رومیان ۸: ۱۴ – ۱۶

۱۴ زیرا تمام کسانی که از روح خدا پیروی می کنند، فرزندان خدا هستند. ۱۵ پس همچون برده ها، رفتارمان آمیخته با ترس و لرز نباشد، بلکه مانند فرزندان خدا رفتار نماییم ، فرزندانی که به عضویت خانواده خدا پذیرفته شده اند و خدا را پدر خود می خوانند.

۱۶ زیرا روح خدا در عمق وجود ما، به ما می گوید که ما فرزندان خدا هستیم .

خداوند خالق ما، با علم بی‌ نهایت خود، به خوبی آگاهه که همهٔ ما انسانها – نیاز به پذیرفته شدن و متعلق بودن داریم.

شوق و اشتیاق تعلق داشتن و پذیرفته شده بودن در نهاد هر فرد، در جامعه‌های اجتماعی / انسانی هر کجای دنیا امری است طبیعی.

خداوند برای هر دوی این اشتیاق‌ها و نیاز‌های درونی انسان، بعد از ایمانشان به عیسی مسیح به عنوان منجی، فراهم می‌‌نماید.

دوستان، به خاطر گناه آدم، پدر اولیهٔ همهٔ ما انسانها، رابطهٔ روحانی و مستقیمی که ما با خدا داشتیم قطع گردید.

کلام خدا در رومیان ۵: ۱۲ این مهم را بدین گونه بیان فرموده است.

گناه حضرت آدم و بخشش عیسی مسیح

۱۲ وقتی آدم گناه کرد، گناه او تمام نسل بشر را آلوده ساخت و باعث شیوع مرگ در سراسر جهان شد. درنتیجه ، همه چیز دچار فرسودگی و تباهی گشت ، چون انسانها همه گناه کردند.

ما وارثان نتیجهٔ گناه آدم – پدر اولیه مان شدیم.

همهٔ انسان‌ها بعد از آدم، با یک رابطه‌ای قطع شده با خداوند خالق خود به این دنیا آمدند.

چرا که گناه آدم موجب این جدایی شده بود.

اما خداوند خالق بشر، همچون پدری بس مهربان، برای برداشتن این جدائی روحانی بین خود و انسان گناهکار راه حلی مهیا فرمود.

خداوند برای آشتی انسان در گناه و به دور از او یگانه فرزند خود عیسی مسیح را به این جهان فرستاد.

عیسی مسیح بدنی انسانی پوشید – به این جهان آماده و در میان ما انسانهای گناهکار کاملاً بی‌ گناه زیست و نهایتاً، داوطلبانه جان خود را بر روی صلیب جلجتا هدیه نمود.

مسیح با هدیهٔ جان خود، تاوان تمام گناهان بشریّت را یکبار برای همیشه پرداخت.

کلام خدا در کولسیان ۱: ۲۰می‌‌فرماید:

۲۰ در اثر کاری که مسیح در حق ما انجام داد، خدا راهی مهیا کرد تا همه چیز را، چه در آسمان و چه بر زمین ، بسوی خود باز آورد؛ جانبازی مسیح بر روی صلیب و خونی که او در راه ما ریخت ، همه را با خدا صلح داده است .

در اینجا باید یک نکتهٔ بسیار حیاتی را همواره به یاد داشته باشیم.

و آن این که، ما انسانهای گناهکار به هیچ وجه قادر به پرداخت بهای تاوان گناهان خود نبودیم.

بهای تاوان گناهان ما جانمان بود.

ما می‌‌بایستی برای پرداخت تاوان گناهانمان در حقیقت می‌‌مردیم.

ولی‌ عیسی مسیح در نهایت فروتنی و عشقی که برای ما داشت، راضی گردید تا وی به جای ما جان دهد.

حال هر انسانی که به مرگ مسیح بر روی صلیب برای پرداخت تاوان گناهانش ایمان آورد، گناهان وی آمرزیده شده، و از خداوند حیات ابدی دریافت می‌‌نماید.

وی با خداوند آشتی نموده و به عنوان فرزند خوانده، به عضویت خانوادهٔ الهی خداوندپذیرفتهمی‌‌شود.

بله دوستان، وقتی ما به عیسی مسیح به عنوان منجی خود ایمان می‌‌آوریم، در چشم خداوند عادل می‌‌گردیم.

این بدین معناست که خداوند دیگر حتی گناهان ما را به یاد هم نخواهد آورد. چرا که او گناهان ما را به حساب مسیح گذارده، و او هم جریمهٔ تمام گناهانِ گذاشته، حال و آینده ما را یکبار برای همیشه به طور کامل پرداخته است.

بی‌ گناهی مسیح به حساب ما گذاشته خواهد شد و ما درچشم خداوند مبدل به مخلوقاتی تازه می‌‌گردیم.

کلام خدا در ۲قرنتیان ۵: ۱۷می‌‌فرماید:

۱۷ کسی که از آن مسیح می گردد، تبدیل به شخص جدیدی می شود. او دیگر آن انسان قبلی نیست ؛ او زندگی کاملا تازه ای را آغاز کرده است .

بعد از این نجات و مبدل گردیدن به مخلوقی کاملاً تازه، می‌‌توانیم خداوند را پدر آسمانی خود خطاب کنیم.

بنا بر این با این پذیرش کامل از طرف خداوند، ما احساس تعلق می‌‌کنیم.

ما حال متعلق به خانوادهٔ الهی خداوند که در سراسر دنیا هستند متعلق شده ایم.

اگر چه از نظر ظاهری ممکنه که با دیگر خواهر و برادرانمان درخانوادهٔ الهی تفاوتهأیی داشته باشیم، ولی‌ در درون ما حال یک روح زندگی می‌‌کند.

ما روحاً یکی هستیم چون که روح القدس در همهٔ ما ساکن است.

کلام خدا در ۱قرنتیان ۱۲: ۱۲ – ۱۴ می‌‌فرماید:

یک بدن، اما اعضای متعدد

۱۲ بدن یکی است اما اعضای بسیار دارد. وقتی تمام این اعضا کنار هم قرار می گیرند، بدن تشکیل می شود. “بدن” مسیح نیز همینطور است . ۱۳ هر یک از ما عضوی از بدن مسیح می باشیم . بعضی از ما یهودی هستیم و بعضی غیریهودی ؛ بعضی غلام هستیم و بعضی آزاد. اما روح القدس همه ما را کنار هم قرارداده و بصورت یک بدن درآورده است . درواقع ما بوسیله یک روح ، یعنی روح القدس ، در بدن مسیح تعمید گرفته ایم و خدا به همه ما، از همان روح عطا کرده است . ۱۴ بلی ، بدن فقط دارای یک عضو نیست ، بلکه اعضای گوناگون دارد.

جامعه‌های امروزی ما، به غلط افرادی را بهتر شایستهٔ پذیرفته شدن و متعلق بودن می‌‌دانند که دست آورد بشری زیادی کسب نموده اند.

ولی‌ پیام خداوند برای ما کاملاً خلاف این را بیان می‌‌کنه.

دست آورد‌های انسانی ما، راه بخشش گناهانمان، پذیرفته شدنمان به خانوادهٔ الهی خداوند و به عنوان فرزان خوانده متعلق به او گردیدن نمی شوند.

تنها ایمان ما به عیسی مسیح و کار تمام شدهٔ وی بر روی صلیب جلجتا برای ماست که این برکات عظیم یعنی، پذیرفته شدن – و متعلق بودن – را به ما می‌‌دهد.

حضور دأیمی روح القدس در ما، همیشه ما را از بر خورداری از این برکات اطمینان می‌‌بخشد.

شایسته است تا به خداوند بگوئیم، خداوند؛ از تو سپاسگزاریم به خاطر محبت بی‌ مانندت برای من گناهکار.

از تو سپاسگزاریم برای فرستادن یگانه فرزند عزیزت، عیسی مسیح تا تاوان گناهان ما را داوطلبانه یکبار برای همیشه بپردازد.

شایسته است به عیسی مسیح بگوئیم، مسیح جان، از تو سپاسگزاریم که فروتنانه امر پدر آسمانی را اطاعت نموده، بدنی انسانی پوشیده و به این جهان در میان ما انسانهای گناهکار آمد‌ی.

سپاسگزاریم که جان خودت را برای بخشش ما و آشتی با خدای پدر هدیه نمودی.

همینطور شایسته است تا به روح القدس بگوئیم؛ “روح القدس، از تو سپاسگزاریم که همواره با ما هستی‌. ما را تحمل می‌‌کنی و در هر نفس، راهنما، هدایت کننده و مدد کار هستی‌!”

کورش باقری