مزمور ۳۳: ۱۲ – ۲۲
۱۲ خوشابحال قومی كه خداوند، خدای ایشان است! خوشابحال مردمی كه خداوند، ایشان را برای خود برگزیده است! ۱۳ خداوند از آسمان نگاه می‌كند و همه انسانها را می‌بیند؛
۱۴ او از محل سكونت خود، تمام ساكنان جهان را زیر نظر دارد. ۱۵ او كه آفریننده دلهاست، خوب می‌داند كه در دل و اندیشه انسان چه می‌گذرد. ۱۶ پادشاه بسبب قدرت لشگرش نیست كه پیروز میشود؛ سرباز با زور بازویش نیست كه نجات پیدا می‌كند. ۱۷ اسب جنگی نمی‌تواند كسی را نجات دهد؛ امید بستن به آن كار بیهوده‌ای است. ۱۸ اما خداوند از كسانی كه او را گرامی می‌دارند و انتظار رحمتش را می‌كشند مراقبت می‌كند. ۱۹ او ایشان را از مرگ می‌رهاند و در هنگام قحطی آنها را زنده نگه می‌دارد. ۲۰ امید ما به خداوند است. او مددكار و مدافع ماست. ۲۱ او مایه شادی دل ماست. ما به نام مقدس او توكل می‌كنیم. ۲۲ خداوندا، رحمت تو بر ما باد؛ زیرا ما به تو امید بسته‌ایم!
همهٔ ما صبر در دفاتر دکترها، ترافیک‌های سنگین و صفهای فروشگاه‌ها را تجربه کرده ایم.
در یک چنین شرایطی، ما هیچ چاره‌ای نداریم جز این که برای رسیدن نوبتمان صبر کنیم.
در ملکوت خداوند صبر معرف، “فعالِ بی حرکت” است.
فعال بدین معنا که، اگر چه ما در شرایط موجودمان باقی می‌‌مانیم ولی فعل و انفعالاتی در حال انجام گرفتن می‌‌باشند.
و بی حرکت بدین معنا که، ما در ظاهری بی حرکت در حال شنیدن از خداوند و دریافت هدایت او هستیم.
برخورداری از عادت – فعال بی حرکت، مستلزم داشتن خصلت هایی پسندیده است.
خصلتهأیی چون، صبر – برخورداری از اراده و فکری مصمم – جدی بودن در اهداف – انظباط در دعا و بالاخره، روح و قلبی فروتن.
باید این حقیقت را بپذیریم که، که، “صبوران با خداوند برکت‌هایی خاص از وی می‌‌گیرند.”
یکی از برکت هایی که خداوند به صبوران با خود عطا می‌‌فرماید، ایمان و قوتی خارق العاده است تا آنها، قادر به زیستن زندگی در آن چهار چوبی که خداوند برای آن خلقشان فرموده باشند.
وقتی شرایط زندگی بنا به هر دلیلی دشوار میشود، این وسوسه وجود دارد تا از صبر و همراهی با خدا سر باز زنیم.
اگر چه اطمینان داریم که خدا به ما می‌‌گوید و از ما انتظار دارد تا با وی در مسیر زندگی صبور و همگام باشیم، ولی گاهی وسوسه می‌‌شویم تا از عقل و بینش انسانی و محدود خود پیروی می‌‌کنیم و در نتیجه، از خدا عقب می‌‌مانیم.
بله متاسفانه گاهی ما عجولانه و بدون مشورت با خدا تصمیم می‌‌گیریم.
و چون تصمیم ما عجولانه و بدون دانستن فکر و ارادهٔ خدا بوده، از او جدا شده و [سعی در سبقت از او داریم.]
در هر دوی این شرایط، چه سعی در دور شدن از خدا و از او عقب افتادن و چه سعی در سبقت گرفتن از او، این خطر برای ما وجود دارد که به مقصدی که خدا برایمان منظور دارد نرسیم.
وقتی با خدا صبر نمی کنیم و با او روزانه همگام نیستیم، این احتمال وجود دارد که از نظر روحی، روانی و فیزیکی بسیار ضعیف شویم.
زیرا که تنها به توانایی‌های خودمان متکی بوده و از قوت و هدایت خداوند بر خوردار نیستیم.
در حالی که، با خدا صبور و همگام بودن به ما قوت فیزیکی، حکمت و درک لازمه را برای ادامهٔ مسیر خواست او تا به آخر عطا می‌‌کند.
در انجا مایلم تا به دو برکت دیگری که صبر با خداوند و همگام بودن با او به همراه دارد اشاره کنم.
وقتی ما برای زمان خداوند صبر می‌‌کنیم و با او در طی مسیر زندگیمان روزانه گام بر می‌‌داریم”، او اجازه می‌‌دهد تا ما اردهٔ الهی او را دانسته و درک کنیم.”
برکت دیگر این است که، خداوند ما را در قوت روحانیِ از خود، در نبردهای روحانی و مقابله با چالش‌ها و آزمایش‌های زندگی یاری و پیروز می‌‌گرداند.
دوست من، خدای قادر مطلق و دانای مطلق ما همیشه در بهترین وقت عمل می‌‌کند.
او هرگز نه دیر می‌‌کنه و نه زود به انجام می‌‌رساند.
تمام خواست‌های الهی وی در تمام هستی و همینطور در زندگی من و شما، دقیقا در همان زمانی که در نظر دارد، حتما به انجام می‌‌رسند!
اجازه بدهید تا از شما سوالی بپرسم.
آیا شما در حال حاضر دارید با زمان منتخب خداوند برای انجام عملی خاص برایتان و یا فراهم آوردن چیزی مخالفت می‌‌ورزید؟
عاقلانه است تا فروتنانه به زمان خاص پدر آسمانیتان که بهترین می‌‌باشد، احترام نهاده و حق تقدم اول را بدهید.
به یاد داشته باشید که جلو و عقب زدن‌های خود خواهانهٔ ما از خدا، چیزی جز دل شکستگی – شکست – پشیمانی و نا فرمانی از او را به دنبال نخواهند داشت.
صبورانه – هر روزه – گام به گام با خدا زندگی کن تا برکات عظیم او را تجربه کنید.
کوروش باقری