مزامیر ۶۲: ۱ – ۲
۱ جان من تنها نزد خدا آرام می‌یابد، زیرا نجات من از جانب اوست. ۲ او نجات دهنده و تنها صخره پناهگاه من است؛ او قلعه محافظ من است، پس هرگز شكست نخواهم خورد.
بدون شک، یکی از کارهایی که کمتر از همه به آن علاقه داریم، صبر در صف‌های طولانی و انتظار رسیدن نوبتمان می‌‌باشد.
ما در وقت مقرر و حتی کمی زودتر وارد دفتر دکتر خود می‌‌شویم، ولی باز هم باید مدتی طولانی را در اطاق انتظار بسر ببریم.
به فروشگاه می‌‌رویم تا خرید ضروری کوچکی را انجام دهیم، ولی به هنگام خارج شدن در صف طویل پرداخت
صورت حساب خود متوقف می‌‌شویم.
حتی وقتی برای خرید از اتوموبیل خود کمک می‌‌گیریم و به جای داخل شدن به فروشگاها وارد صف اتوموبیل
می‌‌شویم، شرایط بهتر نیست و باز هم باید صبر کنیم.
این طور به نظر می‌‌رسد که هیچ کس دوست ندارد که صبر کند.
صبر برای ما امروزه یکی از دشوار‌ترین اعمالی شده که بسیاری از مردم جامعهٔ ما را در حالت کلافه گی اسیر نگه داشته.
به همین صورت وقتی ما خواسته‌ای را به حضور خداوند می‌‌بریم، باز همان عادت کم طاقتی و بی صبری خود را حفظ می‌‌کنیم.
اغلب اوقات، ما خواسته‌ای را به حضور خداوند می‌‌بریم و انتظار داریم تا جواب آن را در همان لحظه و در همان مکان
درست به همان صورت که از خداوند خواسته ایم دریافت کنیم.
واقعیتامر این است که خداوند بدین گونه عمل نمی کند.
ولی متاسفانه ما در عادت نا پسند بی صبری خود باقی می‌‌مانیم و سعی در تغییر نظر خداوند می‌‌کنیم.
اگر این اتفاق بیفتد، یعنی اگر ما دعا کنیم و از خداوند در همان لحظه و مکان جوابمان را دریافت نکنیم، در فکر خود
می‌‌اندیشیم که، “خوب – من دعا کردم ولی خداوند کاری برای من انجام نداد.”
یا حتی ممکن است که به ما احساس نا امیدی دست بدهد و بیندیشیم که، “دعا کردن به حضور خداوند بی فایده است و
کار بردی ندارد.”
این حقیقت ندارد و غم انگیز است اگر اینگونه راجع به خداوند و نحوهٔ عملکرد او در زندگی مان بیندیشیم.
بیأیید تا این عادت کم طاقتی و بی صبری خود را با حضرت داود مقایسه کنیم.
در کلام خدا می‌‌آموزیم که داود ۱۶ ساله بود که خداوند سموئیل نبی را فرستاد تا او را به عنوان پادشاه مسح نماید.
همینطور در کلام خدا می‌‌آموزیم که ۱۶ سال از آن روز مسح شدن وی گذشت تا اینکه بالاخره وعدهٔ خداوند به واقعیت
پیوست و داود پادشاه شد.
بجاست که از خودمان بپرسیم، داود در طی ان ۱۶ سال صبر چه کرد؟
آیا داود مرتب بی صبری نشان می‌‌داد و با غر غر کردن، هر روز خداوند را برای به پادشاهی رسیدن خود به عجله
تشویق می‌‌نمود؟
جواب صحیح این است که، نه!
حضرت داود به وفاداری خداوند در انجام قول‌های خود ایمان داشت.
حضرت داوود در طی آن مدت صبر شانزده ساله، به خوبی آموخته و ایمان داشت که پدر آسمانی او، نه تنها خداوند،
چه کسی و چه اتفاقی بود، بلکه او خداوند، چه وقت و چگونه نیز می‌‌باشد!
داود به خواستِ زمان مخصوص خداوند برای رسیدن وی به پادشاهی راضی و خرسند بود.
بنا بر این، او با ایمان با خداوند صبر کرد.
آیا شما در حال حاضر با بی صبری – کم طاقتی و کلافگی، منتظر دریافت جواب خود از خداوند بسر می‌‌برید؟
آیا صبر با خداوند برای شما بسیار دشوار شده؟
این حق انتخاب شماست.
می توانید برای دریافت جواب خود از خداوند در بی صبری و کلافگی باقی بمانید و یا که مانند حضرت داود، به
خواست خداوند حق تقدم بدهید.
عاقلانه است تا برای حفظ سلامت روح و جان خود و احترام به قدوسیت پدر آسمانیمان – برای دریافت جواب دعا
هایمان، به حکمت و علم او ایمان داشته باشیم!
همچون داود، به خواست خداوند – زمان خداوند و چگونگی عملکرد او اعتماد و ایمان داشته باشید و در آرامش خاطر
با او صبر کنید.
خداوند عالم و قادر مطلق است.
او همه چیز را در باره شما – نیاز و خواسته اتان به خوبی می‌‌داند.
صبر و تأخیر خداوند در جواب خواستهٔ شما – در حقیقت فقط برای خیریت و منفعت شما و جلال نامش می‌‌باشد.
***************************************************************************
آیا به عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده شخصی خود اعتماد کرده اید؟
آیا مشتاق داشتن یک رابطه شخصی با کسیکه شما را خلق فرموده و همواره دوست میدارد می باشید؟
برای شروع رابطه ای شخصی با خالق پر محبت خود می توانید اینگونه شروع کنید:
پدر آسمانی، من اعتراف می کنم که گناهکارم و احتیاج به بخشش تو دارم .
من ایمان می آورم که عیسی مسیح تاوان گناهان مرا با مرگ داوطلبانه خود بر روی صلیب تماما پرداخت.
من احتیاج به فیض تو دارم .
قلب و زندگی ام را به تو تقدیم می کنم، به من نشان بده چگونه برای تو زندگی کنم.
به خانواده خداوند خوش آمدید!
لطفا سوالات، نظرات و پیشنهادات محترمتان را به وسیلهٔ:
info@radioaramesh.org
radioaramesh@shaw.ca
با ما در میان بگذارید.
پایان