انجیلِ متی ۱۸: ۲۱ – ۲۲

دوستِ خوبِ من، پطرس یکی از شاگردانِ عیسی مسیح، روزی از وی سوالِ بسیار مهمی پرسید.

مطمئنم که سوالِ پطرس از عیسیِ مسیح، امروز هم پس از گذشتِ بیش از دو هزار سال، هر از گاهی به ذهنِ ما خطور می‌‌کنه.

ما سوالِ پطرس و پاسخِ عیسی مسیح به او را در انجیلِ متی ۱۸: ۲۱ – ۲۲ مطالعه می‌‌کنیم:  ۲۱ در این هنگام پطرس پیش آمد و پرسید: «استاد، برادری را که به من بدی می‌کند، تا چند مرتبه باید ببخشم؟ آیا هفت بار؟»  ۲۲ عیسی جواب داد: «نه، هفتاد مرتبه هفت بار‌!»

 عزیزان، اگه ما پاسخِ عیسی مسیح به سوالِ پطرس را در این مورد به طورِ سطحی، تحت الغوی و بدونِ در نظر داشتنِ شخصیت و ذاتِ الهی او مطالعه کنیم، زود اشتباه می‌‌کنیم. 

ما به این دلیل مرتکبِ اشتباه میشیم که، فوری سعی می‌‌کنیم پاسخِ عیسی مسیح را، با ذکاوت، هوش و دانشِ محدودِ انسانی خودمون حلاجی کرده و نتیجه بگیریم.

مثلا ممکنه از دانشِ محدودِ ریاضیاتِ انسانی خودمون استفاده کنیم، بدونِ در نظر داشتنِ “مفهومِ روحانی” که در این پاسخِ عیسی مسیح نهفته هست.

در این صورت می‌‌گیم؛ خوب، هفت ضربدر هفتاد، میشه چهار صد و نود، پس من بنا به گفته عیسی مسیح باید دیگران را فقط چهار صد و نود مرتبه ببخشم.

عزیزان، منظورِ واقعی عیسی مسیح به هیچ وجه این نبوده و نیست که ما ایماندارانِ به وی، باید هر کسی را فقط تا چهار صد و نود بار ببخشیم.

بسیاری از ما اگه واقعا با خودمون رو راست باشیم، باید این حقیقتِ تلخ را بپذیریم که ما در بخشیدنِ دیگران ضعیف و کند هستیم.

برای درکِ درستی از این که ما چقدر در بخشیدنِ دیگران ضعیف و کند هستیم، شاید نگاهی به دشواری و تنشِ روابطِ انسانی در جامعه هایی که زندگی می‌‌کنیم به ما سر نخی بدند.

دوستِ خوبِ من، وقتی ما با قلب، سیرت، شخصیت و نحوهٔ عملکردِ خداوند و منجی مان عیسی مسیح به خوبی آشنا میشیم، برامون خیلی آسون میشه که درک کنیم منظورِ حقیقی او از این که فرمود؛ “نه، هفتاد مرتبه هفت بار” چی‌ بوده و هنوز هم هست.

همینطور، ما درک می‌‌کنیم که منظورِ حقیقی او از گفتنِ ؛ “نه، هفتاد مرتبه هفت بار”، این نبوده که ما ایماندارانِ به وی، فقط می‌‌تونیم هر کس را فقط تا چهار صد ونود مرتبه ببخشیم.

عزیزان، با در نظر داشتنِ این که عیسی مسیح براستی کی هست، منظورِ صحیح و حقیقی وی از گفتنِ ؛ “نه، هفتاد مرتبه هفت بار” اینه که؛ “از شمردنِ این که چند بار کس یا کسانی را بخشیده‌ای دست بردار، و باز ببخش!”

این پاسخِ عیسی مسیح، به روشنی استاندارد‌های الهی خداوند را در موردِ “بخشش” به ما یاد میده.

وقتی ما کلامِ خدا را با قلبی باز و روحی فروتن مطالعه می‌‌کنیم؛ مثال‌های بسیاری از اشخاصی را می‌‌بینیم که موردِ بخششِ چندین بارهٔ خداوند قرار گرفته ا‌ند.

مثلا، یونس، یک پیامبرِ سرکش و نا فرمان از خداوند بود.

موسی، انسانی را در پیروی از احساساتِ قومی خود در خشم به قتل رسانید.

داود، زنا کرد و ضمینهٔ قتلِ یکی از افرادِ بسیار وفادارِ خود را به وجود آورد.

پطرس، شخصی ترسو بود و دروغ گفت.

و اشخاصِ بسیارِ دیگر.

عزیزان، شاید اگه ما هم تا این زمان از عمرمون مرتکبِ گناهی شده ائیم، بتونیم اسمِ خودمون را به این لیست اضافه کنیم.

کلامِ خدا در رومیان ۳: ۱۰ – ۱۸ ارتباطِ بینِ گناه و انسان را اینطور به تصویر می‌‌کشه.

۱۰ کتاب آسمانی نیز در این باره می‌فرماید: هیچکس نیکوکار نیست، در تمام عالم، یک بی گناه هم یافت نمی‌شود.  ۱۱ هیچکس فهم ندارد، کسی واقعا طالب خدا نیست.  ۱۲ همه از او روی برگردانیده‌اند؛ همه به راه خطا رفته‌اند؛ حتی یک نفر هم نیست که نیکوکار بوده باشد.  ۱۳ سخنان ایشان کثیف و متعفن است، همچون بوی تعفنی که از قبر به مشام می‌رسد. زبانشان را برای فریب دادن بکار می‌برند. سخنانشان همچون نیش مار کشنده است.  ۱۴ دهانشان پر از لعنت و تلخی است.  ۱۵ پایهایشان برای خون ریختن شتابان است.  ۱۶ به هر جا برسند، پریشانی و ویرانی بجا می‌گذارند.  ۱۷ از آرامش الهی نصیبی ندارند.  ۱۸ احترام و ترس خدا، جایی در قلبشان ندارد. آمین!

دوستِ خوبی‌ من، می‌‌دونید چرا خداوند ما را می‌‌بخشه؟

می‌ دونید چرا خداوند به ما فرصت‌های دوباره و چند باره میده؟

کلامِ خودِ او در ۲پطرس ۳: ۱۸ به این سوالاتِ ما جواب قانع کننده‌ای میده.

 ۱۸ در قدرت روحانی رشد کنید و در شناخت خداوند و نجات دهنده‌مان عیسی مسیح ترقی نمایید، که هر چه جلال و شکوه و عزت هست، تا ابد برازنده اوست. آمین.

بله دوستِ خوبِ من، خداوند ما را می‌‌بخشه تا ما در قدرتِ روحانی او رشد کنیم. 

خداوند ما را می‌‌بخشه تا ما در شناختِ خداوند و منجیمان عیسی مسیح ترقی کنیم.

بیأیید از همین لحظه تصمیم بگیریم تا در قدرتِ روحانی خداوند روزانه رشد کنیم.

بیأیید از همین لحظه تصمیم بگیریم تا در شناختِ خداوند و منجیمان ترقی کنیم و در این راه کوشا باشیم.

عزیزان، در ارتباط با بخششِ خداوند، باید یک نکتهٔ بسیار مهمی را همیشه در نظر داشته باشیم.

نکتهٔ مهم اینه که؛ “خداوند بعد از بخشش، ما را تعلیم میده.”

بله خداوند همچون پدری دانا، دلسوز و وفادار، بعد از بخششِ ما، به ما پند میده، ما را راهنمأیی می‌‌کنه و فرصتی دیگه میده.

مطالعهٔ کلامِ خدا در عبرانیان ۱۲: ۱ – ۱۳ این مهم را برای ما بدین گونه بیان فرموده.

۱ پس حال که در این میدان مسابقه، چنین گروه انبوهی از ایمانداران را داریم که برای تماشای ما گرد آمده‌اند، بیایید هر آنچه را که سبب کندی یا عقب افتادن ما در این مسابقه می‌شود، از خود دور کنیم، و با صبر و شکیبایی در این میدان بسوی هدف بدویم؛  ۲ و برای پیروزی در این مسابقه روحانی، به عیسی چشم بدوزیم که چنین ایمانی را در قلب ما ایجاد کرده و آن را کامل خواهد ساخت. زیرا او خود نیز در همین مسیر، صلیب، و خفت و خواری آن را تحمل کرد، چون می‌دانست در پی آن، خوشی و شادی عظیمی نصیبش خواهد شد. به همین جهت، اکنون در جایگاه افتخار، یعنی در دست راست تخت خدا نشسته است.  ۳ پس اگر می‌خواهید در این مسابقه خسته و دلسرد نشوید، به صبر و پایداری مسیح بیندیشید، به او که از سوی گناهکاران مصیبت‌ها کشید.  ۴ از این گذشته، شما تا کنون در مقابل گناه و وسوسه‌های شیطان تا پای جان مقاومت نکرده‌اید.  ۵ گویا بکلی از یاد برده‌اید که کلام خدا برای تشویق شما فرزندان خدا، چه می‌گوید. کلام خدا می‌فرماید: «پسرم، هرگاه خداوند تو را تنبیه کند، دلگیر نشو، و هرگاه اشتباهات تو را خاطرنشان سازد، دلسرد نشو.  ۶ زیرا اگر تو را تادیب می‌کند، به این علت است که دوستت دارد، و اگر تو را تنبیه می‌نماید، به این دلیل است که فرزند او هستی.»  ۷ کدام پسر است که پدرش او را تنبیه نکند؟ در واقع، خدا همان رفتاری را با شما می‌کند که هر پدر مهربانی با فرزندش می‌کند. پس، بگذارید خدا شما را تادیب نماید.  ۸ اما اگر خدا هرگز شما را تادیب و تنبیه نکند، معلوم می‌شود که اصلا فرزند او نیستید، زیرا هر پدری فرزندش را تنبیه می‌کند.  ۹ ما در این دنیا به پدرانمان که ما را تنبیه می‌کنند، احترام می‌گذاریم؛ پس چقدر بیشتر باید به تادیب پدر روحانی‌مان خدا، تن در دهیم تا حیات واقعی را بیابیم.  ۱۰ پدران ما به صلاحدید خود در دوران کوتاه کودکی‌مان، ما را تادیب می‌کردند. اما تادیب خدا برای خیر و صلاح ماست، تا مانند او پاک و مقدس گردیم.  ۱۱ تنبیه شدن خوشایند نیست، بلکه دردناک است. اما نتیجه آن، زندگی پاک و صفات پسندیده است که بعد از آن ظاهر خواهد شد.  ۱۲ بنابراین، دستهای خسته خود را بکار گیرید، بر پایهای سست و لرزان خود محکم بایستید،  ۱۳ و برای پایهای خود، راهی راست و هموار بسازید، تا آنانی که بدنبال شما می‌آیند، حتی اگر ناتوان و لنگ باشند، نیفتند و صدمه نبینند، بلکه قوت خود را باز یابند. آمین!

دوستِ خوبِ من، خداوند پدرِ آسمانی ما، از روش‌های گوناگونی برای تقویت، تصیح و آماده سازی ما برای خدمتِ به خود استفاده می‌‌کنه.

خداوند به ما کمک می‌‌کنه تا قادر بشیم در ارادهٔ او زندگی کنیم.

سراسرِ زندگی هر مسیحی، یعنی هر کس که به عیسی مسیح به عنوان خداوند و منجی خودش ایمان داره، یک پروسهٔ پیشرفت و ترقی در شناختِ بهتر از او و زندگی در ارادهٔ الهی اوست!

عزیزان، از شما دعوت می‌‌کنم تا در پایانِ این مطالعه در کلامِ خدا با او گفتگو کنیم.

 خداوند از تو سپاسگزارم که امروز به من درسِ تازه‌ای یاد دادی.

از تو سپاسگزارم که به من بخشش به روشِ الهی خودت را یاد دادی.

خداوند از تو سپاسگزارم که پر رحمت، پر فیض مهربان و بخشنده هستی‌.

خداوند از تو سپاسگزارم که من را در صورتِ ایمانم به عیسی مسیح و اعترافِ گناهانم به تو می‌‌بخشی.

خداوند از تو سپاسگزارم که به من فرصت‌های دوباره و چندین باره می‌‌دهی.

خداوند از تو سپاسگزارم به خاطرِ کلامِ آموزنده و حیات بخشت.

خداوند از تو سپاسگزارم که در کلامت به من رابطهٔ بینِ انسان و گناه را یاد می‌‌دهی.

خداوند از تو سپاسگزارم که در کلامت به من یاد می‌‌دهی که چرا تو مرا می‌‌بخشی.

خداوند از تو سپاسگزارم که نه تنها مرا می‌‌بخشی، بلکه مرا پند می‌‌دهی و راهنمأیی می‌‌کنی.

خداوند من تمامی جوانبِ زندگیم را کاملا به تو تقدیم می‌‌کنم.

خداوند به من کمک کن تا بتوانم همهٔ انسانها را مانندِ تو ببخشم و دوست بدارم.

خداوند به من کمک کن تا در تمامی روز‌های زندگیم در قدرتِ روحانی تو رشد کنم.

خداوند به من کمک کن تا در تمامی روز‌های زندگیم در شناختِ بیشتر از تو عیسی مسیح رشد کنم.

دوستت دارم خداوند و سپاسگزارم که به من گوش می‌‌دهی.

در نامِ عیسی مسیح دعا می‌‌کنم، آمین   .نویسنده، کوروش باقری