آیاتِ کلیدی: پیدایش ۳۷: ۱ – ۱۱
خوابهای یوسف
۱ یعقوب بار دیگر در کنعان یعنی سرزمینی که پدرش در آن اقامت کرده بود، ساکن شد. ۲ در این زمان یوسف پسر یعقوب هفده ساله بود. او برادران ناتنی خود را که فرزندان بلهه و زلفه کنیزان پدرش بودند، در چرانیدن گوسفندان پدرش کمک می‌کرد. یوسف کارهای ناپسندی را که از آنان سر می‌زد به پدرش خبر می‌داد. ۳ یعقوب یوسف را بیش از سایر پسرانش دوست می‌داشت، زیرا یوسف در سالهای آخر عمرش به دنیا آمده بود، پس جامه‌ای رنگارنگ به یوسف داد. ۴ برادرانش متوجه شدند که پدرشان او را بیشتر از آنها دوست می‌دارد؛ در نتیجه آنقدر از یوسف متنفر شدند که نمی‌توانستند به نرمی با او سخن بگویند. ۵ یک شب یوسف خوابی دید و آنرا برای برادرانش شرح داد. این موضوع باعث شد کینة آنها نسبت به یوسف بیشتر شود. ۶ او به ایشان گفت: «گوش کنید تا خوابی را که دیده‌ام برای شما تعریف کنم. ۷ در خواب دیدم که ما در مزرعه بافه‌ها را می‌بستیم. ناگاه بافه من بر پا شد و ایستاد و بافه‌های شما دور بافه من جمع شدند و به آن تعظیم کردند.» ۸ برادرانش به وی گفتند: «آیا می‌خواهی پادشاه شوی و بر ما سلطنت کنی!» پس خواب و سخنان یوسف بر کینه برادران او افزود. ۹ یوسف بار دیگر خوابی دید و آن را برای برادرانش چنین تعریف کرد: «خواب دیدم که آفتاب و ماه و یازده ستاره به من تعظیم می‌کردند.» ۱۰ این بار خوابش را برای پدرش هم تعریف کرد؛ ولی پدرش او را سرزنش نمـوده، گفت: «این چه خوابـی است که دیـده‌ای؟ آیا واقعـاً مـن و مـادرت و برادرانت آمـده، پیش تـو تعظیم خواهیـم کـرد؟» ۱۱ برادرانش به او حسادت می‌کردند، ولی پدرش درباره خوابی که یوسف دیده بود، می‌اندیشید. آمین!
عزیزان، در کتابِ مقدس، در پیدایش ۳۷: ۱ – ۱۱ ‌‌یاد می‌‌گیریم که یوسف، فرزندِ یعقوب و نوهٔ ابراهیم پدرِ ایمانِ ما، دو تا خواب می‌‌بینه.
دو خوابی که یوسف دیده بود، در حقیقت بینش و بصیرتی بودند از آنچه که خداوند قادرِ مطلق می‌ خواست به او عطا کنه.
به عبارتی ساده تر، خداوند، در حکمتِ الهی خودش، برکاتی را که منظور داشت به یوسف عطا کنه، در دو خواب بر وی مکشوف فرموده بود.
یوسفِ جوان، از دیدنِ این دو خواب، یا همان دو بینشی که خداوند در خواب بر وی مکشوف فرموده بود؛ بسیار خوشحال و هیجان زده شده بود.
چرا که خوابهای یوسف به او نشون داده بودند که او، به قدرت و اقتدارِ خاصی خواهد رسید.
عزیزان، شاید اگه ما هم جای یوسف بودیم و همون خوابها را میدیدیم، مثلِ او خیلی خوشحال میشدیم، به هیجان می‌‌آمدیم و می‌‌خواستیم خوابهامون را برای دیگران هم تعریف کنیم.
بعد از آن که یوسف آن دو خواب یا همان دو بینشِ عطا شده از سوی خداوند را دید، مرتکبِ اشتباهی شد.
اشتباهِ یوسف این بود که وی تصور نمود، خوابهای وی در آینده‌ای نزدیک بوقوع خواهند پیوست.
یوسف اشتباها تصور می‌‌کرد که، او برکاتِ خاصی را که خداوند در خواب بر او مکشوف فرموده بود، به زودی از وی دریافت خواهد نمود.
یوسفِ جوان که در آن زمان ۱۷ ساله بود، از حقیقت مهمی آگاه نبود.
از این حقیقت که، خوابهای وی – در “آینده – و در سراسرِ طولِ عمرِ وی” از سوی خداوند، در زمانِ خاصِ خداوند و به روشِ خاصِ الهی خداوند بوقوع خواهند پیوست.
در پیدایش ۵۰: ۲۶ می‌‌خوانیم که یوسف در سنِ ۱۱۰ سالگی فوت می‌‌کنه.
بنا بر این نتیجه میگیریم که، خواستِ خداوند در طولِ زمانی بینِ ۱۷ تا ۱۱۰ سالگی یوسف به وقوع پیوستند یعنی در طولِ مدتِ ۹۳ سال.
عزیزان، امروزه بسیاری از ما ایماندارانِ به عیسی مسیح هم، همان اشتباهی را مرتکب میشیم که یوسف مرتکب شد.
بسیاری از ما اشتباها تصور می‌‌کنیم که طی طریق نمودن در راهِ نقشهٔ خاص خداوند برای زندگی مون، خیلی آسونه و پر از برکات.
ولی‌ وقتی با مطالعهِٔ کتابِ مقدس، با شرحِ حالِ زندگی و خدماتِ یوسف، داوود، پولس و حتی عیسی مسیح آشنا میشیم، پی می‌‌بریم که طی طریق نمودن در راهِ نقشه خداوند برای زندگیمون، به چه چیزهایی نیاز داره.
عزیزان، برای موفق شدن در راهِ به کمال رساندنِ نقشه‌ای که خداوند برای زندگی هر کدام از ما منظور داره، ما نیاز به؛ تعهد – ایمان و صبر داریم!
عزیزان، راهِ نقشهٔ خداوند برای زندگی هر کدام از ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، پر افتخار، عالی، ابدی و پر جلاله!
دوستِ خوبِ من، لطفا دقت بفرما.
اگه ما در راه خاصی که خداوند برای زندگی هر کدام از ما ایماندارانِ به عیسی مسیح منظور داره -داریم به پیش می‌‌ریم ولی‌ هنوز به بعضی از وعده‌های خداوند دست نیافته ایم، نباید ناراحت بشیم.
نباید آشفته بشیم .نباید نگران بشیم .نباید دلخور بشیم .نباید عصبانی بشیم . نباید ناامید بشیم.
می‌ دونید چرا؟ چون که خداوند همونطور که در زندگی یوسف عمل نمود در زندگی ما هم عمل می‌‌کنه.
او نقشه‌های خودش را برای زندگی هر کدام از ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، به روشِ خاص و الهی خودش به پیش می‌‌بره و به کمال می‌‌رسونه.
دوستِ خوبِ من، آیا شما به عیسی مسیح به عنوانِ خداوند و منجی خودتون ایمان دارید؟
آیا شما تمامی جوانبِ زندگی خودتون را کاملا به عیسی مسیح تسلیم نموده اید؟
آیا شما هر روزه کلامِ خدا را مطالعه و در آموزه‌های آن تعمق می‌‌کنید؟
آیا شما هر روزه با عیسی مسیح وقت می‌‌گذرانید و با او گفتگو می‌‌کنید؟
آیا شما ارادهٔ خداوند برای زندگی و طولِ عمرِ زمینی خودتون را شناخته اید؟
آیا دارید هر روزه در انجامِ ارادهٔ خداوند زندگی می‌‌کنید؟
اگه پاسخِ شما به تمامی این سوالات مثبته ولی‌ هنوز به بعضی از وعده هایی که خداوند به شما داده نرسیده اید، ببینید او، یعنی خداوندِ قادرِ مطلق، پدرِ آسمانی شما، برای آرامش و اطمینانِ خاطرِ شما، در مزمورِ ۳۷: ۳ – ۹ چه می‌‌فرماید.
۳ بر خداوند توکل نما و نیکویی کن تا در زمین خود در کمال امنیت زندگی کنی. ۴ با خدا خوش باش و او آرزوی دلت را به تو خواهد داد. ۵ خودت را به خداوند بسپار و بر او تکیه کن و او تو را یاری خواهد داد؛ ۶ او از حق تو دفاع خواهد کرد و خواهد گذاشت حقانیت تو مانند روز روشن بر همه آشکار شود. ۷ در حضور خداوند سکوت نما و با صبر و شکیبایی منتظر عمل او باش. به کسانی که با نیرنگ و حیله در زندگی موفق می‌شوند، حسادت مورز. ۸ خشم و غضب را ترک کن. خاطر خود را آزرده مساز تا گناه نکنی. ۹ کسانی که انتظار خداوند را می‌کشند از برکات او برخوردار خواهند شد. آمین!
دوستِ خوبِ من، این زمانِ صبری که برای دریافتِ وعده‌های خداوند به شما در آن بسر می‌‌برید، قسمتِ بسیار مهمی از پروسهٔ عملکردِ خداوند در زندگی شما هست.
خداوند در طولِ این زمانِ صبرِ شما با وی، داره شما را مبدل به ظرفِ بسیار مناسب و با ارزشی می‌‌سازه .
ظرفی که بتونه خواسته‌های الهی او را در خود حمل کنه و نقشهٔ الهیش را به کمال برسونه.
در ارتباط با این مهم، کلامِ خدا در افسسیان ۲: ۱۰ می‌‌فرماید: ۱۰ این خداست که ما را از نو آفریده و این زندگی جدید را از فیض وجود عیسی مسیح به ما داده است؛ و از زمانهای دور دست، نقشه خدا این بوده که ما این زندگی جدید را صرف خدمت به دیگران نماییم. آمین!
عزیزان، از شما دعوت می‌‌کنم تا در پایانِ این مطالعه در کلامِ خدا، با او گفتگو کنیم.
خداوند پدرِ آسمانی مهربانم، از تو سپاسگزارم که امروز درسِ دیگری از کلامت به من یاد دادی.
پدر جان، از تو سپاسگزارم که من را به گونه‌ای خاص و منحصر بفرد آفریده ای.
از تو سپاسگزارم که برای هر روزِ زندگی من، نقشه‌ای عالی داری.
از تو سپاسگزارم که به خاطرِ ایمانم به عیسی مسیح، حال تو با روحِ مقدست در من بسر می‌‌بری.
از تو سپاسگزارم که به من کمک می‌‌کنی تا بتوانم در ارادهٔ الهی تو زندگی کنم.
از تو سپاسگزارم که از هر لحظهٔ زندگی من به خوبی آگاه هستی‌.
از تو سپاسگزارم که همیشه و در تمامی شرایطِ زندگیم با من هستی‌ و مرا تنها نمی گذاری.
پدر جان، به من کمک کن تا در ایمانم به تو متعهد و پایدار باشم.
به من کمک کن تا در وقت گذرانی هر روزه با تو و مطالعهٔ کلامت پایدار باشم.
به من کمک کن تا همیشه در نقشهٔ خاصِ الهی که برای من داری زندگی کنم.
پدر جان، به من در زمان‌های صبر برای شنیدنِ از تو و دریافتِ خواسته هایم، کمک کن.
خداوند، من کاملا به تو توکل می‌‌کنم و با تو خوش هستم.
پدر جان، من ایمان دارم که تو آرزوی من را، چنانچه در اراده ات باشد، در بهترین زمان به من عطا خواهی فرمود.
پدر جان، من خودم را به تو می‌‌سپارم و بر تو تکیه می‌‌کنم.
من ایمان دارم که تو مرا برای انجامِ ارادهٔ خودت یاری خواهی فرمود.
خداوند، از تو سپاسگزارم که در ایمانم به عیسی مسیح، گناهانِ من را بخشیده‌ای و به من حیاتِ نو ابدی در بهشت را هدیه داده ای.
به من کمک کن، تا تمامی زندگیم را برای جلالِ نامِ تو، در راهِ خدمت به دیگران صرف کنم.
در نامِ عیسی مسیح دعا می‌‌کنم. آمین!
نویسنده؛ کوروش باقری