انجیل لوقا ۵: ۱۵ – ۱۶
۱۵ کارهای عیسی روزبروز بیشتر زبانزد مردم می شد و همه دسته دسته می آمدند تا پیغام او را بشنوند و از امراض خود شفا یابند. ۱۶ ولی عیسی بیشتر اوقات برای دعا به نقاط دور افتاده در خارج شهر می رفت .
دوستان،آیا شما تاکنون این تجربه را داشته اید که به خود بگویید، “من اینقدر امروز کار دارم و سرم شلوغه و گرفتارم، که اصلا هیچ فرصتی برای دعا کردن ندارم.”
وقتی ما جایگاه دعای روزانه – و وقت گذرانی شخصی مان را با خدا – با اشتغال با کارهای دیگری معاوضه می‌‌کنیم، در حقیقت نشان داده ایم که چه چیزی در زندگی ما ارجحیت نخست را دارد.
معاوضهٔ زمان وقت گذرانی ما با خدا، با هر چیز دیگری، به سادگی بیان کنندهٔ این حقیقت است که؛ اهمیت و نقش خدا در زندگی ما به درجات دوم، سوم و یا حتی پائین تر نزول نموده است.
بله، هنگامی که ما وقت روزانهٔ خود با خداوند را با چیز دیگری معاوضه می‌‌کنیم، در حقیقت خیلی رک و بی پروا به عیسی مسیح گفته ایم که، “مسیح جان، من امروز تقویمم برای انجام کارهای زیادی کاملاً پره و برای تو جایی در آن نگه نداشته ام.”
به گفته ای دیگر به عیسی مسیح می‌‌گوئیم، “من بعداً اگر فرصتی پیدا کردم با تو صحبت می‌‌کنم.”
عزیزان، اگر با خودمان رو راست باشیم، باید به این حقیقت اعتراف کنیم که، همهٔ ما گاه گاهی چنین می‌‌کنیم.
همهٔ ما این تجربه را داشته ایم که به خدا گفته ایم، خدایا – من سرم خیلی شلوغه، بعداً با تو صحبت می‌‌کنم.
اینطور نیست؟ آیا با من موافق هستید؟
یک دلیلی که چرا این عادت بدِ وقت نگذرانیدن روزانه با خدا در ما به وجود آمده می‌‌تواند این باشه که، چون می‌‌دانیم که هر وقت که – ما – بخواهیم به سراغ خدا برویم – او – در خدمت ما حاضره.
بله، ما به تصور این که، خوب – خدا که هر لحظه‌ای من دلم بخواهد حاضره، موجب شده، تا ما وقت دعایی منظم و کافیِ روزانهٔ خود با خدا را، با چیز‌های دیگری پر کنیم.
متاسفانه، همهٔ ما گاه گاهی، وجود روح القدس، خدای زندهٔ موجود در خود را به فراموشی می‌‌سپاریم و با انجام کارهای دیگری در طی روز حق تقدم می‌‌دهیم.
با ارتکاب چنین اشتباهی، ما یک حقیقت را نادیده گرفته ایم.
در حقیقت، این وقت گذرانی منضبط روزانه با خدا، گفتگو و مشورت با وی، و شنیدن از اوست که به ما توان و حکمتِ مقابله با چالش‌های هر روز زندگی را می‌‌دهد.
بنا بر این، با در نظر داشتن این حقیقت، ما ایمانداران به عیسی مسیح، فرزندان خانوادهٔ الهی خداوند، بایستی با انظباط هر روزمان را با وقت گذرانی با او آغاز کنیم.
چون که هر چه سرمان شلوغ تر باشد و چالش‌های بیشتری در پیش داشته باشیم، بیشتر هم به کمک و راهنمأیی‌های روح القدس نیاز خواهیم داشت.
عزیزان، مطالعهٔ کلام خدا به ما می‌‌آموزد که عیسی مسیح همواره انظباطِ وقت گذرانی شخصی در خلوت، با خدای پدر را حفظ می‌‌فرمود.
من فکر نمی کنم که هیچ کدام از ما امروزه از عیسی مسیح سرمان شلوغ تر باشه و یا نیاز‌ها و درخواست‌های مردم از ما بیشتر از او.
با این وجود، در کلام خدا می‌‌خوانیم که هر زمان که برای او پر مشغله بود، وی از جمعیت خود را جدا می‌‌نمود تا بتواند در خلوت با پدر آسمانی خود ملاقات و گفتگو نماید.
دوست من، آیا حذف وقت گذرانیدن با خداوند و گفت شنود با وی – اولین تصمیمی است که شما به محض این که سرتان شلوغ می‌‌شود اتخاذ می‌‌نمأیید؟
سعی کن امروز یک بار دیگر اهمیّتِ داشتن رابطه‌ای منضبط، گرم و صمیمی با خدا را به یاد آوری!
همینطور سعی کن تا انظبات رابطهٔ شخصی روزنهٔ خود با خدا را حفظ و تقویت نمأیی.
به خاطر داشته باش که عیسی مسیح خدا بود.
اگر او برای دعا آنقدر اهمیت و ارزش قائل بود، چقدر بیشتر من و شما باید به وضعیت دعایی خودمان توجه داشته باشیم!
بدون وقت گذرانی با خداوند و شنیدن از او، ما کاملا ضعیف، ضربه پذیر و نا توان با چالش‌ها و دو راهی‌های زندگی روبرو خواهیم بوی و شکستمان حتمی است.
ولی در وقت گذرانی با خداست که او ما را همانند پدری مهربان راهنمأیی می‌‌نماید، قوت قلب می‌‌دهد و برای زیستن پیرزمندانه توانِ لازم.
وقت عزیز با خدای خود بودن را با هیچ چیز عوض نکن!
کوروش باقری