دوم تیموتائوس ۴: ۶ – ۸

۶ این سفارشها را می کنم چون شاید دیگر نتوانم نزد تو آمده ، کمکت نمایم . وقت رحلت من فرا رسیده و بزودی راهی آسمان خواهم شد. ۷ من برای خداوندم با دل و جان مبارزه کرده ام و نسبت به او وفادار مانده ام . اکنون دیگر مسابقه به پایان رسیده و وقت آنست که استراحت کنم .

۸ حال ، تاجی در آسمان انتظار مرا می کشد، تاجی که خداوند ما مسیح ، آن داور عادل ، در روز بازگشت خود به من عطا خواهد فرمود؛ اما نه فقط به من ، بلکه به تمام کسانی که با زندگی شان نشان می دهند که مشتاقانه منتظر بازگشت او هستند.

بسیاری از ایمانداران بر این تصور غلط هستند که، سالهای آخر عمر آنها چندان اهمیتی ندارد.

آنها می‌‌اندیشند که سالهای آخر عمرشان، نمی تواند آنچنان که باید برای ملکوت خداوند مفید و مثمر ثمر باشد.

به این دلیل، این افراد فکر می‌‌کنند که باید بقیهٔ عمر خود را در بی‌ فعالیتی و انزوا بسر برند.

اما اینگونه زندگی را به پایان رسانیدن مطابق با آموزه‌های کلام خدا نیست.

خداوند برای تمام روز‌های زندگی ما برنامه ریزی فرموده و از ما انتظار دارد که وی را در تمام روزهای عمر خود خدمت نمائیم.

برای درک بهتری از این مهم به زندگی پولس رسول بنگریم تا بیاموزیم که چگونه ما هم می‌‌توانیم تا آخرین لحظه عمر خود برای خداوند مفید باشیم.

درسی که از مطالعهٔ زندگی پولس رسول می‌‌آموزیم این است که، “بی‌ شک او در اطاعت از مسیح، تمام انرژی و محبت خود را، تا لحظه آخر عمر نثار دیگران نمود.”

به نامه هایی که وی از زندانهای مخوفی که وی به خاطر بشارت انجیل و خدمت به مسیح در آنها محبوس بود تا پیش از اعدامش برای تیموتائوس نوشت توجه بفرمایید.

حقیقت این است که، “در هر فصلی از زندگی، خداوند ما را می‌‌خواند تا دیگران را برای جلال نام او و گسترش ملکوتش خدمت و محبت نمائیم.”

دقت بفرمایید که پولس رسول چگونه در نامه‌های خود خدمت برای خداوند را به مسابقه‌ای تشبیه فرموده است.

او چون خود انسان بود، به خوبی از شدت دشواری پرهیز از گناه برای رضایت خداوند و مفید بودن در دست او برای گسترش ملکوت الهی آگاه بود.

پولس همچنین به خوبی‌ از شدت دشواری و خطرات جدی بشارت انجیل و خدمت خداوند در میان مردمی که مخالف مسیح هستند تجربه داشت.

سراسر زندگی پولس رسول، بعد از ملاقات عیسی مسیح با او، (اعمال رسولان فصل نهم)، نشان دهنده تسلیم کامل زندگیش به خواست و ارادهٔ خداوند می‌‌باشد.

دید و طرز تفکر او نسبت به چگونگی و کیفیت زندگی هر مسیحی در رومیان ۱۲: ۱ به خوبی‌ آشکار می‌‌باشد.

۱ ای ایمانداران عزیز، در مقابل این لطف و رحمت خدا، التماس می کنم که بدنهای خود را مانند قربانی زنده و مقدس به او تقدیم کنید، زیرا این است قربانی که مورد پسند اوست . شایسته است او را این چنین عبادت و خدمت کنید.

او از حاکمان کشور هایی که برای بشارت به آنها مسافرت می‌‌کرد هیچ هراسی به خود راه نمی داد و همینطور برای زنده ماندن، از امر خداوند برای رفتن به سرزمین‌های خطر ناک و بشارت انجیل مسیح به مردمی که دشمن وی بودند سر باز نمیزد.

چرا که او، “به اقتدار و خواست خداوند در زندگی خود، کاملا ایمان داشت.”

پولس به خواست خداوند تسلیم بود تا به وی امر کند که، به کجا باید برود وچه می‌‌بایستی انجام دهد.

همینطور این که، در چه زمانی خواهد مرد.

بله، او از مردن در راه اطاعت از مسیح هیچ هراسی نداشت، چرا که ایمان داشت که پس از مرگ خود در نزد او خواهد بود.

دوستان، من و شما نیز می‌‌توانیم همچون پولس، با اعتماد کامل به وفاداری خداوند، حتی تا آخرین لحظهٔ عمر خود را در راه خدمت به او سپری سازیم.

اگر خداوند همین لحظه شما را به نزد خود فرا خواند، آیا از این که تا آن لحظه در اطاعت و خدمت به او بوده اید اطمینان دارید؟

**************************************************************************

آیا به عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده شخصی خود اعتماد کرده اید؟

آیا مشتاق داشتن یک رابطه شخصی با کسیکه شما را خلق فرموده و همواره دوست میدارد می باشید؟

برای شروع رابطه ای شخصی با خالق پر محبت خود می توانید اینگونه شروع کنید:

پدر آسمانی، من اعتراف می کنم که گناهکارم و احتیاج به بخشش تو دارم .

من ایمان می آورم که عیسی مسیح تاوان گناهان مرا با مرگ داوطلبانه خود بر روی صلیب تماما پرداخت. من احتیاج به فیض تو دارم .

قلب و زندگی ام را به تو تقدیم می کنم، به من نشان بده چگونه برای تو زندگی کنم.

به خانواده خداوند خوش آمدید!

لطفا سوالات، نظرات و پیشنهادات محترمتان را به وسیلهٔ:

info@radioaramesh.org

radioaramesh@shaw.ca

با ما در میان بگذارید.

پایان