رومیان ۳: ۲۳ – ۲۷
۲۳ زیرا همه گناه کرده اند و هیچکس به آن کمال مطلوب و پرجلالی که خدا انتظار دارد، نرسیده است. ۲۴ اما اکنون اگر به عیسی مسیح ایمان آوریم، خدا ما را کاملا “بی گناه “ به حساب می آورد، چون عیسی مسیح به لطف خـود بطور رایگان گناهان ما را برداشته است.
۲۵ خدا عیسی مسیح را فرستاد تا مجازات گناهان ما را متحمل شود و خشم و غضب خدا را از مابرگرداند. خدا خون مسیح و ایمان ما را وسیله ای ساخت برای نجات ما از غضب خود. به این ترتیب او عدالت خود را ظاهر نمود. اگر او کسانی را که در زمانهای گذشته گناه کرده بودند مجازات نکرد، این هم کاملا عادلانه بود، زیرا او منتظر زمانی بود که مسیح بیاید و گناهان آنان را نیز پاک سازد. ۲۶ در زمان حاضر نیز خدا از همین راه گناهکاران را به حضور خود می پذیرد، زیرا عیسی مسیح گناهان ایشان را برداشته است. اما آیا این بی انصافی نیست که خدا گناهکاران را بی گناه بشمارد؟ نه، زیرا خدا این کار را بر اساس ایمانشان به عیسی مسیح انجام می دهد، یعنی ایمان به کسی که با خون خود گناهانشان را پاک کرده است. ۲۷ آیا حالا دیگر کسی می تواند به خود ببالد و تصور کند که با پرهیزکاری و اعمال نیک خود، نجات یافته و مقبول خدا گشته است؟ هرگز! چرا؟ زیرا نجات، نه از کارهای نیک ما و انجام تشریفات مذهبی، بلکه از کارهایی که عیسی مسیح برای ما انجام داد و از ایمانی که ما به او داریم، بدست می آید.
دوستان، اگر صلیب از دو دیدگاه، “عدالت” و “رحمتِ ” خداوند مورد شناخت و بررسی قرار نگیرد، به عنوان معمأیی لاینحل در افکارمان باقی خواهد ماند.
معمای صلیب بدین گونه در اذعان بوجود می‌‌آید که؛ “اگر خدا – پدر آسمانی ما، پدری خوب و مهربان است، چرا وی اجازه داد تا یگانه فرزندش – عیسی مسیح – متحمل آن درد و عذاب جانکاهِ مصلوب گردیدن شود؟”
از دیدگاه انسانی ما، این صحنه هیچ محبتی را در خود ندارد و شاید حتی خشن و ستمگرانه هم جلوه کند.
ولی اگر فروتن شده و با قلبی باز به فرای آنچه که ظاهرِ صلیب آشکار می‌‌کند بنگریم، ما برهان محبت پر ابهت خدا را خواهیم دید.
عزیزان، قبل از هر چیز، برای درک صحیح از این که، “براستی چه واقعه‌ای بر روی صلیب رخ داد”؛ باید این حقیقت را بپذیریم که، “خدا – کاملاً صالح، بی گناه و عادل می‌‌باشد!”
خدا – همیشه آنچه را که صحیح و منصفانه است انجام می‌‌دهد.
خدا – هرگز کاری را بر خلاف طبیعت خود و یا کلامش انجام نمی دهد.
از طرف دیگر، آدمیزاد، موجودی است گناهکار و مستحق مجازات ابدی از جانب خدا می‌‌باشد.
خدا نمی توانست به سادگی تصمیم به بخشش گناهان ما بگیرد، چرا که در این صورت، دیگر او خدأیی عادل نمی بود.
لازمهٔ اجرای عدالت این است که مجازات گناه انسان پرداخت شود.
با این وجود، برای خدا دو راه وجود داشت.
راه اول این که، وی اجازه دهد تمامی انسانها به خاطر گناهانشان، زیر غضب الهی او باقی بمانند و کیفر گناهان خود را که مرگ و جدایی ابدی از او بود متحمل گردند.
راه دوم این که، خدا می‌‌بایستی طرحی را پیروی کند که عدالت الهی و منصفانهٔ او را خشنود ساخته در حالی که به وی اجازهٔ دلسوزی و ترحم در حق انسان گناهکار را هم بدهد.
عزیزان، خداوند به خاطر محبت بی مانندش برای انسان گناهکار، قبل از بنیاد گذاری این هستی، طرح نجاتِ انسان گناهکار از غضب الهی خود را داشت.
طرح نجاتِ انسان گناهکار از طرف خدای عادل، پارسا و کاملاً بی گناه این بود که؛ “یگانه فرزند کاملاً بی گناهش (عیسی مسیح) در بدن انسانی به این جهان آید تا وی تاوان گناهان بشریت را یکبار برای همیشه پرداخت کند.”
بدین طریق، خدا کیفر تمام گناهان انسان را بر مسیح نهاد.
و چون نجات دهنده (عیسی مسیح) تاوان مجازات انسان را تماماً بر روی صلیب جلجتا پرداخت نمود، عدالت الهی خدا اجرا و راضی شد.
و پس از آن، انسان در چشم خدا پاک و عادل گردید.
به عبارتی دیگر؛ “عدالت خدا” گناه انسان را مجازات کرد و “رحمت او” انسان گناهکار را نجات داد و عادل گردانید.
دوست گرامی من، این فرقی نمی کند که شما کی هستید و در طول زندگیتان چه کرده اید.
اگر شما پرداخت مجازات گناهانتان توسط عیسی مسیح را بر روی صلیب از جانب خود پذیرفته اید، حال شما نجات یافته اید.
یعنی، خدا تمام گناهان شما را در ایمانتان به عیسی مسیح آمرزیده است.
پاک نهادی و محبت خدا – توسط صلیبی که در ظاهر و دید انسانی ما، شاید خشن و حتی ستمگرانه بیاید، برای ما انسانهای گناهکار به اثبات رسید.
عزیزان، این یگانه طرحی است که موجب بخشش گناهان ما و رهأیی از غضب خدا می‌‌شود.
عیسی مسیح یگانه فرزند خدا تنها واجد شرایط پرداخت جریمهٔ گناهان بشریّت بود.
شایسته است تا از او سپاسگزار بوده و زندگی هدیه شده به خود را در راه معرفی او به دیگران و محبت به انسانها نمأییم.
کوروش باقری