مزمور ۵۶: ۸
۸ تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشكهایم را داری و آن را در دفترت ثبت كرده‌ای. دوستان، آیا تاکنون شده که پرسیده باشید؛ “آیا ان امکان وجود داره که خدا من را فراموش کرده باشد؟”
باید فروتنانه این واقعیت را بپذیریم که فراموشی تجربهٔ ما انسانهاست و نه خدا!
و چون ما انسانها فراموش کار هستیم، بسیار طبیعی است که تصور کنیم شاید خدا هم گاهی چیزی را فراموش می‌‌کند.
طبیعت انسانی ما به گونه‌ای دائماً تمایل دارد تا خصلت و سیرت خدا را هم مانند خود انگارد.
بله، ما انسانها به خاطر طبیعت محدود و گناهکار خود، بر این باور غلط هستیم که چون ما فراموش کار هستیم، پس خدا هم گاهی می‌‌تواند فراموش کند و نیاز‌های ما را از یاد ببرد.
گاهی هم افکار انسانی ما در ما نجوا میکنند که، در این دنیأیی که حتی بهترین پدران هم گاهی چیزی را فراموش میکنند، پس حتماً پدر آسمانی ما هم از این نقص مستثنا نیست، او هم گاهی فراموش می‌‌کند.
عزیزان کتاب مقدّس که کلام خداست، به سرعت در این مورد به کمک ما می‌‌آید و این موضوع را برای ما روشن می‌‌کند.
کتاب مقدس خود دلیل و مدرکِ قوی و زنده‌ای است از این که خدا هرگز ما را فراموش نمی کند.
زمانی که ما انسانها می‌‌خواهیم چیزی را از یاد نبریم، آن را در جایی مطمئن به گونه‌ای واضح، یاد داشت می‌‌کنیم.
خداوند هم درست همین کار را انجام داده.
البته لازم به یاد آوری است که خدا مانند ما انسانها با دست و انگشتان خود چیزی را ننوشت.
بلکه او افرادی خاص را برگزید، به آنها پیام‌های خود را الهام نمود، و آن برگزید گان خداوند، پیام‌ها را با دست‌های خود یاد داشت نمودند.
نویسندگان کلام خدا که از طرف او الهام می‌‌گرفتند، با نوشتار خود ما را متوجّهٔ این مهم می‌‌سازند که خدای ما هرگز هیچ چیز را فراموش نمی کند.
برای نمونه، در مزمور ۵۶: ۸می‌‌خوانیم که: ۸ تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشكهایم را داری و آن را در دفترت ثبت كرده‌ای.
عزیزان، خداوند نه تنها پریشانی‌ها و اشک‌های ما را می‌‌بیند و آنها را ثبت می‌‌کند، بلکه وی از قبل آنها را دیده و می‌‌شناسد.
در مزمور ۱۳۹: ۱۶می‌‌خوانیم که:بلـی، حتی پیش از آنكه من بوجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنكه روزهای زندگی من آغاز شود، تـو همه آنها را در دفتر خود ثبت كرده بودی.
کتاب مقدّس از عبارات و اصطلاحات انسانی استفاده می‌‌کند تا به ما ثابت کند که خدا مانند ما محدود و ضعیف نیست.
بله، کلام خدا در مورد سیرت و شخصیّت او این حقیقت را به ما ثابت میکنند که؛ “خدا هرگز فراموش نمی کند.”
البته ما این حقیقت را که خدا هرگز فراموش نمی کند را در مغز خود پذیرفته و ذخیره داریم.
ولی این قلب ماست که در شرایط دشوار زندگی، خدا را زیر سوال می‌‌برد.
و سوال این است که؛ “آیا او مرا فراموش کرده؟”
در یک چنین موقعیت هایی مطالعه و تعمق در کلام خدا، در مزمور ۱۳۹: ۱ -۱۲به ما کمک نموده و آرامش می‌‌دهند.
به طور خلاصه حضرت داود، نویسندهٔ این قسمت از کتاب مقدّس ذکر می‌‌کند که، اگر حتی وی بخواهد نمی تواند از حضور خدا فرار نموده و خود را از او پنهان نماید.
بله دوستان، خدا همیشه در همه جا حضور دارد!
او همین حالا نزد شماست.
و حال که او نزد شماست، دلیلی بسیار قوی است بر این واقعیت که، شما را فراموش ننموده است.
به عبارتی دیگر، خدا چطور می‌‌تواند کسی را فراموش کند، در حالی که هرگز از او جدا نبوده است؟
دوست من، حال که شما در ایمان خود به عیسی مسیح به عنوان منجی، در چشم خدا عادل گردیده و به عضویت خانوادهٔ الهی او پذیرفته شده اید، او چون پدری بسیار دلسوز و مهربان، همواره به فکر شماست و برای نیاز‌هایتان در تدارک می‌‌باشد.
عزیزان، این حقیقت که امروزه دنیایی که من و شما در آن زندگی می‌‌کنیم، مملو از بی ثباتی و نا می‌‌باشد، قابل انکار نیست.
مصیبت، ترس، اضطراب، پریشانی و نا امنی را همهٔ ما به کرات در زندگی خود تجربه نموده ایم.
بنا بر این، گاهی این سوال برای هر کدام از ما بوجود می‌‌آید که شاید ما فراموش شدهٔ خداوند هستیم؟
ولی این حقیقت ندارد! خدا ما را فراموش نکرده است!
همه چیز در این هستی تحت کنترل کامل خالق ما خداست!
افکار و احساسات منفی و اشتباه؛ شاید فراموش شده‌ام خود را با حقیقت کلام خدا که ما را از در کنترل خود داشتن همهٔ هستی و همواره با ما بودنش اطمینان می‌‌بخشد غلبه نمائید.
دوست من، خداوند از هر نیاز شما آگاهه – حتی قبل از آن که شما به آن نیاز رسیده و از او در خواست نمائید.
عیسی مسیح در انجیل یوحنا ۱۴: ۱۸می‌‌فرماید: ۱۸ ”در طوفانهای زندگی ، شما را یتیم و بی سرپرست نخواهم گذاشت و به کمک شما خواهم آمد.
در این اطمینان روزانه زندگی کن.
کوروش باقری