نحمیا ۱: ۱ – ۱۱
۱ در مـاه كیسلـو، در بیستمین سال سلطنت اردشیر، وقتی در كاخ سلطنتی شوش بودم، ۲ یكی از برادران یهودی‌ام به اسم حنانی با چند نفر دیگر كه تازه از سرزمین یهودا آمده بودند، به دیدنم آمدند.
از ایشان درباره وضع كسانی كه از تبعید بازگشته بودند و نیز اوضاع اورشلیم سؤال كردم. ۳ آنها جواب دادند: «ایشان در شدت تنگی و خواری به سر می‌برند. حصار شهر هنوز خراب است و دروازه‌های سوخته آن تعمیر نشده است.» ۴ وقتی این خبر را شنیدم، نشستم و گریه كردم. از شدت ناراحتی چند روز لب به غذا نزدم، و در تمام این مدت در حضور خدای آسمانها مشغول دعا بودم. ۵ در دعا گفتم: «ای خداوند، خدای آسمانها! تو عظیم و مهیب هستی. تو در انجام وعده‌های خود نسبت به كسانی كه تو را دوست می‌دارند و دستورات تو را اطاعت می‌كنند، امین هستی. ۶ به من نظر كن و دعای مرا كه درباره بندگانت، قوم اسرائیل، شب و روز به حضور تو تقدیم می‌كنم، بشنو. ۷ اعتراف می‌كنم كه ما به تو گناه كرده‌ایم! بلی، من و قوم من مرتكب گناه بزرگی شده‌ایم و دستورات و احكام تو را كه توسط خدمتگزار خود موسی به ما دادی، اطاعت نكرده‌ایم. ۸ اینك این سخنان خود را كه به موسی فرمودی به یاد آور: «اگر گناه كنید، شما را در میان امتها پراكنده خواهم ساخت. ۹ اما اگر بسوی من بازگردید و از احكام من اطاعت كنید، حتی اگر در دورترین نقاط جهان به تبعید رفته باشید، شما را به اورشلیم باز خواهم گرداند. زیرا اورشلیم، مكانی است كه برای سكونت برگزیده‌ام.» ۱۰ « ما خدمتگزاران تو هستیم؛ همان قومی هستیم كه تو با قدرت عظیمت نجاتشان دادی. ۱۱ ای خداوند، دعای مرا و دعای سایر بندگانت را كه از صمیم قلب به تو احترام می‌گذارند، بشنو. التماس می‌كنم حال كه نزد پادشاه می‌روم اما دل او را نرم كنی تا درخواست مرا بپذیرد.» در آن روزها من ساقی پادشاه بودم.
نحمیا مردی بود که پیوسته بر روی زانوهای خود در دعا زندگی می‌‌کرد.
اجازه بفرمایید تا این را کمی توضیح بدهم.
هر گاه نحمیا احتیاج به، هدایت، حمایت و تقویت داشت، او اول به حضور خداوند می‌‌رفت و در دعا از وی می‌‌طلبید.
به همین خاطر، به سبب فروتنی خاصی که نحمیا داشت، خداوند از او برای خدمتی بزرگ استفاده نمود.
این اصل هنوز هم برای ما ایمانداران به مسیح قابل اجراست.
خداوند مایل و قادر است تا از زندگی‌های ما هم به گونه‌ای فوق تصورمان برای جلال نام خود استفاده نماید.
تنها شرط مورد استفاده قرار گرفتن ما توسط خداوند، فروتنی، داشتن قلبی پاک و اطاعت بی چون و چرا از او می‌‌باشد.
خداوند برای هر کدام از فرزندان خود نقشه‌ای مقدّس را منظور داشته است.
او نمی خواهد که ما با سرکشی و تمرد از خواسته‌های وی، امتیاز و برکات حاصله از انجام خدماتی بس عظیم برای او را از دست بدهیم.
برای این که ما هم همانند نحمیا قادر باشیم تا در دعا با خداوند در ارتباط بوده و از خواست الهی او در طول زندگی آگاه شویم:
می‌‌بایستی در درجه اول، “کاملا به ناتوانی و محدودیت خود و از جهتی دیگر، به قدرت – هیبت و توانمندی بی مانند خداوند ایمان داشته باشیم.”
این رمز موفقیت نحمیا در خدمت خداوند بود.
چرا که وی به توانایی خداوند و ناتوانی و محدودیت خویش به خوبی آگاه بود. )آیهٔ ۵(
او خداوند را یگانه منبع توان بخشی – هدایت و حمایت زندگی خود می‌‌دانست.
اگر چه خداوند، پدر آسمانی و دوستی وفادار برای ما می‌‌باشد، ولی نباید فراموش کنیم که او همچنین، “خدأیی است مهیب و عظیم که آفریننده و کنترل کنندهٔ همهٔ هستی می‌‌باشد.”
او در عین حالی که، خدایی است در نهایت محبت و دوستی با ما، یگانه خالقی است که قدوسیت و پاکی او فوق درک انسانی ما می‌‌باشد.
هیچگاه به خداوند تنها به عنوان یک قدرتی دور دست نیندیشید.
خداوند، خدایی است قادر مطلق که در همه جا و در هر زمان حاضر است.
ما باید همواره با ایمان و احترام از حضور خداوند، در قدوسیت و اطاعت کامل از او زندگی کنیم.
نحمیا از حضور، قدرت و قدوسیت خداوند به خوبی آگاه بود.
او با علم و ایمان به حضور و قدوسیت خداوند، با احترام و تکریم فراوان در حضور او به گناهان خود و قوم خود معترف شد. )آیهٔ ۷(
ما نمی توانیم گناه را مخفی، انکار یا تشویق نمائیم و آنگاه انتظار داشته باشیم تا خداوند دعا‌های ما را شنیده و آنها را جواب دهد.
داشتن قلبی پاک و زندگی بی گناه – و جواب دعاهایمان را از خداوند دریافت نمودن با هم در ارتباطی مستقیم هستند.
از این رو ما می‌‌بایستی به محض این که از وجود گناهی در خود مطلع گشتیم، با جدیت تمام، در صدد رفع آن بکوشیم.
بله، دلیل آن که نحمیا قادر بود تا ظفرمندانه زیسته و برای خداوند آنگونه مثمر ثمر باشد، تکیهٔ وی بر توانایی و استعدادهای انسانی محدودش نبود، بلکه اعتماد به وفاداری و توانمندی بی نهایت خداوند.
بیأیید تا از رمز موفقیت زندگی نحمیا درس آموخته و آن را در زندگی خود اجرا نمائیم.
بیأید تا روز خود را با عجله و بدون وقت گذرانیدن با خداوند، و شنیدن اندرزهای پدرانهٔ او شروع نکنیم.
او همواره مایل و قادر است تا در صورت فروتنی، پاکی و اطاعت شما از وی، از زندگی شما هم به گونه‌ای شگرف آور استفاده نماید.
*************************************************************************
آیا به عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده شخصی خود اعتماد کرده اید؟
آیا مشتاق داشتن یک رابطه شخصی با کسیکه شما را خلق فرموده و همواره دوست میدارد می باشید؟
برای شروع رابطه ای شخصی با خالق پر محبت خود می توانید اینگونه شروع کنید:
پدر آسمانی، من اعتراف می کنم که گناهکارم و احتیاج به بخشش تو دارم .
من ایمان می آورم که عیسی مسیح تاوان گناهان مرا با مرگ داوطلبانه خود بر روی صلیب تماما پرداخت. من احتیاج به فیض تو دارم .
قلب و زندگی ام را به تو تقدیم می کنم، به من نشان بده چگونه برای تو زندگی کنم.
به خانواده خداوند خوش آمدید!
لطفا سوالات، نظرات و پیشنهادات محترمتان را به وسیلهٔ:
info@radioaramesh.org
radioaramesh@shaw.ca
با ما در میان بگذارید.
پایان