۲تیموتاوس ۱: ۷

۷ زیرا آن روحی که خدا به ما داده است ، در ما ترس بوجود نمی آورد، بلکه ما را سرشار از محبت و قدرت می سازد و ما را یاری می دهد تا بتوانیم خود را تحت انضباط قرار دهیم .

عزیزان، در سراسر کلام خدا شواهدی را مطالعه می‌‌کنیم که حاکی از یک واقعیت بسیار آموزنده‌ای برای ما می‌‌باشد.

این واقعیت که، بسیاری از ایمانداران نامبرده شده از آنها در کلام خدا، در مسیر زندگی ایمانی و خدماتی خود، هر کدام به دلایل و طرق گوناگونی، نگرانی و اضطراب را تجربه می‌‌نمودند.

حتی شخصی چون پولس رسول نیز از نگرانی و اضطراب همیشه در امان نبود.

برای مثال، از مطالعهٔ اعمال رسولان ۱۸: ۹این استنباط می‌‌شود که پولس رسول هم که نمونهٔ بارزی از ستون ایمان به خدا در کلیسا بود، گاهی با نگرانی و اضطراب دست و پنجه نرم می‌‌نمود.

در این آیه می‌‌خوانیم که خداوند به پولس می‌‌فرماید: ۹ یک شب خداوند در رویا به پولس فرمود: “از هیچکس نترس ! با دلیری موعظه کن و از این کار دست نکش !

در کنار این واقعیت که، ترس، نگرانی و اضطراب به سراغ همهٔ انسانها می‌‌آید، کلام خدا یک واقعیت امید بخش دیگری را نیز به ما یاد آور می‌‌گردد؛ و آن این که؛ “ترس از خدا نیست!”

در حقیقت ترس موجب بوجود آمدن نگرانی و اضطراب در ما می‌‌شود، و کلام خدا می‌‌گوید که، ترس از جانب او نیست!

در ۲ تیموتائوس ۱: ۷کلام خدا می‌‌فرماید: ۷ زیرا آن روحی که خدا به ما داده است ، در ما ترس بوجود نمی آورد، بلکه ما را سرشار از محبت و قدرت می سازد و ما را یاری می دهد تا بتوانیم خود را تحت انضباط قرار دهیم .

توجه به یک نکته در ادامهٔ این مطالعه مهم است، و آن این که، ترسی که در اینجا ما از آن صحبت می‌‌کنیم ترسی دأیمی است.

به عبارتی دیگر، یک روش زندگی دائماً توام با احساس ترس.

بسیاری از ترس، نگرانی و اضطرابها، در انسانها مشترک هستند.

برای نمونه، ترس از مرگ – ترس و نگرانی از فقر و کمبود – ترس و نگرانی از بیمار شدن – ترس، نگرانی و در اضطراب مورد انتقاد دیگران واقع شدن و یا عزیزی را ناگهانی از دست دادن.

در اینجا یک سوال بوجود می‌‌آید که باید به آن پاسخ دهیم.

سوال این است که؛ “با وجود این که خداوند در سراسر کلامش به ما یادآور می‌‌گردد که نترسید – چرا ما نمی توانیم از ترس، نگرانی و اضطراب کاملاً مبرا بوده و هرگز آنها را تجربه نکنیم؟”

من فکر می‌‌کنم پاسخ صحیح به این سوال می‌‌تواند این باشد که، “چون ترس و نگرانی می‌‌تواند خودش را عمیقا در روش فکر کردن ما ببافه و با آن یکی بشود.”

دوستان، گاهی ما الگوهای فکری نا سالمی داریم که نشأت گرفته از احساس نا کفایتی، احساس گناهکار بودن و یا شناخت اشتباهی از خداوند می‌‌باشند.

باید فراموش نکنیم که، این غیر ممکن نیست که احساس نا امنی و نا لیاقتی بوجود آمده در دوران کودکی شخص، می‌‌توانند خود را در دوران بلوغ وی، حتی در سنین پیری او نیز خودشان را بروز دهند.

تجربه‌های نا خوشایند زندگی نیز می‌‌توانند عاملی دیگر برای تولید ترس، نگرانی و اضطراب در شخص باشند.

برای مثال کسی که یکی از والدین خود را در تصادفی از دست داده، به احتمال زیاد، سراسر عمر خود را با این ترس و نگرانی سپری خواهد نمود که شاید او عزیز دیگری را نیز ناگهانی از دست بدهد.

دوستان لطفاً دقت بفرمایید.

این فرقی نمی کند که دلیل ترس، نگرانی و اضطراب‌های ما چه عواملی هستند.

مهم این است که ما به یاد داشته باشیم که نگرانی و اضطراب؛ چشم ما را از خداوند قادر مطلق – دانای مطلق و همیشه در همه جا حاضر ما بر خواهند گرفت و بر شرایط بغرنجمان متمرکز خواهد گردانید.

به همین دلیل است که خداوند، پدر آسمانی ما ایمانداران به عیسی مسیح، بارها و بارها در کلامش به ما یاد آور شده که، نترسید!

خداوند بسیار مشتاقه تا فرزندان او، در آگاهی و ایمان از قابلیت مقدس و توان نا محدود وی، برای محافظت، هدایت و فراهم نمودن نیاز هایشان، همواره با احساس امنیت زندگی کنند.

بیأیید با داشتن خدأیی چنین توانا، فروتن و مهربان با خود بیش از این اجازه ندهیم تا در اسارت ترس و نگرانی باقی بمانیم.

در این لحظه، همهٔ ترس‌ها، نگرانیها و اضطراب‌های خودتان را به او بدهید و آرامش الهیش را دریافت کنید.

عیسی مسیح در انجیل متی ۱۱: ۲۸می‌‌فرماید: ۲۸ ای تمام كسانی كه زیر یوغ سنگین زحمت می كشید، نزد من ایید و من به شما ارامش خواهم داد.

امروز به نزد عیسی برو – او تو را خواهد پذیرفت.

کوروش باقری