یعقوب ۳: ۷ – ۱۸
۷ انسان توانسته است هرگونه حیوان وحشی ، پرنده ، خزنده و جاندار دریایی را رام کند، و بعد از این نیز رام خواهد کرد. ۸ اما هیچ انسانی نمی تواند زبان را رام کند. زبان همچون مار سمی ، همیشه آماده است تا زهر کشنده خود را بیرون بریزد. ۹ با آن ، لحظه ای پدر آسمانی مان خدا را شکر می کنیم و
لحظه ای دیگر مردم را که شبیه خدا آفریده شده اند، نفرین می کنیم . ۱۰ از دهانمان هم برکت جاری می شود، هم لعنت . برادران عزیز، نبـاید چنیـن باشد.
۱۱ آیا امکان دارد از یک چشمه ، ابتدا آب شیرین بجوشد و بعد آب شور؟ ۱۲ آیا می توان از درخت انجیر، زیتون چید؟ یا از تاک ، می توان انجیر چید؟ نه ! به همین ترتیب ، از چاه شور، نمی توان آب شیرین و گواراکشید. ۱۳ اگر خود را خردمند و حکیم می دانید، باید همواره مهربان و نیکوکار باشید؛ و اگر بسبب داشتن اینگونه اعمال به خود نبالید، آنگاه براستی خردمند می باشید. ۱۴ اما اگر در زندگی تان کینه و حسادت و خودخواهی وجود دارد، بیهوده سنگ عقل و خرد را به سینه نزنید، که این بدترین نوع دروغ می باشد؛ ۱۵ زیرا در آن خرد و حکمتی که خدا می بخشد، اینگونه صفات ناپسند وجود ندارد، بلکه اینها دنیوی ، غیر روحانی و شیطانی هستند. ۱۶ در واقع ، هر جا که حسادت و جاه طلبی وجود دارد، هرج و مرج و هرگونه شرارت دیگر نیز بچشم می خورد. ۱۷ اما خرد و حکمتی که از آسمان می باشد، در وهله اول پاک و نجیب است ، و بعد صلح جو و مودب و ملایم ؛ حاضر به گفتگو با دیگران و پذیرش نظرات ایشان است ؛ لبریز از دلسوزی و اعمال نیک بوده ، صمیمی و بی ریا و بی پرده می باشد. ۱۸ آنانی که صلح جو هستند، بذر صلح می کارند و نیکی و خیر درو می کنند.
ما در تصمیم گیری‌های روزانه خود، یا در- خواست‌های انسانی و جسمانی خود بذری را می‌‌کاریم، و یا در روح القدس، روح مقدس خداوند.
کلام خدا در غلاطیان ۶: ۸می‌‌فرماید:
۸ اگر کسی تخم هوی و هوس خود را بکارد، فساد و نابودی روح خود را درو خواهد کرد؛ اما اگر بذر اعمال نیک روحانی را بکارد، از روح خدا حیات جاودانی را درو خواهد کرد.
ما با اعمال و افکار روزانه امان – مشخص می‌‌کنیم که به سوی مبدل شدن به چگونه شخصیتی در حال رشد می‌‌باشیم و همینطورتأثیر آن شخصیت بر دیگر افراد جامعه ما چیست.
نفس انسانی ما، خواست‌های جسمانی ما، قسمتی از وجود ما را تشکیل می‌‌دهند که همواره مایلند بدور از خداوند و خواست او عمل کنند.
به عنوان یک انسان، همهٔ ما، در سراسر عمر خود، با این جاذبهٔ منفی که ما را به سوی ارضای خواست‌های جسمانی جذب می‌‌کنند در مبارزه خواهیم بود.
این جاذبه به طرف زندگی کردن و عمل نمودن برای ارضای خواهش‌های جسمانی، یکشبه از بین نمی روند و حتی بعد از ایمان ما به عیسی مسیح با ما خواهند بود.
اما باید بدانیم که ما – ایمان داران به عیسی مسیح – در اسارت این خواهش‌های نفسانی و جسمانی خود، باقی نخواهیم ماند.
روح القدس، روح مقدس خداوند، که بعد از ایمان ما به عیسی مسیح در ما سکنا گزیده، ما را از اسارت تبعیت از گناه و خواهش‌های جسمانی و نفسانی مان می رهاند.
اگر ما روزانه به روح القدس اجازه دهیم تا در ما کار کند، او ما را قادر خواهد نمود تا از کشش جاذبه به سوی اطاعت از خواهش‌های نفس خود رهایی یافته و به جای آن، برای خدا و مطابق با خواست او زندگی مقدسی را پیشه کنیم!
تصمیمات و انتخابات روزانهٔ ما، به طور مستقیم در روند تبدیل شدن ما به شخصیت‌های جدیدمان نقش دارند
وقتی تصمیمات و انتخابات روزانهٔ ما با کلام خدا – رضایت روح القدس و حقیقت خداوند باشند، آنگاه، اعمالی که ما در پی انتخاب‌های خدا پسندانه مان به عمل در آورده ایم – بذری را در ملکوت خداوند می‌‌کارند که باز ما را در رشد بیشتر و بهتر در شبیه مسیح شدن کمک می‌‌کنند
وقتی ما بذر را در روح القدس می‌‌کاریم، این بدان معناست که، ما خواست و ارادهٔ مقدس خداوند را در، فکر و قلب خود راه داده و پذیرفته ایم
از آن به بعد، میوه‌های روح القدس (محبت – شادی – آرامش – بردباری – مهربانی – نیکوکاری – وفا داری – فروتنی – خویشتن داری) در ما نمایان شده، و شروع به رشد می‌‌نمایند.
رشد میوه‌های روح القدس در ما، به تدریج، تمام جوانب زندگی شخصی و اجتماعی ما را تحت تاثیر خودش قرار خواهد داد.
وقتی ما به خواست و ارادهٔ خداوند ارجهیت می دهیم، و اجازه می‌‌دهیم تا روح او در ما کار کند، او ما را در ضعفهایمانیاری خواهد نمود.
او ما را قادر خواهد ساخت، تا بر وسوسه‌ها و عادات نا شایسته پیروز شویم.
او ما را قادر خواهد نمود، تا هر روزه بیشتر و بیشتر، شبیه مسیح گردیم.
خلاصه کلام.
امروز فرصت مناسبی است تا از خود این سوالات را بپرسیم.
آیا من همچنان برای خودم و نقشه‌ها و آرزو‌های انسانی که خود برای زندگیم تعیین کرده‌ام زندگی می‌‌کنم؟
آیا من به دور از داشتن خواست و ارادهٔ خداوند، خودخواهانه او را از زندگیم بیرون نگه داشته ام؟
آیا تصمیمات روزانهٔ من، چگونگی روابط روزانهٔ من با دیگر انسان ها، نشأت گرفته از خواست خداوند و مطابق با کلام اوست؟
آیا روابط روزانهٔ من با دیگران، آنها را تشنهٔ شناختن دلیلی که مرا متفاوت ساخته می‌‌سازد؟
—————————————————————————————————-
آیا به عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده شخصی خود اعتماد کرده اید؟
آیا مشتاق داشتن یک رابطه شخصی با کسیکه شما را خلق فرموده و همواره دوست میدارد می باشید؟
برای شروع رابطه ای شخصی با خالق پر محبت خود می توانید اینگونه شروع کنید:
پدر آسمانی، من اعتراف می کنم که گناهکارم و احتیاج به بخشش تو دارم .
من ایمان می آورم که عیسی مسیح تاوان گناهان مرا با مرگ داوطلبانه خود بر روی صلیب تماما پرداخت. من احتیاج به فیض تو دارم .
قلب و زندگی ام را به تو تقدیم می کنم، به من نشان بده چگونه برای تو زندگی کنم.
به خانواده خداوند خوش آمدید!
لطفا سوالات، نظرات و پیشنهادات محترمتان را به وسیلهٔ:
info@radioaramesh.org
radioaramesh@shaw.ca
با ما در میان بگذارید.
پایان