چرا تبعیض؟

آیهٔ کلیدی: رومیان ۲: ۱۱

۱۱ زیرا خدا تبعیض قائل نمی‌شود.آمین!

دوستِ خوبِ من، آیا شما تا حالا درد و غمِ تبعیض و جانبداری ناحق از طرفِ دیگران را چشیده اید؟ آیا شده که شما در محیطی توسطِ دیگران، نادیده گرفته بشید و در عوض، بدونِ هیچ دلیلِ خاصی به کسِ دیگه‌ای حقِ تقدم و ارجعیت داده باشند؟

آیا شده که در محیطی، نسبت به همه مودب و مهربان بودید و همیشه بهترینِ خودتون را انجام داده اید ولی‌ باز بدونِ هیچ دلیلِ خاصی به شخصِ دیگه‌ای حقِ تقدم و ارجعیت داده شده باشه؟

اگه با خودمون روراست باشیم، باید اعتراف کنیم که موردِ تبعیض دیگران واقع شدن، خیلی نا خوشایند دردناکه.

زمانی که ما در محیطی و در میان جمعی، تمامِ تلاشمون را در صداقتِ کامل انجام میدیم، ولی‌ با این حال موردِ بی‌ توجهی اونها قرار می‌‌گیریم؛ و یا بدتر از اون، وقتی می‌‌بینیم که کسِ دیگه‌ای بدونِ هیچ برتری خاصی در نظرشون حقِ تقدم داره و براش ارجعیت قائل هستند، شاید دلمون بشکنه و نا امید بشیم.

در اینجور موقعیت ها، سوالاتِ بسیار و افکارِ گوناگونی به ذهنِ ما هجوم می‌‌یارند.

در این موقعیت ها، ما با درکِ محدودِ انسانی خودمون، سعی می‌‌کنیم تا به سوالاتی که در ذهنمون بوجود اومدند جواب بدیم.

سوالاتی مثلِ ؛ چرا در موردِ من اینطور تبعیض صورت گرفته؟

چرا باید به من بی‌ توجهی و به فلان کس توجهِ بیشتری بشه؟

چرا فلان کس باید نسبت به من که از او پر تلاش تر، صادق تر، مودبتر و مهربان تر بودم از حقِ تقدم و ارجعیتِ بالاتری برخوردار بشه؟

و وقتی عقلمون به جایی نمی رسه و برای سوالاتمون جوابِ قانع کننده‌ای پیدا نمی کنیم، شروع می‌‌کنیم به سرزنش کردن خودمون.

یا شروع به عیبجوی در خودمون می‌‌کنیم.

پیشِ خودمون فکر می‌‌کنیم، حتما دلیلِ بی‌ توجهی دیگران به من اینه که، یک چیزِ مهمی در من کمه.

فکر می‌‌کنیم شاید دیگران من را شخصِ فقیر و کم پولی می‌‌دونند، و بدلیلِ کم پولی منهکه اونها بهم توجه نمی کنند.

یا شاید اگه زن هستیم اینطور فکر کنیم که، دلیلِ بی‌ توجهی دیگران به من و موردِ قدرشناسی اونها قرار نگرفتن اینه که، من اونطور که باید و شاید زیبا نیستم.

یا اگه مرد هستیم، شاید فکر کنیم که چون خیلی خوش تیپ نیستم پس دیگران بهم کم توجه هستند و قدرِ من را نمی دونند.

شاید هم فکر کنیم که دلیلِ بی‌ توجهی مردم به ما و تبعیض قائل شدن نسبت به ما و دیگران، خانوادهٔ ما هستند.

فکر می‌‌کنیم، شاید کسانی که بین من و دیگران تبعیض قال میشند، به دلایلی از خانوادهٔ من خوششون نمی یاد.

خلاصه اینکه، دنبالِ هزار و یک جور دلیل و عیب و نقص در خودمون می‌‌گردیم تا شاید بتونیم بی‌ توجهی دیگران نسبت به خودمون را توجیه کنیم.

در آخرِ خطِ سیرِ عیب جویی در خودمون، بالاخره کلافه و دلشکسته پیشِ خودمون فکر می‌‌کنیم، اگه این اشخاصی که بهم بی‌ توجه هستند و بینِ من و دیگران تبعیض قائل میشند واقعا می‌‌تونستند بفهمند من کی هستم و چگونه شخصیتی دارم اونوقت همه چیز عوض میشد.

در اون صورت دیگه همه دوستم می‌‌داشتند و تبعیضی نسبت به من روا نمی داشتند.

دوستِ خوبِ من، لطفا توجه بفرما.

خداوند خالقِ شما، دانای مطلقی که همیشه در همه جا حضور داره، شما را می‌‌بینه!

تمامی وجودِ شما را، هرجا که هستید و درهرلحظه.

جسمتون را، روحتون را، احساساتتون را، نیتِ قلبتون و تمامی جزئیاتِ شرایطی را که در آن هستید.

خداوند همچنین شما را، بدونِ هیچ قید و شرطی عمیقا دوست داره!

دوستِ من، اگه شما به عیسی مسیح ایمان دارید، حال شما فرزندِ خانوادهٔ خداوند هستید و او پدرِ آسمانی شما.

خداوند هرگز نسبت به انسانها تبعیض قائل نمیشه.

این مهم را خودِ خداوند در کلامش، رومیان ۲: ۱۱به وضوح به ما یاد میده. ۱۱ زیرا خدا تبعیض قائل نمی‌شود.آمین!

دوستِ خوب من، اگه انسانهأیی هستند که برای شما تبعیض قائل میشند، بهتون بی‌ توجه هستند و با این کارشون دانسته یا نادانسته، دلتون را می‌‌شکند؛ به یاد داشته باش که کسی هست که شما را همینطور که هستید، بی‌ قید و شرط دوست داره.

کسی هست که در هر لحظه با شماست و تنهاتون نمی گذاره.

کسی هست که از تمامی احساسات، نیازها، نیت‌ها و خوب و بدتون کاملا آگاهه.

کسی هست که بسیار مشتاقه تا با شما باشه.

تا به شما بگه، چقدر دوستتون داره – تا به شما بگه، چقدر برای او عزیز و گرامی هستید – تا به شما بگه، چرا شما را آفریده – تا به شما کمک کنه در آرامش و موفقیت، روز‌های عمرِ خودتون را روی این کرهٔ زمین سپری کنید.

کسی هست که براستی از بودنِ با شما لذت می‌‌بره.

شرطش اینه که شما به او اعتماد کنید و بخواهید تا با او باشید.

این شخص خداوند پدرِ آسمانی شماست که در کلامش، ارمیا ۷: ۲۳می‌‌فرماید:۲۳ بلکه آنچه به ایشان فرموده بودم این بود: از من پیروی کنید تا من خدای شما باشم و شما قوم من! فقط به هر راهی که من می‌گویم، بروید تا همه چیز برایتان به خیر و خوبی باشد.آمین!

عزیزان، شاید در اینجا سوالی برای شما بوجود اومده.

ممکنه بفرمأیید که؛ من ایمان دارم که خداوند مرا در هر لحظه، در هر حالت و در تمامی شرایطِ زندگیم می‌‌بینه.

من ایمان دارم که خداوند مرا بی‌ قید و شرط دوست داره.

من ایمان دارم که خداوند مرا به خاطرِ ایمانم به عیسی مسیح درخانوادهٔ الهی خودش برگزیده و حال من فرزند عزیزِ او هستم.

من هم از طرفی، در نهایتِ صداقت و خلوصِ نیت، تمامِ وجودم را به خداوند تسلیم نموده‌ام و از بودنِ با وی لذت می‌‌برم.

به این وجود سوالِ من اینه که؛ چرا خداوند اجازه داده تا من از طرف کس یا کسانی طرد بشم و اونها نسبت به من تبعیض قائل بشند؟

دوستِ خوبِ من، یک جواب برای سوالِ شما می‌‌تونه این باشه که؛ خداوند مایله تا شما به جای غصه خوردن، به جای گله و توقع داشتن از دیگران، به کسانِ دیگری محبت و خدمت کنید؟

خداوند همهٔ انسانها را به یک اندازه دوست داره!

خداوند مشتاقه تا همهٔ انسانها به او ایمان بیارند و نجات را از او دریافت کنند.

ما این مهم را با مطالعهٔ کلامِ او در دومِ پطرس، ۳: ۹یاد می‌‌گیریم.

عزیزان، خداوند همیشه راه را برای بودن با انسانهأیی که باید پیامِ نجات او را بشنوند، برای ما باز نگه می‌‌داره.

عزیزان، ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، ما فرزندانِ خانوادهٔ الهی خداوند، باید همانندِ پدرِ آسمانیمان مشتاق باشیم تا مژدهٔ فیض، بخشش و رحمتِ خداوند را به همگان اعلام کنیم.

ما باید با خداوند در طولِ عمرمان همکاری کنیم، تا او را به انسانهأیی که ما را به سویشان هدایت می‌‌کند بشناسانیم.

عزیزان، بی‌ محبتی، بی‌ وفأیی، تبعیض و بی‌ توجهی دیگران به ما و محبتمان به آنها، نباید مانع از ادامهٔ خدمت و محبتِ ما به دیگران بشه.

دوستِ خوبِ من، آیا تا حالا شده که شما نسبت به دیگران تبعیض قائل شده باشید؟

آیا تا حالا شده که در زمانی به شخصِ دیگری، بدونِ هیچ دلیلِ خاصی ارجعیت و حق تقدم ناعادلانه داده باشید؟

آیا شخص یا اشخاصی در زندگی شما بوده یا هستند که فکر می‌‌کنید لیاقتِ توجه، خدمت و محبتِ شما را ندارند؟

اگه جوابتون مثبته، وقتشه که راهِ جدیدی برای توجه، خدمت و محبت به دیگران پیدا کنید.

از خداوند بخواهید تا شما را به سوی انسانهأیی که نیاز به توجه، خدمت و محبتِ  شما دارند هدایت کنه.

دوستِ خوبِ من، شما مثل کسانی که براتون تبعیض قائل شده ا‌ند و دلتون را شکسته ا‌ند رفتار نکنید.

بیأیید از این لحظه به بعد، از خداوند پیروی کنیم تا او خدای ما باشد و ما قومِ او.

بیأیید از این لحظه به بعد، فقط به راهی برویم که خداوند به ما می‌‌گوید، تا هم چیز برایمان به خیر و خوبی باشد.

نویسنده؛ کوروش باقری