دوستِ خوبِ من، در سرتاسرِ کتبِ عهدِ عتیق در کلامِ خدا، او به قومِ اسرائیل در مورد بر حذر بودن از یک گناهِ خاص هشدار داده.

این گناه که، اونها نباید در بی‌ خردی و ابلهی خود، از چوب، سنگ و جواهرات برای خودشون اشکالی بتراشند و بعد اون اشکال را به عنوان بت یا خداوندِ خودشون پرستش کنند.

یک نمونهٔ بارز از اخطار خداوند به قومِ اسرائیل در این مورد را، ما در دانیال ۵: ۲۳ مطالعه می‌‌کنیم.  ۲۳ تو به خداوند آسمانها بی حرمتی کردی و جامهای خانه او را به اینجا آورده، با بزرگان و زنـان و کنیزانت در آنها شراب نوشیـدی و بتهـای خود را که از طلا و نقره، مفـرغ و آهن، چوب و سنگ ساخته شده‌انـد که نه می‌بیننـد و نه می‌شنوند و نه چیزی می‌فهمند، پرستش کردی؛ ولی آن خدا را که زندگی و سرنوشتت در دست اوست تمجید ننمودی.

در این آیه، ما نمونهٔ روشنی از بی‌ خردی، ابلهی و خود خواهی انسان را می‌‌بینیم که به تصورِ خودش خدأیی را خلق می‌‌کنه.

بله، متاسفانه با گذشتِ زمان در طولِ تاریخ، هر از گاهی ما شاهدِ این تراژدی غم انگیز بوده ایم .

این تراژدی که انسانها، بدونِ مطالعهٔ کلامِ خدا، بدونِ داشتنِ رابطهٔ شخصی با او و شناختِ صحیح و کافی از سیرت و شخصیتِ قدوس و الهی او، دست به اقدامی ابلهانه می‌‌زنند.

این اقدام که، اونها با عقل خرد و دانشِ محدودِ انسانی که از اون برخوردارند، سعی می‌‌کنند خدأیی را در ذهنِ خود مجسم کنند.

بعد همون انسانها، به پیروی از اون تصویرِ خدای تخیلی ساخته و پرداختهٔ ذهنشون، دست به اقدامی ابلهانه هم می‌‌زنند.

اونها اشکالی را از سنگ، چوب یا جواهرات می‌‌تراشند، و بعد اون شکل ساخته شده توسطِ فکر و دست‌های خودشون را خدای خودشون هم می‌‌پندارند.

و بالاخره، باز همون انسانها، به پیروی از خواسته‌های خود خواهانه و انسانی خودشون، اصول و قوانینی هم برای خدای ساخته شده توسطِ دست‌های خود ابدع می‌‌کنند.

به عبارتی دیگه، اونها فکر می‌‌کنند که این مخلوقِ تولید شدهٔ ذهنِ محدودِ انسانیشون، احتمالا از چه چیزهایی خوشحال میشه و از چه چیزهایی عصبانی.

و یا چه چیز هایی موجب میشند اون مخلوقِ ذهنشون بهشون کمک کنه و چه چیزهایی موجب میشند تا به اونها کمک نکنه.

عزیزان پولسِ رسول در موردِ توصیفِ اینگونه افراد، در نامهٔ خودش به رومیان، در رومیان ۱: ۲۵ می‌‌فرماید:

۲۵ ایشان بجای اینکه به حقیقت وجود خدا ایمان بیاورند، عمدا عقاید باطل را پذیرفته‌اند و مخلوق خدا را بجای خالقی که تا ابد مورد ستایش است، می‌پرستند و خدمت می‌کنند.

عزیزان، لطفا دقت بفرمأیید.

ایمانِ مسیحی، بر پایه و اساسِ مکاشفه و آشکار سازی خداوند به هر انسانه!

خداوند، در حکمت، دانش و خواستِ الهی خودش، بهترین زمان را برگزید، و خودش را به روشنترین، واضح‌ترین و ملموس‌ترین شکلِ ممکن به انسانها نشون داد.

به عبارتی دیگه، خداوند در بدنِ عیسی مسیح خودش را به انسانها مکشوف (آشکار) فرمود!

این نکتهٔ حیاتی را، کلامِ خدا در عبرانیان ۱: ۱ – ۳ اینطور به ما یاد میده.

۱ در زمانهای گذشته، خدا بوسیله پیامبران، اراده و مشیت خود را بتدریج بر اجداد ما آشکار می‌فرمود. او از راههای گوناگون، گاه در خواب و رویا، گاه حتی روبرو، با پیامبران سخن می‌گفت.  ۲ اما در این ایام آخر، او توسط فرزندش با ما سخن گفت. خدا در واقع، اختیار همه چیز را به فرزند خود سپرده و جهان و تمام موجودات را بوسیله او آفریده است.  ۳ فرزند خدا، منعکس کننده جلال خدا و مظهر دقیق وجود اوست. او با کلام نیرومند خود تمام عالم هستی را اداره می‌کند. او به این جهان آمد تا جانش را فدا کند و ما را پاک ساخته، گذشته گناه آلود ما را محو نماید؛ پس از آن، در بالاترین مکان افتخار، یعنی به دست راست خدای متعال نشست.

دوستِ خوبِ من، خداوندِ راستین، خداوندِ یگانه، خداوندِ خالقِ تمامی این هستی‌ و من و شما، برای آشکار نمودنِ حکمت، توان، دانش و سیرتِ واقعی خود، همینطور خودش را در در خلقتِ طبیعتِ شگرفش بر ما آشکار فرموده است.

در کلامِ خدا، در مزمور ۱۹: ۱ – ۶ می‌‌خوانیم:  ۱ آسمان از شکـوه و عظمت خـدا حکایت می‌کند و صنعت دستهای او را نشان می‌دهد.  ۲ روز و شب حکمت خدا را اعلام می‌نمایند؛  ۳و۴ و بی آنکه سخنی بگویند، ساکت و خاموش پیام خود را به سراسر جهان می‌رسانند.  ۵ آفتاب هر صبح از خانه‌ای که خدا برایش در آسمان قرار داده است مانند تازه دامادی خوشحال و مانند قهرمانی که مشتاقانه منتظر دویدن در میدان است، بیرون می‌آید.  ۶ از یک سوی آسمان به سوی دیگر می‌شتابد، و حرارتش همه جا را فرا می‌گیرد.

دوستِ خوبِ من، خداوند همچنین برای تعلیمِ استاندارد‌های الهی خودش به ما، برای تعلیمِ چگونگیِ عملکردِ الهیش در این دنیا، و برای تعلیمِ خواستش از ما؛ او خودش را در کلامش بر ما آشکار فرموده!

دقت کنید – آموزه‌های موجودِ آشکار شدهٔ خداوند در کلامش، دارای یک خصوصیتِ عالی و منحصر بفردی هستند.

آموزه‌های کلامِ خدا، منابعِ یکپارچه‌ای از اصولِ اخلاقی، استاندارد‌های الهی و دیدگاه‌های شخصی او هستند.

متاسفانه بسیاری از انسانها در طولِ تاریخ، از روی بی‌ خردی و خود خواهی، سعی نموده ا‌ند تا برخی، یا تمامی اصولِ اخلاقی، استاندارد‌های الهی و دیدگاه‌های خداوند را برای حفظِ منافعِ شخصی خودشون عوض کنند یا از بین ببرند.

ما ایماندارانِ به عیسی مسیح باید خیلی مواظبِ این خطر باشیم.

وقتی ما با مورد یا مسئله‌ای روبرو میشیم که در کلام خدا پاسخِ واضح و خاصی به ما نداده، باید بسیار محتاطانه رفتار کنیم.

در چنین مواقعی، باید در جستجوی پاسخی برای سوالِ خود باشیم که، با تمامی تعالیمِ کلام خدا هماهنگی کامل داشته باشه.

ما نباید خارج از یکپارچگی کلام خدا، برای پیدا کردنِ سوالاتِ زندگیمون، جواب هایی را در فکرِ محدودِ انسانیمون ابدع کنیم.

پاسخ به سوالاتِ زندگی ما، باید حتما با استاندارد ها، اصولِ اخلاقی و دیدگاهِ خداوند در سرتاسرِ کلامش، هماهنگ و یکپارچه باشند.

اما در موردِ مسأیلی که کلامِ خدا به ما پاسخ‌های روشن و واضحی میده، وظیفه ما اینه که از اون پاسخ‌ها اطاعت کنیم!

ما نباید بعد از فهم و درکِ کافی از پاسخِ خداوند به ما در کلامش، سعی در نادیده گرفتن اون پاسخ نموده و یا اون پاسخِ خداوند را برای مطابق نمودن با خواستِ خودمون تغییر بدیم.

عزیزان، نا اطاعتی از آموزه‌های کلامِ خدا، یا سعی در تغییر دادنشون مطابق با خواسته‌های انسانی خودمون، حتما دیر یا زود برامون بسیار گرون تموم میشه.

این عملِ اشتباه موجب میشه تا ما درد، رنج، غم و پشیمانی را تجربه کنیم.

سوالِ اصلی برای ما اینه که؛ آیا ما براستی خواستارِ شناخت و اطاعت از استاندارد‌های الهی، اصولِ اخلاقی عالی و دید گاه‌های خداوند هستیم یا که بیشتر مشتاقیم تا مطابق با خواسته‌های خود خواهانهٔ خودمون به زندگی ادامه بدیم؟

تنها راهِ پیدا کردنِ جوابِ صحیح برای این سوال اینه که، ما بدونیم براستی چه کسی را بیشتر دوست داریم و برای خواستِ چه کسی ارزش و احترامِ بیشتری قائل هستیم!

آیا ما خواسته‌های خود خواهانهٔ انسانی خودمون را بیشتر از خواسته‌های خداوند دوست داریم و براشون ارزش قائل هستیم؟

یا که برای خداوند، که خودش را به شکل انسان در بدنِ عیسی مسیح، در طبیعتِ شگرفش و کلامش بر ما آشکار فرموده؟

عزیزان دعا می‌‌کنم تا شما امروز عیسی مسیح را واقع بشناسید و به او ایمان بیارید.

از شما دعوت می‌‌کنم تا در پایانِ این مطالعه در کلامِ خدا، با او گفتگو کنیم.

خداوند پدر آسمانی مهربانم، از تو سپاسگزارم که امروز به من درسِ تازه‌ای یاد دادی.

از تو سپاسگزارم که به من یاد دادی چطور از گناهِ خود خواهی و خود پرستی دوری کنم.

خداوند از تو سپاسگزارم که اصولِ اخلاقی، استاندارد‌های عالی و دیدگاه الهی خودت را به من یاد می‌‌دهی.

خداوند به من کمک کن تا همیشه خواستِ مقدسِ و استاندارد‌های تو را در اولویتِ اولِ زندگیم قرار دهم.

خداوند به من کمک کن تا همیشه پیروِ اصولِ اخلاقی تو زندگی کنم.

خداوند از تو سپاسگزارم که در بدنِ عیسی مسیح به شکلِ انسان به این جهان آمدی تا من بتوانم تو را به بهترین شکل ممکن بشناسم.

خداوند من زندگیم را کاملا به تو تقدیم می‌‌کنم.

به قلب و زندگی من بیا و از وجودِ من، برای جلالِ نامِ قدوست استفاده کن.

دوستت دارم خداوند و ممنونم که به من گوش می‌‌دهی.

در نام عیسی مسیح دعا می‌‌کنم، آمین!

نویسنده کوروش باقری