با این امید که در سلامتِ جسم و آرامشِ الهی عیسی مسیح بسر می‌‌برید، مطالعهٔ دیگری در کلامِ خدا را آغاز می‌‌کنیم.
آیاتِ کلیدیِ مطالعهٔ امروزِ ما، در مزمورِ ۴۲: ۱ – ۸هستند.

با هم این قسمت از کلامِ خدا را مرور کنیم.
۱ چنانکه آهو برای نهرهای آب اشتیاق دارد، همچنان ای خدا، جان من اشتیاق شدید برای تو دارد. ۲ آری، جان من تشنه خداست، تشنه خدای زنده! کی می‌توانم به حضور او بروم و او را ستایش کنم؟ ۳ روز و شب گریه می‌کنم، و اشکهایم غذای من است؛ تمام روز دشمنان از من می‌پرسند: «پس خدای تو کجاست؟» ۴ چون به گذشته فکر می‌کنم دلم می‌گیرد؛ به یاد می‌آورم چگونه در روزهای عید، جماعت بزرگی را سرودخوانان و حمدگویان به خانه خدا هدایت می‌کردم! ۵ ای جان من، چرا محزون و افسرده شده‌ای؟ بر خدا امید داشته باش! او را دوباره ستایش کن، زیرا او خدا و نجات دهنده توست! ۶و۷ ای خدا، در این دیار غربت دلم گرفته است. حتی آبشارهای کوهستانها و موجهای دریاهای تو نیز غم و اندوه بر من می‌دمند؛ اعماق اقیانوسها بر من می‌غرند. از سرزمین اردن و کوه‌های حرمون و مصغر، تو را به یاد می‌آورم. ۸ خداوندا، در طی روز مرا مورد لطف و رحمت خود قرار ده، تا هنگامی که شب فرا می‌رسد سرودی برای خواندن داشته باشم و نزد خدای حیات خود دعا کنم. آمین.
دوستِ خوبِ من، دیگه باید به همهٔ ما ثابت شده باشه که زندگی بر روی این کرهٔ زمین، همیشه آسون و بی‌ دردِ سر نیست.
هر کدام از ما، صرفِ نظر از این که چه جنسیتی داریم، چه موقعیتِ اقتصادی و اجتماعی داریم و یا در کجای این کرهٔ زمین زندگی می‌‌کنیم؛ در هر روزِ عمرمون، مشکلات و چالشهای خاصی را هم خواهیم داشت.
حال سوال اینجاست که، با پذیرشِ این واقعیت، این واقعیت که هر کدام از ما در هر روزِ عمرمون بر روی این کرهٔ زمین، مشکلات و چالشهای خاصِ خودمون را هم خواهیم داشت، چطور می‌‌تونیم خودمون را برای روبرویی با مشکلاتمون آماده نگه داریم؟
ما چطور می‌‌تونیم بدونِ ترس و نگرانی، با مشکلات و سختی‌های هر روزِ زندگیمون روبرو بشیم و حتی بر آنها غلبه کنیم؟
عزیزان، پاسخِ شما به این سوالِ من چی‌ هست؟
در مواقعِ روبرویی با سختی‌های زندگی، شما چه واکنشی از خودتون نشون میدید؟
در مواقعِ روبرویی با سختی‌های زندگی، شما برای دریافتِ آرامش، حکمت و هدایت، به چه کسی یا چه منبعی مراجعه می‌‌کنید؟
عزیزان، پاسخِ صحیح برای ما ایماندارانِ به عیسی مسیح این هست که؛ فروتنانه و با اخلاصِ قلب، از خداوند پدرِ آسمانی خودمان کمک و هدایت الهی او را درخواست کنیم!
این درست همان کاری هست که نویسندهٔ آیاتِ کلیدی مطالعهٔ امروزِ ما در کتابِ مقدس، در مزمورِ ۴۲: ۱ – ۸انجام داده.
با دقت به مضمون و درکِ صحیح از مفهومِ این قسمت از کلامِ خدا، ما به خوبی متوجهٔ نیازِ شخصی و احساسِ قلبی نویسندهٔ آن میشیم.
با درکِ صحیح از مفهومِ این آیات، متوجه میشیم که، زمانی که مزورنویس در نامیدی و سختی بسر می‌‌برد، روحِ او در آرزوی خدا بود.
مزمورنویس، نویسندهٔ این قسمت از کتابِ مقدس، یک نکتهٔ بسیار مهمی را در زندگیش درک نموده بود.
این نکتهٔ مهم که؛ حتی در مصیبت‌های جانکاهِ زندگی هم، او می‌‌تونه روی محبتِ بی‌ وقفهٔ خداوند که بر او ریخته خواهد شد حساب کنه!
به آیهٔ هشتم دقت بفرمأیید .۸ خداوندا، در طی روز مرا مورد لطف و رحمت خود قرار ده، تا هنگامی که شب فرا می‌رسد سرودی برای خواندن داشته باشم و نزد خدای حیات خود دعا کنم. آمین.
مزمورنویس اطمینان داشت که خداوند، حتما لطف و رحمتِ الهی خود را بر او خواهد ریخت.
اطمینان از این حقیقت بود که به مزمور نویس، امید و توانأیی ستایشِ خداوند را حتی در میانِ زمانهای سختِ زندگی به او می‌‌داد.
عزیزان یک موضوعِ خاصی، مکررا در کتابِ مزامیر به چشم می‌‌خوره.
این موضوع که؛ بسیاری از این مزامیر، با تصاویری از نا امیدی آغاز میشند، اما با شناخت، تأیید و پذیرشِ محبتِ بی‌ دریغِ خداوند پایان می‌‌یابند.
در بسیاری از مزامیر، خداوند به عنوانِ سنگ، سنگر یا پناهگاهِ قابلِ اطمینان در مواقعِ دشوارِ زندگی توصیف شده.
دوستِ خوبِ من، در زمانهأیی که در سختی و ناامیدی غرق شده اید، برای تشویق و بازیابیِ امید حقیقی، به مزامیر در کتابِ مقدس مراجعه بفرمأیید.
در زمانهای خوب و راحتِ زندگی، در زمانهایی که به قولِ ما فارسی زبانان، اوضاع بر وفقِ مرادمان پیش میره، متاسفانه می‌‌تونیم براحتی از خداوند دور بشیم.
اما ناملایماتِ زندگی، ما را وادار می‌‌کنند تا با اشتیاق به او نزدیک بشیم.
نزدیک شدن نه فقط برای رهأیی از سختی‌های زندگی؛ بلکه، برای صمیمی تر شدن با خداوند پدرِ آسمانیمان.
سپس، همانطور که در موردِ محبت و وفاداری خداوند در کلامِ او مطالعه می‌‌کنیم، امید و پایه‌ای مطمئن و استوار پیدا می‌‌کنیم که می‌‌تونیم با اطمینانِ کامل بر آن تکیه کنیم.
عزیزان، در پایانِ این مطالعه در کلامِ خدا، از شما دعوت می‌‌کنم تا با خداوند گفتگو کنیم.
خداوند از تو سپاسگزارم، به خاطرِ درسِ زندگی دیگری که امروز به من یاد دادی.
خداوند از تو سپاسگزارم، زیرا که می‌‌توانم به حضورِ تو آمده و تو را ستایش کنم.
خداوند از تو سپاسگزارم، زیرا که تو مرا می‌‌شنوی و به نیاز‌ها و درخواست‌های من توجه داری.
خداوند از تو سپاسگزارم، زیر که می‌‌توانم همیشه حتی در سختی‌های زندگیم به تو امید داشته باشم.
خداوند از تو سپاسگزارم، زیرا که فقط تو نجات دهندهٔ من هستی‌.
خداوند، تو دانای مطلق هستی‌، و از هر چیزی – در هر جا – و در هر زمان کاملا آگاهی داری.
خداوند، تو از نیتِ قلبِ من و از سختی‌ها و نیاز‌های من نیز کاملا آگاهی.
خداوند من تمامِ جوانبِ زندگیم را کاملا به تو تقدیم می‌‌کنم.
به قلب و زندگی من بیا، و گناهانِ من را در نامِ عیسی مسیح ببخش.
خداوند پایه و امیدِ زندگی من فقط تو هستی‌.
خداوند از تو درخواست می‌‌کنم، تا در هر روزِ زندگیم و در روبرویی با هر مشکلی، کمک کننده و هادی من باشی.
خداوند، از تو درخواست می‌‌کنم، تا آرامش، توان و حکمتِ لازمه برای برخورداری از یک زندگی پاک و خدا پسندانه را، به من عطا بفرمأیی.
دوستت دارم خداوند و سپاسگزارم که تو هم مرا دوست داری و به درخواست‌های من از تو گوش فرا می‌‌دهی.
در نامِ عیسی مسیح دعا می‌‌کنم، آمین!
کوروش باقری
عزیزان، امیدوارم مطالعهٔ امروزِ ما در کلامِ خدا، موجبِ برکتِ شما شده باشه.
چنانچه در طولِ این تعلیم،خداوند عیسی مسیح قلبِ شما را لمس نموده و به او ایمان آوردید، خوشحال میشم تا از شما بشنوم.
همچنین، چنانچه برای شما سوالاتی بوجود آمده، خوشحال میشم سوالاتِ محترم شما را بشنوم و در صورتِ امکان به آنها پاسخ بدم.
با تشکر از تمامی شما عزیزان، تا مطالعهٔ بعدی در کلامِ خدا و شناختِ باز هم بهتر از فیض، رحمت و محبتِ عیسی مسیح، آرامشِ الهی او همواره با شما .آمین.