انجیل متی ۶: ۱۲

۱۲ و قرض‌‌‌های ما را ببخش چنانکه ما نیز قرضداران خود را می‌بخشیم. آمین.

دوستان، حتماً با من هم عقیده هستید اگر بگویم، “حتی ایمانداران به عیسی مسیح هم در طول حیات خود، با گناه در کشمکش هستند.”

ولی‌ نکتهٔ امید بخش برای ما ایمانداران به عیسی مسیح این است که؛ “همان گونه که با گذشت زمان، در شناخت خود از خداوندمان عیسی مسیح و ایمانمان به او به پختگی و بلوغ بیشتری می‌‌رسیم، به همان میزان نیز از رخداد و تکرار گناه در زندگیمان کاسته می‌‌شود.”

و دیگر این که، حساسیتِ وجدان ما نیز نسبت به ارتکاب گناه بیشتر می‌‌گردد.

حساسیت بدین مفهوم که، ما از حیله گری و ظرافتِ گناه مطلع تر شده و بهتر درک می‌‌کنیم که، چقدر ارتکاب گناه ما، موجب توهین به خداوند می‌‌باشد.

دوستان، متاسفانه عدّه‌ای بر این عقیده هستند که ما هرگز نباید گناه خود را به خداوندمان اعتراف نموده و از او طلب بخشش کنیم.

ولی‌ این عقیده‌ای صحیح و مطابق با تعالیم کلام خدا نیست.

خداوند ما عیسی مسیح، در انجیل متی ۶: ۱۲به ما می‌‌آموزد که؛ “ما باید گناهان خود را به خداوند اعتراف، و از وی طلب بخشش کنیم.”

انجیل متی ۶: ۱۲ ۱۲ و قرض‌‌‌های ما را ببخش چنانکه ما نیز قرضداران خود را می‌بخشیم. آمین.

عزیزان، “قرض‌های ما” در این آیه، همان “گناهان” ما هستند.

یوحنای رسول در ۱یوحنا ۱: ۸ – ۱۰رابطهٔ “ما با گناه” و “بخشش خداوند” را بسیار واضح به ما تعلیم می‌‌دهد.

در این آیات می‌‌خوانیم که؛۸ اگر بگوییم که بی گناه هستیم خود را فریب می‌دهیم و از حقیقت دوریم‌. ۹ اما اگر ما به گناهان خود اعتراف نماییم، می‌توانیم به اواعتماد کنیم زیرا او به حق عمل می‌کند او گناهان ما را می‌آمرزد و ما را از همه خطاهایمان پاک می‌سازد‌. ۱۰ اگر بگوییم که هرگز مرتکب گناهی نشده‌‌ایم خدا را دروغگو شمرده‌‌ایم و از کلام او کاملا بی خبریم‌. آمین.

دوست گرامی من، لطفاً دقت بفرمائید که این آیات بر خلاف تصور بسیاری، “به ما نمی گویند که چگونه نجات پیدا می‌‌کنیم و رستگار می‌‌گردیم!”

بلکه این آیات به ما می‌‌آموزند که؛ “چگونه – ایمانداران به عیسی مسیح – و – بی‌ ایمانان به او را – از هم تمیز دهیم.”

دوستان، ایمانداران به عیسی مسیح به گناهان خود اعتراف می‌‌کنند در حالی که بی‌ ایمانانِ به عیسی مسیح، – با – و – در گناه – به زندگی خود ادامه می‌‌دهند و گناهان خود را به خداوند اعتراف نمی کنند.

عزیزان، عبارت، “و قرض‌های ما را ببخش”، در انجیل متی ۶: ۱۲، به صراحت این معنا را می‌‌رساند که؛ ما نیاز به بخشش خداوند داریم!

توجه بفرمایید.

لغتی که در این آیه به فارسی “قرض” ترجمه شده، در اصل یک لغت یونانی است که در خود مفهوم بدهکاری اخلاقی انسان را می‌‌رساند.

دوست من، وقتی من و شما گناهی مرتکب می‌‌شویم، در واقع به خداوند بدهکار می‌‌شویم.

زیرا که گناه ما قدوسیت خداوندمان را خدشه دار می‌‌کند و ما برای پرداخت نتیجهٔ گناهمان؛ به وی بدهکار می‌‌شویم.

عزیزان، همچنین توجه داشته باشید که وقتی ما به عنوان ایمانداران به عیسی مسیح مرتکب گناه می‌‌شویم، “هرگز نجات خودمان را از دست نمی دهیم!”

بلکه، توبیخ و گوشمالی خداوند را در صورت توبه ننمودن دریافت می‌‌کنیم.

و همچنین، رابطهٔ شیرین و صمیمی ما با خداوند آلوده می‌‌گردد.

کلام خدا در عبرانیان ۱۲: ۶ – ۱۰می‌‌فرماید: زیرا خداوند هر که را دوست دارد تأدیب می‌کند و هر که را به فرزندی می‌پذیرد تنبیه می‌نماید‌‌.» ۷ شما باید متحمل این سختی‌ها بشوید، زیرا این نشان می‌دهد که خدا با شما مانند فرزندان خود رفتار می‌کند‌. آیا هرگز فرزندی بوده است که به دست پدر خویش تأدیب نشده باشد؟ ۸ پس اگر شما مانند سایر پسران او تأدیب نشوید معلوم است که حرام زاده هستید و نه پسران حقیقی! ۹ نسبت به پدران جسمانی ما که ما را تأدیب نمودند احترام لازم را نشان داده‌‌ایم، پس چقدر بیشتر ما باید مطیع پدر روحانی خود باشیم و زنده بمانیم‌. ۱۰ پدران جسمانی برای زمانی کوتاه بر طبق صلاحدید خویش ما را تأدیب کردند اما خدا به خاطر خیریت ما چنان می‌کند تا مثل او پاک شویم‌. آمین.

دوست عزیز من، اگر شما گناه دانسته‌ای را در خود پنهان دارید، همین لحظه آن را به خداوند اعتراف کنید.

اجازه بدهید تا خداوند شما را بخشیده، تمیزتان گرداند و برای جلال نام خود به کار برد.

جلال بر نام عیسی مسیح و آرامش الهی او همواره با شما.

کوروش باقری