پیدایش ۱۲: ۱ – ۴
۱ خداوند به ابرام فرمود: «ولایت، خانه پدری و خویشاوندان خود را رها كن و به سرزمینی كه من تو را بدانجا هدایت خواهم نمود برو. ۲ من تو را پدر امت بزرگی می‌گردانم. تو را بركت می‌دهم و نامت را بزرگ می‌سـازم و تو مایه بركت خواهی بود.
۳ آنانی را كه به تو خوبی كنند بركت می‌دهم، و آنانی را كه به تو بدی نمایند لعنت می‌كنم. همه مردم دنیا از تو بركت خواهند یافت. » ۴ پس ابرام طبق دستور خداوند، روانه شد و لوط نیز همراه او رفت. ابرام هفتاد و پنج ساله بود كه حران را ترك گفت.
خدا برکتت بدهد.
همهٔ ما بارها و بارها این عبارت دلنشین را شنیده ایم و یا خودمان به دیگران گفته ایم. اینطور نیست؟
آنقدر ما این عبارت، “خدا برکتت بدهد” را در طول عمرمان شنیده ایم، که دیگر شنیدنش برای ما امری عادی شده و ما را به تفکر در مورد معنا و اهمیت واقعی آن تشویق نمی کند.
یا لااقل خیلی کم اتفاق افتاده که ما به معنا و اهمیت “خدا برکتت بدهد” فکر کنیم.
دوستان، بیأیید تا این عادت قدیمی خود را مورد بر رسی قرار دهیم و با مراجعه به کلام خدا، ببینیم که واقعاً، “برکت خدا چیست و دریافت نمودن آن چگونه است.”
در کلام خدا، کتاب پیدایش، فصل دوازدهم، حکم شگفت انگیزی را که خداوند به ابراهیم فرمود می‌‌خوانیم.
پیدایش ۱۲: ۱ – ۴
خداوند به ابراهیم می‌‌فرماید که؛ “او را پدر امتی بزرگ می‌‌گردند.”
خداوند به ابراهیم می‌‌فرماید که؛ “او را برکت می‌‌دهد.”
خداوند به ابراهیم می‌‌فرماید که؛ “نام او را بزرگ می‌‌سازد.”
خداوند به ابراهیم می‌‌فرماید که؛ “او مایهٔ برکت برای دیگران خواهد شد.”
خداوند به ابراهیم می‌‌فرماید که؛ “او مایهٔ برکت برای همهٔ مردم دنیا خواهد شد.”
عزیزان، وقتی خداوند در مورد برکت دادن شخصی صحبت می‌‌کند، در حقیقت قول عملی، است حتمی که به صورت بسیار قابل توجه‌ای برای دیگر انسانها و مقتدرانه‌ای توسط خداوند در زندگی او به وقوع می‌‌پیوندد.
لازم به توضیح است که، برکت خداوند اشکال بسیار گوناگونی دارد و به هر کس بنا بر خواست و مشیت الهی‌اش به گونه‌ای متفاوت عطا می‌‌گردد.
حال ببینیم که چه خصلت هایی در زندگی ابراهیم موجب این شده بود تا خداوند او را برکاتی چنان عظیم عطا فرماید.
با مطالعهٔ زندگی ابراهیم در می‌‌یابیم که خداوند، “ایمان و اطاعت” ابراهیم از او را بسیار ارزشمند محسوب فرمود.
در پیدایش ۱۲: ۴، “اطاعت بی چون و چرای ابراهیم از خداوند را می‌‌بینیم.”
۴ پس ابرام طبق دستور خداوند، روانه شد و لوط نیز همراه او رفت. ابرام هفتاد و پنج ساله بود كه حران را ترك گفت.
در پیدایش ۱۵: ۶، “اعتماد کامل ابراهیم از خداوند را می‌‌بینیم.”
۶ آنگاه ابرام به خداوند اعتماد كرد و به همین سبب خداوند از او خشنود شده، او را پذیرفت.
در پیدایش ۲۲: ۲ – ۳، “ما نمونهٔ دیگری از اطاعت بی چون و چرای ابراهیم را از امر خداوند می‌‌بینیم.”
۲ خدا فرمود: «یگانه پسرت یعنی اسحاق را كه بسیار دوستش می‌داری برداشته، به سرزمین موریا برو و در آنجا وی را بر یكی از كوههایی كه به تو نشان خواهم داد بعنوان هدیه سوختنی، قربانی كن!» ۳ ابراهیم صبح زود برخاست و مقداری هیزم جهت آتش قربانی تهیه نمود، الاغ خود را پالان كرد و پسرش اسحاق و دو نفر از نوكرانش را برداشته، بسوی مكانی كه خدا به او فرموده بود، روانه شد.
در پیدایش ۲۲: ۱۲، “ابراز خوشنودی خداوند را از ابراهیم به خاطر مطیع بودن و اطاعت از او می‌‌بینیم.”
۱۲ فرشته گفت: «كارد را برزمین بگذار و به پسرت آسیبی نرسان. الان دانستم كه مطیع خدا هستی، زیرا یگانه پسرت را از او دریغ نداشتی.»
از همهٔ این مثالها در زندگی ابراهیم در می‌‌یابیم که خداوند، به ))ایمان کامل ما به او(( و همینطور، ))مطیع و فرمانبر اوامر وی بودن((، بسیار اهمیّت می‌‌دهد و شخصی که فروتنانه چنین زندگی می‌‌کند را، بسیار برکت خواهد داد.
دوست گرامی من، خداوند بسیار مشتاق است تا برکات عظیم خود را به شما نیز عطا فرماید.
برای دریافت برکات خداوند، مطمئن باش که راه دریافت آنها را با گناه – تمرّد از امر او و خودخواهی مسدود نکرده ای.
از خود سوال کن، “آیا من به خداوند ایمان و اعتماد کامل دارم؟”
از خود سوال کن، آیا من، “خواسته‌ای از خداوند را نشنیده گرفته و در موردی از او اطاعت نکرده ام؟”
ایمان، مطیع بودن و اطاعت ابراهیم از خداوند را به یاد داشته باش.
کیفیت زندگی روحانی خود را با فروتنی بررسی کنید.
به صدای خداوند در زندگیت گوش بده و در اجرای خواستهٔ الهی او از شما کوشا باش تا برکاتی که برای زندگی شما منظور داشته است دریافت کنید.
کوروش باقری