عبرانیان ۱۲: ۱ – ۲

دعوت به صبر و پایداری

۱ پس حال که در این میدان مسابقه ، چنین گروه انبوهی از ایمانداران را داریم که برای تماشای ما گرد آمده اند، بیایید هر آنچه را که سبب کندی یا عقب افتادن ما در این مسابقه می شود، از خود دور کنیم ، و با صبر و شکیبایی در این میدان بسوی هدف بدویم؛

۲ و برای پیروزی در این مسابقه روحانی ، به عیسی چشم بدوزیم که چنین ایمانی را در قلب ما ایجاد کرده و آن را کامل خواهد ساخت . زیرا او خود نیز در همین مسیر، صلیب ، و خفت و خواری آن را تحمل کرد، چون می دانست در پی آن ، خوشی و شادی عظیمی نصیبش خواهد شد. به همین جهت ، اکنون در جایگاه افتخار، یعنی در دست راست تخت خدا نشسته است .

وقتی ما ‌یک طفلی را می‌‌بینیم که آسیبی به او وارد آمده، فورا مصمم می‌‌شویم تا هر چه سریعتر، به هر طریق ممکن، به آن طفل کمک نموده و وسایل راحتی و آرامش او را برایش فراهم کنیم.

مثلاً سعی می‌‌کنیم تا آن مانعی که در سر راه آن طفل موجب زمین خوردنش بوده از سر راهش برداریم تا دیگر در راه او هیچ مانعی نباشد.

بسیاری از والدین برای پایین آوردن سطح کلافگی و استرسِ فرزندان دانش آموزشان، به آنها در انجام تکالیف مدرسه کمک می‌‌کنند.

این کمک والدین گاهی حتی بیشتر از تکالیف خواسته شده از فرزندانشان می‌‌باشد.

چرا که والدین فرزندانشان را بسیار دوست داشته و خواهان پیشرفت و موفقیت آنها هستند.

اگر چه کمک به فرزندان مدرسه‌ای خوبه و اشتیاق والدین برای کمک به آنها هم خوب و قابل درک است، ولی‌ در کنار این کمک، والدین یک پیام پنهانی را به فرزندانشان منتقل می‌‌کنند.

آن پیغام این است که، سختیها – مشکلات و موانع روزانهٔ ما، باید به هر طریقی شده در سریعترین زمان ممکنه از میان برداشته شوند.

این پیغام دریافت شده از والدین، می‌‌تواند در وجود فرزندان جوان ثبت شده و آنها با باور کامل به این پیغام آن را تا پایان عمر خود در ذهن داشته باشند.

دوستان، متاسفانه این پیغام که؛ “مشکلات و موانع باید به هر طریقی شده بلافاصله از سر راه ما برداشته بشوند، نه تنها مفید نیست بلکه مضر و خطرناک است.”

حقیقت این است که؛ “روبرویی با مشکلات، موانع و چالشها قسمتی از زندگی هر انسانی می‌‌باشند.”

اگر ما این حقیقت را نپذیریم، با یک امید واهی در مسیر زندگی قرار خواهیم گرفت، چرا که امید واهی ما هرگز به واقعیت نخواهد رسید.

متاسفانه در سراسر زندگی هر گاه که با مشکل و یا چالشی برخورد می‌‌کنیم، د‌ل آزرده، عصبانی و در نهایت، افسرده می‌‌شویم.

چرا که با این تصور غلط پیش رفته ایم که ما هرگز نباید با مانعی روبرو شویم.

و اگر شدیم، باید حتما در زمانی که ما می‌‌خواهیم آن مانع از سر راهمان برداشته شود.

نتیجهٔ خطرناک این باور و تجربه این است که، نارضایتی مداوم از زندگی، خشم و افسردگی ما از شرایطی که با آن روبرو خواهیم شد، می‌‌تواند به تدریج موجب ضعف ایمان ما به خدا شده و حتی ما را از او دور سازند.

در بسیاری از مواقع ما وقت و انرژی خودمان را در راه فرار و دوری جستن از مشکلات و چالش‌های زندگی به هدر می‌‌دهیم.

در جایی که می‌‌توانیم به سادگی، به خداوند اعتماد کامل داشته و در آرامش صبر کنیم تا او ما را بر مشکلات و چالش‌های پیش آمده در زندگیمان پیروز گرداند.

عزیزان، به جای صرف انرژی خود و در دعا از خداوند خواستن تا او راهی برای گریز شما از روبرویی با مشکلات برای شما فراهم آورد، بهتر است تا در صدد کشف این مهم باشیم که؛ “چرا خداوند اجازه داده تا ما به این مشکل خاص روبرو شویم”.

و دیگر این که؛ “حال عکس العمل ما در مقابل این مشکل خاص باید چگونه باشد”.

باید یک نکتهٔ بسیار مهمی را در مورد مشکلاتمان همیشه به خاطر داشته باشیم.

و آن نکته این است که؛ “مشکلاتی که گاهی در زندگی ما بوجود می‌‌آیند از دیدگاه خداوند یک مصیبت کشنده‌ای برای ما نیستند”.

در حالی که بیشتر اوقات ما به مشکلات پیش آمده در زندگیمان به عنوان مصیبتی کشنده و فلاکت بار می‌‌نگریم.

پس دیدگاه مابا دیدگاه خداوند نسبت به مشکلات و چالش‌های زندگی با هم یکی نیستند، بلکه بر عکس، خلاف همدیگرند.

خداوند در مشکلات و چالش‌های زندگی ما ارزش سازنده گی‌های بسیار والأیی را می‌‌بیند.

اجازه بفرمایید تا با ذکر مثالی این مهم را کمی بیشتر روشن کنم.

دوستان، دردهای جانکاه عیسی مسیح و سر انجام مرگ داوطلبانهٔ او بر روی صلیب جلجتا، به ما ثابت می‌‌کند که چگونه خداوند می‌‌تواند توسط دردها، و رنج و مشقت ها، برکات روحانی عظیم و بی‌ مانندی را عاید ما انسان‌های گناهکار کند.

بله، خداوند از دردها، مشکلات و چالش‌ها استفاده می‌‌کند تا موجب افزایش توکل ما به او، پاکی ایمانمان و رشد زندگی روحانیمان گردند.

خداوند از دردها، مشکلات و چالش‌ها استفاده می‌‌کند تا خواست و ارادهٔ مقدّس خود را در زندگی ما و همینطور انسانهای دیگر در زندگی ما به کمال رساند.

به جای عقب نشینی و قبول شکست و در افسردگی زندگی کردن، در مقابله با مشکلات و چالش‌های زندگی، می‌‌توانیم اجازه بدهیم تا آنها موجب رشد زندگی روحانی ما شده و پله هایی برای صعود و زیستن در نقشهٔ خدا برایمان.

دوست عزیز من، هیچ کدام از ما از روبرویی با مشکلات و چالشها لذت نمیبریم.

متاسفانه در این دنیای سقوط کرده در گناه، مشکلات و چالش‌ها برای همهٔ ما یک حقیقت تضمینی است.

بیأیید برای موفقیت- افکار خود را به خدا بدهیم و از او بخواهیم تا همواره، او افکار ما را در مصاف با مشکلات زندگی با افکار خود هماهنگ سازد.

بیأیید تا به خداوند، پدر آسمانیمان توکل کامل داشته باشیم و در ایمان به قوت، حکمت، رحمت و فیض او بدانیم که وی حتماً ما را در روبرویی با هر مشکلی تنها نخواهد گذاشت.

بیأیید تا درسهای لازمه از وجود هر مشکلی را که خداوند اجازهٔ ورودش را به زندگیمان داده به خوبی آموخته، و در دوست داشتن و اطاعت از او هر روز بیشتر و بیشتر رشد کنیم.

در آن صورت ما با خدای خود که حل هیچ مشکلی برایش دشوار نیست به مقابله با مشکلاتمان می‌‌رویم و پیروزیمان حتمی است!

کوروش باقری