این که عیسی بره ی خدا است به چه معناست؟

وقتی که عیسی در یوحنا ۱: ۲۹ و یوحنا ۳۶:۱، بره ی خداوند خوانده می شود، این واژه به او به عنوان قربانی کامل و نهایی برای گناه معطوف شده است.

به منظور درک کردن اینکه مسیح که بود وچه کرد، ما باید از عهد عتیق آغازکنیم، که در بر دارنده ی نبوت ها در مورد آمدن مسیح به عنوان یک “قربانی گناه” است (اشعیا ۱۰:۵۳) .

در حقیقت، کّل نظام قربانی کردن در عهد عتیق، به عنوان نمایانگری از آمدن عیسی مسیح توسط خداوند بنیان نهاده شد.

مسیح قربانی بی‌ عیبیست که خداوند برای کفّاره گناهان مردمانش فراهم می کرد(رومیان ۳:۸ ؛ عبرانیان ۱۰).

قربانی کردن بره ها نقش بسیار مهمی در زندگی دینی یهودیان و نظام قربانی سازی بازی می کرد.

وقتی یحیی به عیسی مسیح به عنوان ” برۀ خدا که گناه جهان را بر می دارد” (یوحنا ۲۹:۱ ) اشاره کرد، یهودیانی که این را شنیدند، احتمالا فورا به فکر یکی‌ از چندین قربانی مهم افتاده اند.

چون عید فصح بسیار نزدیک بود، اولین فکر احتمالا درباره ی بره ی قربانی عید فصح بوده است.

جشن عید فصح یکی از تعطیلات اصلی یهودیان و جشنی به یاد نجات بنی اسرائیل توسط خدا از اسارت در مصر بود.

در واقع، ذبح کردن بره ی فصح و اعمال خون آن به چهارچوب خانه ها (خروج ۱۳:۱۲-۱۱ )، تصویری زیبا ازکارمسیح بر روی صلیب به کفاره ی گناهان است.

انسان هایی که او برای آن‌ها جان داد، توسط خون او تحت پوشش و حفاظت از فرشته (معنوی) مرگ قرار دارند.

قربانی مهم دیگر، بره ی قربانی روزانه در معبد در اورشلیم بود.

هر روز صبح و شب، یک بره در معبد برای گناهان مردم قربانی می‌شد (خروج ۲۹: ۴۲-۳۸).

این قربانی های روزانه، مثل بقیه ی آنها، به سادگی برای به جلب نظر مردم نسبت به فداکاری کامل مسیح بر روی صلیب بود.

در واقع، زمان مرگ عیسی مسیح بر روی صلیب مطابق با زمانی است که قربانی بعداز ظهر در معبد ذبح می شد.

یهودیان در آن مقطع همچنین می بایست با انبیاء عهد عتیق ارمیا و اشعیا آشنا می بودند، که پیشگویی آمدن کسی که را که “مانند یک بره او را به کشتارگاه بردند” (ارمیا ۱۹:۱۱، اشعیا ۵۳: ۷) کرده بودند.

وکسی که رنج و فداکاری او، رستگاری را برای اسرائیل به ارمغان می آورد.

البته، آن شخص هیچ کس دیگری غیر از عیسی مسیح، “بره ی خدا” نبود.

در حالی که امروزه ایده ی نظام قربانی کردن ممکن است به نظر ما عجیب برسد، مفهوم پرداخت و یا جبران هنوز هم برای ما به راحتی قابل درک است.

ما می دانیم که مزد گناه مرگ است (رومیان ۶ : ۲۳) و گناه ما را از خدا جدا می سازد.

ما همچنین می دانیم کتاب مقدس به ما می آموزد که ما همه گناهکاریم و هیچ یک از ما در برابر خدا عادل نیست(رومیان ۲۳:۳) .

به علت گناه، ما از خدا جدا شده ایم، و درنزد او گناه کاریم.

بنابراین، تنها امیدی که ما می توانیم داشته باشیم این است که خداوند راهی را برای ما برای آشتی با او فراهم کند، و این کاری است که او در ارسال پسرش عیسی مسیح برای جان دادن بر روی صلیب انجام داد.

مسیح به کفاره گناه و برای پرداخت جریمه گناهان همه کسانی که به او اعتقاد دارند جان داد.

از طریق مرگ او بر روی صلیب به عنوان قربانی کامل خدا برای گناه و قیام او پس از سه روز است که ما، اگر به او اعتقاد داریم، می توانیم زندگی ابدی داشته باشیم.

این واقعیت که خود خدا قربانی فراهم کرده است که کفاره برای گناه ماست، بخشی از مژده با شکوه انجیل است که به وضوح در اول پطرس ۲۱:۱-۱۸اعلام شده است: “زیرا می‌دانید از شیوۀ زندگی باطلی که از پدرانتان به ارث برده بودید، بازخرید شده‌اید، نه به چیزهای فانی چون سیم و زر، بلکه به خون گرانبهای مسیح، آن برۀ بی‌عیب و بی‌نقص که پیش از آفرینش جهان مقدّر گشت، امّا در این زمانهای آخر برای شما ظهور کرد.

شما به‌واسطۀ او به خدا ایمان آورده‌اید، به خدایی که او را از مردگان برخیزانید و جلال بخشید، بدانسان که ایمان و امیدتان بر خداست “.

آمین