آیاتِ کلیدی این مطالعه؛ دومِ قرنتیان فصلِ دوازده، آیاتِ هفت تا ده هستند.
عزیزان، کلامِ خدا در دومِ قرنتیان فصلِ دوازده، آیاتِ هفت تا ده میفرماید؛
۷ اما برای آنکه از این مکاشفات خارق العاده و مشاهدات روحانی، احساس غرور به من دست ندهد، خدا اجازه داد که عارضهای همچون خار در بدنم بوجود آید. او اجازه داد فرستاده شیطان مرا رنج دهد و بدینوسیله مانع غرور من گردد. ۸ سه بار به خداوند التماس کردم که مرا از آن رهایی دهد. ۹ اما او هر بار خواهش مرا رد کرد و فرمود: «من با تو هستم و همین تو را کافی است، زیرا قدرت من در ضعف تو بهتر نمایان میشود!» پس حال با شادی به ضعفهای خود میبالم. شادم از اینکه زندگیام قدرت مسیح را نمایان میسازد، و نه تواناییها و استعدادهای خودم را. ۱۰ پس، از داشتن آن «خار» خوشحالم؛ از اهانتها، سختیها، جفاها و مشکلات نیز شادم؛ چون میدانم که همه اینها باعث جلال مسیح میشود. زیرا وقتی ضعیفم، آنگاه توانا هستم؛ هر چه کمتر داشته باشم، بیشتر به خدا متکی خواهم بود. آمین!
عزیزان قبل از شروعِ تعلیم با هم دعا کنیم – خداوند کمکم کن، تا هر چه را که تو میخواهی توسطِ این قسمت از کلامت به من یاد بدهی – بطورِ صحیح یاد بگیرم و در زندگیام انجام دهم! به نامِ عیسی مسیح از تو درخواست میکنم؛ آمین!
دوستِ خوبِ من آیا تا حالا این تجربه را داشته اید که در مواجهه با مصیبت یا سختی پرسیده باشید؛ “چرا این اتفاق برای من افتاده؟”
حقیقت اینه که، مصیبت و سختی قسمتی از زندگی هر انسانی هستند و هیچ کس از روبرو شدن با آنها در مقطعی در طولِ زندگیش کاملا مصون نیست.
حتی ما مسیحیان، ما ایماندارانِ به عیسی مسیح هم، در طولِ زمانِ عمرمان بر روی این کرهٔ زمین، حتما با مصیبتها و سختی هایی روبرو خواهیم شد.
و وقتی با مصیبت و سختی روبرو میشیم، چون انسان هستیم و ذاتِ انسانی در ماست، طبیعتا ناراحت میشیم و میپرسیم؛ چرا من باید به این مصیبت و سختی دست و پنجه نرم کنم؟
من که یک مسیحی، یک ایماندارِ به خداوند عیسی مسیح هستم، پس چرا او اجازه داده این شرایطِ بغرنج در زندگی من بوجود بیاند؟
عدهٔ دیگری از ایماندارانِ به عیسی مسیح نیز در مواجهه با مصیبت و سختی، واکنشِ دیگری دارند.
این عزیزان بر این باورند که، باید در سکوت و بدونِ انجامِ هیچ واکنشی، وجودِ مصیبت و سختی را که خداوند اجازه داده به زندگی آنها وارد بشه را تحمل کنند و رنج ببرند.
اینگونه ایماندارانِ مسیحی فکر میکنند که، اگه در صددِ یافتنِ دلیلِ بوجود آمدنِ مصیبت و سختی در زندگیشون نباشند و فقط آنها را تحمل نموده و رنج ببرند، در آنصورت اشخاصِ روحانی تری هستند.
دلیلِ دیگری که چرا اینگونه ایماندارانِ مسیحی، زمانی که با مصیبت و سختی روبرو میشند در صددِ یافتنِ دلیلِ بوجود آمدنِ آنها نیستند اینه که؛ آنها فکر میکنند خداوند دانای مطلقه و بخوبی میدونه داره در این هستی و زندگی من چکار میکنه.
بنابراین، او اصلا مجبور نیست به من توضیح بده که چرا اجازه داده تا در زندگی من مصیبت و سختی بوجود بیاد.
عزیزان، لطفا دقت بفرمایید؛
این درسته که خداوند پدرِ آسمانی ما ایماندارانِ به عیسی مسیح دانای مطلقه و کاملا آگاهه که داره در این هستی که خود آفریده و همینطور زندگی ما چکار میکنه.
این درسته که خداوند هیچ اجباری نداره به ما توضیح بده چرا او اجازهٔ ورودِ مصیبت و سختی را به زندگی ما داده.
اما این بدین معنا نیست که ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، باید سختیهای خود را نادیده بگیریم یا از فکر کردن به آنچه که خداوند پدرِ آسمانیمان میخواد از طریقِ آنها در زندگی ما انجام بده اجتناب کنیم.
بلکه کاملا برعکس، هر زمان ما ایماندارانِ به عیسی مسیح با مصیبت و سختی روبرو میشیم، اولین واکنشِ ما باید این باشه که از خداوند بپرسیم، خداوند پدرِ آسمانی من، با اجازهٔ ورودِ این مصیبت و سختی میخواهی به من چی بگی و چه درسهایی را یاد بدی؟
خداوند پدرِ آسمانی من، توسطِ این مصیبت و سختی خاصی که اجازه دادهای واردِ زندگی من بشه، میخواهی چه کاری را در و توسطِ من به انجام برسانی؟
کلامِ خدا در قسمتِ جامعه فصلِ هفت آیهٔ چهارده، از آگاهی و اقتدارِ کاملِ خداوند در هر اقدامی که در این هستی و زندگی ما انجام میده را به تصویر کشیده.
این آیه میفرماید؛۱۴ پس وقتی سعادت به تو روی میآورد شادی کن و هنگامی که سختیها به تو هجوم میآورند بدان که خداوند هم خوشی میدهد و هم سختی و انسان نمیداند در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. آمین!
عزیزان، این واقعیت که خداوند پدرِ آسمانی ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، از اجازهٔ ورودِ هر مصیبت و سختی در زندگی ما هدفِ خاصی را دنبال میکنه، در آیاتِ کلیدی این مطالعه مصداق پیدا میکنند.
در جایی که پولس، رسولِ خداوند عیسی مسیح و نویسندهٔ آیاتِ کلیدی این مطالعه در آیهٔ هفت میفرماید؛۷ اما برای آنکه از این مکاشفات خارق العاده و مشاهدات روحانی، احساس غرور به من دست ندهد، خدا اجازه داد که عارضهای همچون خار در بدنم بوجود آید. او اجازه داد فرستاده شیطان مرا رنج دهد و بدینوسیله مانع غرور من گردد. آمین!
در این آیه، پولس در فروتنی بروشنی بیان میکنه که، خداوند اجازه داد تا فرستادهٔ شیطان مشکلی برای او بوجود بیاره تا مانعِ غرورِ او بشه.
پولس میدونست که او مشکلِ غرور داشت.
خداوند هم بهتر از پولس میدونست که او مشکلِ غرور داره.
پولس نه تنها اعتراف میکنه که مشکلِ غرور داشته، بلکه باز فروتنانه، خواستِ خداوند در این که به فرستادهٔ شیطان اجازه بده تا عارضهای در او بوجود بیاره را موجه میدونه.
پولس تصدیق میکنه که خداوند برای کنترلِ غرور وی این عارضه را در او بوجود آورده و برای اصلاحِ شخصیتِ او لازم بوده.
عزیزان، چنین اعترافی رنجِ چشیدنِ مصیبتی را که خداوند اجازه داده به زندگی ما وارد بشه از بین نمی بره، بلکه بنوعی آن را شیرین میکنه.
چرا؟ چون میفهمیم و اعتماد داریم، میزانِ شدتِ آن رنجی که میکشیم، از فیلترِ حکمتِ الهی خداوند پدرِ آسمانی ما عبور نموده و واردِ زندگی ما شده.
وقتی ما ایماندارانِ به عیسی مسیح به مصیبت ها، سختیها و رنج هایی که گاهی در زندگیمون بوجود مییاند از دیدگاهِ خداوند بنگریم.
وقتی درک نموده و ایمان داشته باشیم که آن مصیبت، سختی و رنج، خواستِ خداوند برای اصلاحِ ما بوده و از فیلترِ حکمتِ الهی عبور نموده.
و وقتی درک نموده و ایمان داشته باشیم که آن مصیبت، سختی و رنج، داره هدفِ خاص و عالی را در و توسطِ زندگی ما به انجام میرسونه، آنوقت ما هم مانندِ پولس در دومِ قرنتیان فصلِ دوازده آیهٔ ده میتونیم بگیم.
۱۰ پس، از داشتن آن «خار» خوشحالم؛ از اهانتها، سختیها، جفاها و مشکلات نیز شادم؛ چون میدانم که همه اینها باعث جلال مسیح میشود. زیرا وقتی ضعیفم، آنگاه توانا هستم؛ هر چه کمتر داشته باشم، بیشتر به خدا متکی خواهم بود. آمین!
عزیزان، آیاتِ کلیدی این مطالعه در کلامِ خدا، دومِ قرنتیان فصلِ دوازده، آیاتِ هفت تا ده بودند.
خواندیم که؛ ۷ اما برای آنکه از این مکاشفات خارق العاده و مشاهدات روحانی، احساس غرور به من دست ندهد، خدا اجازه داد که عارضهای همچون خار در بدنم بوجود آید. او اجازه داد فرستاده شیطان مرا رنج دهد و بدینوسیله مانع غرور من گردد. ۸ سه بار به خداوند التماس کردم که مرا از آن رهایی دهد. ۹ اما او هر بار خواهش مرا رد کرد و فرمود: «من با تو هستم و همین تو را کافی است، زیرا قدرت من در ضعف تو بهتر نمایان میشود!» پس حال با شادی به ضعفهای خود میبالم. شادم از اینکه زندگیام قدرت مسیح را نمایان میسازد، و نه تواناییها و استعدادهای خودم را. ۱۰ پس، از داشتن آن «خار» خوشحالم؛ از اهانتها، سختیها، جفاها و مشکلات نیز شادم؛ چون میدانم که همه اینها باعث جلال مسیح میشود. زیرا وقتی ضعیفم، آنگاه توانا هستم؛ هر چه کمتر داشته باشم، بیشتر به خدا متکی خواهم بود. آمین!
حال بیأیید درسی که این قسمت از کلامِ خدا به ما یاد میده را، همیشه بیاد داشته و در زندگیمون بکار بریم.
این درس که؛”اگر چه ما نمی تونیم کاملا از مصیبتها، سختیها و رنجها در سراسرِ طولِ عمرمان مصون بمونیم، اما اگر به آنها از دیدگاهِ خداوند بنگریم، میتونیم از آنها درس یاد بگیریم”!
عزیزان -از شما دعوت میکنم تا در پایانِ این تعلیم، با خداوند صحبت کنیم .
خداوند از تو سپاسگزارم، زیرا درسِ زندگی دیگری از کلامِ حیات بخشت را به من یاد دادی.
خداوند از تو سپاسگزارم، زیرا حال که به عیسی مسیح ایمان دارم، تو با روحِ مقدست روح القدس همیشه با من هستی.
خداوند از تو سپاسگزارم، زیرا هیچ مصیبت و سختی بدونِ آگاهی و خواستِ الهی تو به زندگی من وارد نمی شود.
خداوند از تو سپاسگزارم، زیرا از هر مصیبت، سختی و رنجی که اجازه میدهی من با آنها روبرو شوم استفاده میکنی، تا خواستِ الهی خودت را به انجام رسانی.
خداوند به من کمک کن، تا در زمانهای سختِ زندگیم بیاد داشته باشم که تو با من هستی و داری به من درس یاد میدهی. درسی که فقط در دست و پنجه نرم کردن با سختیها میتوانم یاد بگیرم.
خداوند به من کمک کن، تا درسهایی را که تو در زمانهای سختِ زندگیم به من آموزش میدهی برای جلالِ تو و انجامِ ارادهٔ الهیت بکار برم.
دوستت دارم خداوند پدرِ آسمانیم، و سپاسگزارم که تو هم مرا دوست داری و به من گوش میدهی!
بنامِ عیسی مسیح دعا میکنم، آمین !نویسنده کوروش باقری
خدا را شکر؛ عزیزان امیدوارم مطالعهٔ امروزِ در کلامِ خدا، موجبِ برکتِ شما بوده باشه!
حال چنانچه عیسی مسیح قلبِ شما را لمس نموده و مایلید تا به او، به عنوانِ خداوند و منجی خودتون ایمان بیارید، خوشحال میشیم تا از شما بشنویم.
همچنین، چنانچه برای شما سوالاتی بوجود آمده، لطفا با ما تماس بگیرید تا در فرصتِ مناسب، به تمامی سوالاتِ محترمِ شما پاسخ بدیم.
با تشکر از توجه و همراهی شما، تا مطالعهٔ بعدی در کلامِ خدا، فیض و آرامشِ الهی عیسی مسیح همواره با شما! آمین!