عبرانیان ۱۲: ۱۴ – ۱۵
دوستِ خوبِ من، “تلخی” یک خصلتِ چسبندگی بسیار مستحکمی داره که، اگه ما به اون توجه نداشته باشیم، در روح و جانِ ما عمیقا ریشه می‌‌دونه.
اگه “تلخی” جای خودش را در روح و جانِ ما مستحکم کنه، دیگه در آوردنش و خلاصیِ از اون، برامون کارِ دشواری میشه.
عزیزان، اگه ما به اون اجازه بدیم، “تلخی” می‌‌تونه به دلایلِ بسیار گوناگونی در ما بوجود بیاد.
“تلخی”؛ می‌‌تونه از همان دورانِ طفولیت، به خاطرِ یک رنجشِ شدید و یا آسیبی روانی در ما بوجود اومده باشه.
رنجش و آسیبِ روانی که، ما نتونسته و یا در مواردِ بسیاری، نخواسته ایم که اون را کاملا ببخشیم.
عزیزان، بسیاری بر این باورند که گذشتِ زمان، از شدتِ رنش و آسیب‌های روانی که به ما صدمه زده ا‌ند، کم و کمتر می‌‌کنه.
ولی‌ تجربه، خلافِ این را به ما ثابت می‌‌کنه.
“تلخی” موجود در ما، می‌‌تونه به خاطرِ سخنانِ زشت، یا نا عادلانه‌ای باشه که بنا به هر دلیل، از زبانِ والدین، همسر یا دوست یا همکاری شنیده ایم.
در اکثرِ مواقعی که ما از دیگران می‌‌رنجیم و بعد نسبت به اونها “تلخی” در ما بوجود می‌‌یاد، نکتهٔ قابلِ توجهی وجود داره.
این نکته که؛ در خیلی موارد، اشخاصی که موجبِ رنجشِ ما شده ا‌ند، از میزانِ شدتِ “تلخی” که نسبت به اونها در ما بوجود اومده هیچ اطلاعی ندارند.
به هر حال دلیلِ رنجشِ ما هر چی‌ و هر کسی که بوده، در موردِ خود ما یک واقعیت صدق می‌‌کنه.
این واقعیت که، ما اون عاملِ رنجشِ را در فکرمون بارها و بارها و بارها بیاد می‌‌یاریم.
هر بار که عاملِ رنجشمون از کس یا کسانی در گذشته به ذهنمون خطور می‌‌کنه، وسوسه میشیم تا دوباره به اون عامل؛ فرصتِ خودنمأیی بدیم.
دوباره اجازه میدیم تا افکارمون، از زاویه‌ای جدید و به شکلِ تازه ای، اون عاملِ رنجشِ مانده در قلبمون را، دردناک تر بر تمامی وجودمون بکوبه.
هر بار که به عاملِ بوجود آورندهٔ رنجش در افکارِ خودمون فرصتِ خود نمأیی بدیم، در واقع به “تلخی” موجود در قلبمون هم فرصت داده ایم تا ریشه‌های زهر آگینِ خودش را اونجا عمیقتر فرو ببره.
عزیزان گاهی “تلخی” به این خاطر در ما بوجود میاد که؛ دیگران در حقِ ما ناعادل و یا ظالم بوده ا‌ند.
یک مشکلِ بزرگی که ما با “تلخیِ ” در خود داریم اینه که؛ میشه وجود اون را خیلی آسون توجیه کرد.
با گذشتِ زمان، ما می‌‌تونیم اونقدر با “تلخیِ ” مانده در قلبمون عادت کنیم و باهاش مونس بشیم که، دیگه با او هیچ مشکلی نداشته باشیم.
در واقع اجازه دادیم تا “تلخی” قسمتی از وجود و ماهیتِ ما بشه.
در این صورت، نکتهٔ بسیار مهمی را که ما کاملا به فراموشی سپرده ایم اینه که؛ اگر چه ما به وجودِ “تلخی” در قلبمون عادت کرده ایم، اما اون داره یواش یواش ما را از درون داغون می‌‌کنه.
فقط خدا می‌‌دونه که وجودِ “تلخی” در قلبِ هر انسانی، چقدر قدرتِ تخریب و حتی نابودی داره.
دوستِ خوبِ من، اگه شما به عیسی مسیح به عنوان خداوند و منجی خودتون ایمان دارید، ولی‌ هنوز در وجودتون رنجش و “تلخی” از دیگران مانده، براتون خبرِ خوشی دارم.
خبرِ خوشِ من اینه که؛ خداوند در صورتِ فروتن شدنِ شما و درخواستِ از او، مشتاقه تا امروز شما را از دردِ هر گونه “تلخی” شفا بده و از اسارتِ آن آزاد کنه!
انجامِ هیچ کاری برای خداوندِ قادرِ مطلق، پدرِ آسمانی مهربانِ ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، دشوار و غیرِ ممکن نیست!
هیچ قسمتی از وجود و زندگی شما اونقدر بیمار و درب و داغون نیست که فیض و رحمتِ خداوند، نتونه شفا بده و از نو بسازه!
هیچ خطا، معصیت، بد رفتاری و ظلمی نیست که شما تجربه کرده باشید، و خداوند نتونه کمکتون کنه آنها را ببخشید.
دوستِ خوبِ من لطفا دقت بفرما.
وقتی ما در سماجت و خود خواهی به “تلخی” اجازه میدیم تا در روح و جانمون ریشه بزنه، در واقع داریم با این رفتارمون فیض و رحمتِ الهی خداوند را که؛ می‌‌تونه شفا مون بده و از اسارتِ “تلخی” آزادمون کنه را رد می‌‌کنیم.
اما اگه ما فروتن بشیم، اگه با خودمون و خداوند رو راست باشیم، وجودِ “تلخی” در قلبمون را به او اعتراف می‌‌کنیم و به او اجازه می‌‌دیم تا ما را شفا بده.
آره دوستِ خوبِ من، “تلخیِ ” موجود در ما، ما را بتدریج داغون می‌‌کنه و در اسارت نگه می‌‌داره.
اما اگه به خداوند اجازه بدیم، او می‌‌تونه تا هر گونه “تلخی” را از وجودِ ما دور کنه و جای آن را با آرامش و خوشی الهی خودش پر.
عزیزان، خداوند در کلامش، عبرانیان ۱۲: ۱۴ – ۱۵ به ما می‌‌فرماید: ۱۴ بکوشید تا با همه مردم در صلح و صفا بسر برید، و دلی پاک و زندگی مقدسی داشته باشید، زیرا تا پاک و مقدس نباشید، خداوند را نخواهید دید.
۱۵ مواظب باشید مبادا کسی از شما از خدا دور شود. دقت کنید تلخی در میان شما ریشه ندواند، زیرا باعث اضطراب شده، به زندگی روحانی بسیاری لطمه خواهد زد. آمین!
با این امید که این مطالعه در کلامِ خدا با قلبِ شما صحبت کرده باشه؛ از شما دعوت می‌‌کنم تا با او گفتگو کنیم.
خداوند، از تو سپاسگزارم که امروز به من درسِ تازه‌ای یاد دادی.
از تو سپاسگزارم که به من یاد دادی، “چگونه با کمکِ تو، می‌‌توانم از دردِ هر گونه تلخی و رنجش شفا پیدا کنم و آزاد شوم!”
خداوند، از تو سپاسگزارم که مرا به گونه‌ای خاص آفریده و بسیار دوست داری.
خداوند، از تو سپاسگزارم که گناهانِ من را در ایمانم به عیسی مسیح می‌‌بخشی و با روح مقدست روح القدس در من سکنا می‌‌گزینی.
خداوند، از تو سپاسگزارم به خاطرِ فیض و رحمتِ بی‌ مانندِ الهی تو برایم.
خداوند، از تو سپاسگزارم که همیشه و در تمامی شرایطِ زندگیم با من هستی‌.
خداوند، از تو سپاسگزارم که مشتاقی تا مرا از تمامی “تلخی ها” و رنجش‌هایم از دیگران شفا دهی.
خداوند، از تو سپاسگزارم که خدای دانای مطلق، قادرِ مطلقِ همیشه در همه جا حاضری.
خداوند، تو خودت مرا آفریده و از تمامی خصلت‌ها و تجربه‌های انسانیم کاملا آگاهی.
خداوند، تو خودت بهتر از من می‌‌دانی که در طولِ زندگیم، چه تجربه هایی داشته ام.
خداوند، من اعتراف می‌‌کنم آنگونه که خواستِ تو بوده، عمل نکرده‌ام و هنوز در وجود من از دیگران تلخی وجود دارد.
خداوند، من به فیض و رحمتِ الهی تو نیازمندم و آن را از تو می‌‌پذیرم.
خداوند، من در این لحظه تمامی وجودم را به تو تسلیم می‌‌کنم.
از تو خواهش می‌‌کنم، در ایمانم به عیسی مسیح به عنوان منجی و خداوندم، گناهان من را ببخش.
خداوند، قلبِ من را از هر گونه “تلخی” و رنجش از دیگران پاک کن و با آرامش و خوشی الهی خودت پر کن.
خداوند، با روحِ مقدست، وجودِ من را به گونه‌ای پاک کن که لایقِ شناختِ بهتر از تو و خدمتِ به تو باشد.
خداوند، به من کمک تا همانگونه که خواست توست، با تمامی مردم در صلح و صفا زندگی کنم.
خداوند، به من کمک کن تا دلی پاک داشته باشم و بتوانم پاک و مقدس زندگی کنم.
دوستت دارم خداوند و ممنونم که تو هم مرا دوست داری، به من گوش می‌‌دهی.
در نامِ عیسی مسیح تمامی این درخواست‌هایم را به تو تقدیم می‌‌کنم، آمین!
نویسنده، کوروش باقری