مزامیر ۵۱: ۱۰ -۱۲
۱۰ خدایا، دلی پاك در درون من بیافرین و از نو، روحی راست به من عطا كن. ۱۱ مرا از حضورت مران و روح پاك خود را از من مگیر. ۱۲ شادی نجات از گناه را به من باز ده و مرا یاری كن تا با میل و رغبت تو را اطاعت كنم.
تمامی انسانهأیی که بر روی کرهٔ زمین زندگی می‌‌کنند مشکل گناه دارند.
همهٔ ما گاهی به شدت عصبانی می‌‌شویم یا اشتباهاتی مرتکب می‌‌شویم و اعمالی انجام می‌‌دهیم که کاملاً به دور از سیرت و شخصیت واقعی ما هستند.
بله گناه یک مشکل عالمگیر برای همهٔ انسانهاست.
اما خداوند راه نجات از گناه را برای هر که آن را بخواهد مهیا فرموده است.
با وجود این که خداوند راه نجات از شرم، گناه و احساس تقصیر را فراهم فرموده، باز هم بسیاری، حتی بعضی از ایمانداران به عیسی مسیح نیز در بخشیدن خود مشکل دارند.
سوال اینجاست که، چرا؟
من در این مطالعهٔ کوتاه به معرفی سه دلیل که چرا بعضی نمی توانند خود را ببخشند اشاره می‌‌کنم.
۱ – دلیل اول این که چرا ما خودمان را نمی بخشیم این است که؛ “برای ما دشواره که بخشش خداوند را بپذیریم.”
احساس نابود کنندهٔ تقصیر از گناهان گذشته در ما، گاهی آنقدر قوی و تازه باقی مانده اند که بر هدیهٔ حیات بخش خداوند به ما، یعنی همان فیض او و بخشش گناهانمان بر تری دارد.
دوستان، تعالیم کلام خدا به ما می‌‌آموزند که در ایمان هر شخص به عیسی مسیح به عنوان منجی، گناهان وی یک بار برای همیشه بخشیده خواهند شد.
اما با این وجود، بعضی آنقدر به گناهان خود اندیشیده و احساس تقصیر را در خود نگاه داشته اند که حاضر به پذیرش و تجربهٔ این حقیقت شیرین نیستند که، خداوند به راستی تمام گناهان آنها را در ایمانشان به عیسی مسیح بخشیده است.
این عزیزان بر این تصّور غلط هستند که، گناه آنها بسیار فجیع و وحشتناک بوده به حدی که شاید خدا آن گناهان خاص آنها را نبخشد.
چه طرز فکر غلط و غم انگیزی!
۲ – دوّمین دلیلی که مانع از این می‌‌شود تا ما خودمان را ببخشیم این است که؛ “در طول مسیر زندگیمان، به کرات با شکست، سر خورده گی و دلشکسته گی‌های بسیاری روبرو بوده ایم. “
عزیزان،ما به طور ناعادلانه و خودخواهانه، استانداردهای بسیار بالأیی را برای چگونگی رفتار و دست یابی‌هایمان در زندگی تعیین می‌‌کنیم.
استانداردهأیی که به سادگی برای ما دست نیافتنی هستند.
استانداردهأی بسیار بالایی که خواست خدا برای زندگی ما نبوده اند بلکه زاییدهٔ فکر و خواست انسانیمان.
وقتی در رسیدن به استانداردهای خود تعیین نموده شکست می‌‌خوریم، آنگاه، از خودمان دلخور و نا امید می‌‌شویم.
حتی از خود و کسان دیگر هم عصبانی می‌‌شویم.
در چنین موقعیت هایی احساس نا توانی و نا لیاقتی، تقصیر و گناه بر ما مستولی می‌‌شود و در آن صورت، ما نمی توانیم خودمان را ببخشیم.
۳- سومین دلیلی که چرا ما نمی توانیم خودمان را ببخشیم این است که؛ “شاید ثمرهٔ گناهمان به طور ملموسی حال حاضر و قابل دیده شدن است.”
ملموس بودن، یا دیده شدن ثمرهٔ گناهان گذشته ما، می‌‌توانند یاد آور آن گناه بوده و مانع از این گردند که ما خودمان را ببخشیم.
دوست گرامی، آیا شما احساس تقصیر و پشیمانی از گناهان گذشته را در خودتان نگاه داشته اید؟
خبر بسیار خوشی برای شما دارم.
خبر خوش من برای شما خبر خوش انجیل است.
و آن این است که، بخشش خداوند برای شما مهیا می‌‌باشد!
در کلام خداوند، ۱ یوحنا ۱: ۹می‌‌خوانیم که: ۹ اما اگر گناهان خود را به او اعتراف نماییم، می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که او ما را می‌بخشد و از هر ناراستی پاک می‌سازد. این کار خدا کاملا منصفانه و درست است، زیرا عیسی مسیح برای شستن و پاک کردن گناهان ما، جان خود را فدا کرده است.
عیسی مسیح جان خود را برای بخشش و رهایی شما از مجازات گناهان گذشته اتان، داوطلبانه بر روی صلیب جلجتا هدیه نمود.
دوست گرامی من، خود را در اسارت نابود کنندهٔ احساس تقصیر و گناه گذشته باقی نگاه ندار.
به یاد داشته باش که عیسی مسیح به حدی شما را دوست دارد که تاوان تمام گناهانتان را یک بار برای همیشه تمامأ پرداخت نموده است!
حال شما از پرداخت مجازات گناهان گذشته خود آزاد شده اید.
کلام خدا در غلاطیان ۵: ۱می‌‌فرماید:۱ آری ما آزادیم ، زیرا مسیح ما را رهائی بخشید. پس در این آزادی استوار باشید و نگذارید که بار دیگر یوغ بندگی به گردن شما گذاشته شود.
شما آزاد شده اید تا در ارادهٔ مقدّس خداوند زیسته، دیگران را محبت نموده و نام قدوس او را جلال دهید.
خدا را شکر برای این فیض عظیمش که به ما ارزانی نموده.
کوروش باقری