آیاتِ کلیدی این مطالعه؛ کولسیان فصلِ چهار، آیاتِ دو تا شش هستند.
عزیزان، کلامِ خدا در کولسیان فصلِ چهار آیاتِ دو تا شش می‌‌فرماید؛
۲ در دعا، جدیت و پشتکار را فراموش نکنید. همیشه در حال دعا و راز و نیاز با خدا باشید. منتظر جواب دعاهایتان بمانید و فراموش نکنید که وقتی دعایتان مستجاب شد، از خدا تشکر کنید. ۳ به خاطر بسپارید که برای ما هم دعا کنید که خدا فرصتهای مناسبی ایجاد کند تا پیغام انجیل مسیح را به همه اعلام کنیم؛ در واقع، به علت موعظه انجیل است که در اینجا زندانی هستم. ۴ دعا کنید که جرأت کافی داشته باشم تا این پیغام را آزادانه و تمام و کمال بیان نمایم.
۵ از هر فرصت نهایت استفاده را بکنید تا پیغام انجیل را به دیگران برسانید، و بدانید چگونه با کسانی که هنوز ایمان نیاورده‌اند، عاقلانه رفتار نمایید. ۶ گفتگوی شما معقول و پر از لطف باشد، تا برای هر کس پاسخی مناسب داشته باشید. آمین!
عزیزان، از شما دعوت می‌‌کنم تا قبل از شروعِ تعلیم با هم دعا کنیم: خداوند کمکم کن، تا هر چه را که تو می‌‌خواهی توسطِ این قسمت از کلامت به من یاد بدهی – بطورِ صحیح یاد بگیرم و در زندگی‌ام انجام دهم! به نامِ عیسی مسیح دعا می‌‌کنم؛ آمین!
دوستِ خوبِ من، پولسِ رسول در پایانِ نامهٔ خود به کلیسای کولسی، برخی از ضروریاتِ زندگی یک ایماندارِ به عیسی مسیح را یاد آور شده.
در آیاتِ کلیدی این مطالعه در کلامِ خدا، در کولسیان فصلِ چهار آیاتِ دو تا شش که در ابتدا با هم مرور نمودیم، پولس که نویسندهٔ این قسمت از کتابِ مقدس هست، ضروریا تی چون؛ جدیت و پشتکار در دعا + سپاسگزاری از خداوند وقتی او به دعای ما پاسخ میده + برخوردِ عاقلانه با کسانی که به عیسی مسیح به عنوانِ خداوند و منجی خودشون ایمان ندارند، و دیگه این که؛ سخنانِ ما باید همواره بازتابی از شخصیتِ خداوند و منجی ما عیسی مسیح باشند.
عزیزان، پولس قدرتِ تاثیرِ کلماتِ مهربانانه را بخوبی درک نموده بود.
کلماتِ مهربانانهٔ ما نه تنها موردِ رضایتِ خداوند هستند، بکه برای شنوندگان آنها هم مفید و سازنده هستند.
در مقابلِ تاکید و یاد آوری به ما در موردِ تاثیرِ مفید و سازندهٔ کلماتِ مهربانانهٔ ما؛ کلامِ خدا در جای دیگری آسیب هایی را که یک زبانِ کنترل نشده می‌‌تونه ایجاد کنه را توصیف نموده.
کتابِ مقدس در قسمتِ یعقوب فصلِ سه آیاتِ یک تا هشت، تحتِ عنوانِ “خطراتِ زبان” اینطور به ما تعلیم میده.
خطرات زبان
۱و۲ برادران عزیز، سعی نکنید اشتباهات دیگران را فوری به ایشان گوشزد کنید، زیرا همه ما دچار اشتباه می‌شویم؛ و ما معلمین دینی که احکام خدا را می‌دانیم، اگر مرتکب اشتباه گردیم، شدیدتر از دیگران مجازات خواهیم شد.
اگر کسی بتواند بر زبان خود مسلط شود، قادر خواهد بود در سایر موارد نیز بر خود مسلط باشد. ۳ اسبی بزرگ را با دهنه‌ای کوچک مطیع خود می‌سازیم و او را به هر جا که بخواهیم می‌بریم. ۴ یک سکان کوچک، کشتی بزرگ را به هر سو که خواست ناخدا باشد، هدایت می‌کند حتی اگر بادی شدید بوزد.
۵ زبان نیز در بدن، عضوی کوچک است، ولی چه خسارات سنگینی می‌تواند به بار آورد. یک جنگل عظیم را می‌توان با یک جرقه کوچک به آتش کشید. ۶ زبان همچون زبانه آتش است؛ لبریز از شرارت می‌باشد و تمام بدن را زهرآلود می‌کند؛ آتشی است که از جهنم می‌آید و می‌تواند تمام زندگی را به نابودی بکشد.
۷ انسان توانسته است هرگونه حیوان وحشی، پرنده، خزنده و جاندار دریایی را رام کند، و بعد از این نیز رام خواهد کرد. ۸ اما هیچ انسانی نمی‌تواند زبان را رام کند. زبان همچون مار سمی، همیشه آماده است تا زهر کشنده خود را بیرون بریزد. ۹و۱۰ با آن، لحظه‌ای پدر آسمانی‌مان خدا را شکر می‌کنیم و لحظه‌ای دیگر مردم را که شبیه خدا آفریده شده‌اند، نفرین می‌کنیم. از دهانمان هم برکت جاری می‌شود، هم لعنت. برادران عزیز، نباید چنین باشد. ۱۱ آیا امکان دارد از یک چشمه، ابتدا آب شیرین بجوشد و بعد آب شور؟ ۱۲ آیا می‌توان از درخت انجیر، زیتون چید؟ یا از تاک، می‌توان انجیر چید؟ نه! به همین ترتیب، از چاه شور، نمی‌توان آب شیرین و گوارا کشید. آمین!
عزیزان، متاسفانه امروزه ما شاهدِ این حقایق تلخ در موردِ زبان در رسانه‌های اجتماعی، در محل‌های کارمان، در خانواده هایمان و حتی گاهی در کلیسای خودمان هستیم.
دوستِ خوبِ من، به عنوانِ یک ایماندارِ به عیسی مسیح، کلماتِ شما چگونه تصویری از شخصیتِ او را برای شنوندگانتان ترسیم می‌‌کنند؟
آیا گفتگوهای شما چاشنی لطف و محبتِ مسیحی را در خود دارند، یا بی‌ فکر، تند و عجولانه صحبت می‌‌کنید؟
آیا سریع دیگران را موردِ انتقاد و قضاوت قرار میدید، یا با رحمت و دلسوزی مسیحی نسبت به کسانی که در گناه گرفتار شده ا‌ند پاسخ میدید؟
عزیزان، به عنوانِ نمایندگانِ عیسی مسیح در جامعه‌ای که زندگی می‌‌کنیم، ما باید یاد بگیریم که کلماتِ فیض را بیان کنیم.
شاید برای شما این سوال بوجود آمده که؛ ما چطور می‌‌تونیم کلماتِ فیض را یاد بگیریم تا بتونیم آنها را به موقع و بجا بکار ببریم؟
پاسخِ این سوال اینه که؛ ما کلماتِ فیض را با پرورشِ فروتنی، ادب و مهربانی نسبت به کسانی که به عیسی مسیح ایمان ندارند یاد می‌‌گیریم.
در عینِ حال، پیامِ رستگاریِ انجیل را به آنها تقدیم می‌‌کنیم.
پیامی که می‌‌تونه آنها را از گناه و جهنم رهأیی ببخشه.
عزیزان، آیاتِ کلیدی این مطالعه در کتابِ مقدس، کولسیان فصلِ چهار آیاتِ دو تا شش بودند.
در پایان، بیأیید تا درسی را که این قسمت از کلامِ خدا به ما یاد میده را بیاد داشته و در زندگیمان انجام بدیم.
این درس که؛ “ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، باید عادت به گفتنِ کلماتی که باعثِ نشاط و تعالی دیگران میشند را در خودمان ایجاد کنیم”!
عزیزان، از شما دعوت می‌‌کنم تا در پایانِ این مطالعه در کلامِ خدا، با او صحبت کنیم.
خداوند، پدرِ آسمانی مهربانِ من، از تو سپاسگزارم زیرا درسِ زندگی دیگری از کلامِ حیات بخشت را به من یاد دادی!
خداوند به من کمک کن، تا از هر فرصتی که تو برایم مهیا می‌‌فرمایی، مژدهٔ رستگاری و فیضِ انجیل تو را که بخششِ گناهانِ هر شخص در ایمانِ او به عیسی مسیح هست را به دیگران برسانم.
خداوند به من کمک کن، تا در دعا جدیت و پشتکار داشته باشم.
خداوند به من کمک کن، تا چه به دعای من پاسخ بدهی و چه پاسخ ندهی، از تو سپاسگزار باشم.
خداوند به من کمک کن، تا با کسانی که به عیسی مسیح ایمان ندارند، عاقلانه برخورد کنم.
خداوند به من کمک کن، تا سخنانِ من با دیگران، همواره شخصیتِ واقعی پر محبت و پر رحمتِ تو را ترسیم کنند.
خداوند به من کمک کن، تا گفتگو‌های من با دیگران معقول و پر لطف بوده، و برای هر کس پاسخی مناسبِ خواستِ تو داشته باشم.
خداوند به من کمک کن، تا اشتباهاتِ دیگران را فوری به آنها گوشزد نکنم.
خداوند من اعتراف می‌‌کنم کلماتِ من همیشه مهربانانه نبوده ا‌ند و موجبِ تعالی دیگران نشده ا‌ند.
از تو در خواست می‌‌کنم که مرا بخاطرِ این تقصیرم ببخشی و کمکم کنی تا از این لحظه به بعد، سخنانِ من با دیگران موجبِ نشاط و تعالی آنها بشوند.
در نامِ عیسی مسیح دعا می‌‌کنم، آمین!
نویسنده کوروش باقری