مزامیر ۲۵: ۴ – ۵
۴ ای خداوند، راه خود را به من نشان ده و احكام خود را به من بیاموز.
۵ راستی خود را به من تعلیم ده و مرا هدایت فرما، زیرا تو نجات دهنده من هستی و من همیشه به تو امیدوار بودهام.
وقتی ما در موقعیت تصمیم گیری قرار میگیریم، چه تصمیم گیری برای امری مهم، و چه تصمیم گیری برای امری کم اهمیّت تر، این بسیار حائز اهمیت است که ما منتظر هدایت و زمان خداوند باشیم در طول زمانی که ما منتظر هدایت خداوند در مورد امری هستیم، میتوانیم در سه فعالیت با او در عمل باشیم.
در درجهٔ اول، ما بایستی قلب خودمان را در پیشگاه خداوند باز نموده و مورد بررسی قرار دهیم.
می بایستی از روح القدس بخواهیم تا هر نا درستی – گناه اعتراف نشده و یا، خشم و کینهای از کسی که در دل ما مخفی است بر ما آشکار نماید.
پس از آن، چنانچه روح القدس چیزی را به یاد ما آورد که در قلب ما مخفی بوده ولی آن خواست خداوند نیست، میبایستی فورا برای بر طرف نمودن آن اشکال اقدام نمأییم.
می بایستی، هر چه سریعتر آن گناه را به خداوند اعتراف نموده و از او طلب بخشش نمائیم.
پس قدم و فعالیت اولی که ما در طول زمان رسیدن هدایت از خداوند هستیم، پاک سازی قلبمان میباشد.
متاسفانه، گاهی اوقات غرور و خودخواهی، مانع از این میشود که ما قلب خودمان را بررسی کنیم.
ما بیشتر عادت داریم تا همیشه مقصر را در بیرون جستجو کنیم نه در خودمان.
حقیقت این است که، تا زمانی که ما از گناهانمان توبه ننموده و از خداوند طلب بخشش نکرده باشیم، ما هرگز، آنگونه که باید و شاید قادر به شنیدن هدایت خداوند نخواهیم بود.
تا زمانی که گناه را در خود مخفی نگاه داشته ایم، هرگز برکات خداوند را دریافت نخواهیم نمود.
قدم و فعالیت دوم ما در طول زمانی که منتظر رسیدن هدایتی از طرف خداوند هستیم، این است که، با دقّت و توجه کامل گوش به زنگ صدای او برای شروع و اقدام به عملی باشیم.
صبر کردن همیشه آسان نیست. مخصوصاً وقتی که احساسات و دانش و منطق انسانی ما، سعی در این دارند که ما را به اجرای اقدامی وا دارند که خواست خداوند نیست.
سومین قدمی که ما در طول زمان رسیدن هدایت خداوند بایستی برداریم، به گونهای همکاری با اوست.
برای نمونه، وقتی شخصی به من میگوید که من کارم را از دست دادهام و حالا در دعا هستم تا خداوند برایم کاری مهیا نماید، از خودم میپرسم، آیا این شخص خود در تلاش برای یافتن کار هست؟
بسیاری اینگونه هستند که برای دریافت چیزی از خداوند فقط دعا میکنند. آنها خود دست به هیچ اقدام مفیدی نمیزنند.
وظیفه ما این است که، در عین حالی که نیاز خود را به پدر آسمانیمان، خداوند اعتراف میکنیم، خود نیز در پروسهٔ رسیدن به جواب آن نیاز در تلاش باشیم.
صبر با خداوند، دلیل این نیست که ما تنبل باشیم.
خلاصهٔ کلام:
دعا در نزد خداوند، و درخواست نیازهایمان از او، امتیاز زیبأیست که به ایمان داران به مسیح داده شده است.
خداوند، پدر آسمانی ما، مشتاق است تا ما را به سوی یک زندگی پر برکت هدایت فرماید.
ما میبایستی فعالانه در کشف خواست الهی و شنیدن صدای پدرانهٔ او برای رسیدن به برکات الهی او، شرکت داشته باشیم.
تنها وقتی که ما با قلبی فروتن و تهی از هر گناه، با هدایت روح القدس روزانه زندگی کنیم، آنگاه به آن برکاتی که خداوند برای ما منظور داشته خواهیم رسید.
—————————————————————————————————————-
آیا به عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده شخصی خود اعتماد کرده اید؟
آیا مشتاق داشتن یک رابطه شخصی با کسیکه شما را خلق فرموده و همواره دوست میدارد می باشید؟
برای شروع رابطه ای شخصی با خالق پر محبت خود می توانید اینگونه شروع کنید:
پدر آسمانی، من اعتراف می کنم که گناهکارم و احتیاج به بخشش تو دارم .
من ایمان می آورم که عیسی مسیح تاوان گناهان مرا با مرگ داوطلبانه خود بر روی صلیب تماما پرداخت. من احتیاج به فیض تو دارم .
قلب و زندگی ام را به تو تقدیم می کنم، به من نشان بده چگونه برای تو زندگی کنم.
به خانواده خداوند خوش آمدید!
لطفا سوالات، نظرات و پیشنهادات محترمتان را به وسیلهٔ:
info@radioaramesh.org
radioaramesh@shaw.ca
با ما در میان بگذارید.