اعمال رسولان ۶: ۱ – ۶

۱ با افزایش تعداد ایمانداران ، گله و شکایتهایی در میان ایشان بوجود آمد. کسانی که یونانی زبان بودند، گله داشتند که میان بیوه زنان ایشان و بیوه زنان عبری زبان ، تبعیض قائل می شوند و به اینان به اندازه آنان خوراک نمی دهند.

۲ پس ، آن دوازده رسـول تمام ایمانداران را جمع کردند و گفتند : “ما باید وقت خود را صرف رساندن پیام خدا به مردم کنیم ، نه صرف رساندن خوراک به این و آن . ۳ پس برادران عزیز، از میان خود هفت نفر را انتخاب کنید که پر از حکمت و روح القدس و مورد اعتماد همه باشند تا آنان را مسئـول این کار کنیم . ۴ما نیز وقت خود را صرف دعا، موعظه و تعلیم خواهیم نمود.” ۵ این پیشنهاد را همه پسندیدند و این اشخاص را انتخاب کردند: استیفان (مردی با ایمانی قوی و پر از روح القدس )، فیلیپ ، پروخروس ، نیکانور، تیمون ، پرمیناس و نیکلائوس اهل انطاکیه . نیکلائوس یک غیریهودی بود که اول یهودی و بعد مسیحی شده بود. ۶ این هفت نفر را به رسولان معرفی کردند و رسولان نیز برای ایشان دعا کرده ، دست بر سرشان گذاشتند و برکت دادند.

به طور خیلی مختصر و واضح، بشارت یعنی اعلان ایمانمان به عیسی مسیح به عنوان منجی و خداوند.

بشارت تنها به گفتار ما نیست.

بشارت مفید و موثر که شنونده را به اشتیاق آورده و تشنهٔ شناخت عیسی مسیح می‌‌گرداند، اعمال، گفتار و قلبی پاک را به همراه خود دارد.

بشارت تنها یک سری گفتار از مسیح نیست.

لازمه و مکمل ‌یک بشارت صحیح و موثر، در درجهٔ اول زندگی، فکر و قلبی عاری از گناه و پر از ایمان و اعتماد به عیسی مسیح است.

در کلام خدا می‌‌بینیم که فیلیپ، یک شاهد مناسب و شایسته است.

فیلیپ دارای سیرتی پاک و همچنین، گفتار و اعمالی شایسته یک شاهد مفید برای مسیح بود.

ما ایمانداران به عیسی مسیح، به هنگام بشارتمان به دیگران، تأکید بر عملکرد مسیح در زندگیمان داریم.

این تأکیدِ بر عملکرد مسیح به هنگام بشارتمان بسیار بجا و شایسته است.

ولی‌ برای مفید بودن بشارتمان علاوه بر تأکید بر عملکرد مسیح، ما باید سیرتِ شایسته و شخصیتی که مسیح از ما انتظار دارد که داشته باشیم را نیز دارا باشم.

مردم حرف زیاد می‌‌شنوند ولی‌ مهم زندگی پاک و عملکرد ماست.

پاک و یکی بودن گفتار و کردار ماست که نشان می‌‌دهد چی‌ در درون ما می‌‌گذارد.

فیلیپ، شاگرد عیسی مسیح دارای سیرت، گفتار و کرداری شایستهٔ یک شاهد خوب و مفید برای او بود.

همین سیرت و شخصیّت پاک و شایستهٔ فیلیپ بود که موجب شد تا او را از میان ایمانداران بسیار دیگر تمیز داده و برای خدمت تقسیم غذا بر گزینند.

در نگاه اول شاید خدمت تقسیم غذا خدمتی مهم جلوه نکند.

ولی‌ نکتهٔ بسیار مهمی که می‌‌آموزیم این است که، فیلیپ قلب و سیراتی فروتن داشت.

او در نهایت فروتنی، پذیرفت تا این خدمت به ظاهر کوچک را انجام دهد.

فرتنی فیلیپ را در فرمانبرداری از مسیح در قسمت‌های دیگری از کلام خدا می‌‌خوانیم.

برای مثال در اعمال رسولان ۶: ۵، ۸: ۵ و ۸: ۲۶ – ۲۸.

به هر حال نکتهٔ قابل توجه این است که، شخصیّت فیلیپ نزد ایمانداران بسیار قابل احترام بود.

وقتی او حرف می‌‌زد، دیگران می‌‌شنیدند.

در اعمال رسولان ۸: ۶ می‌‌خوانیم که،

۶ مردم ، بخاطر معجزات او، بدقت به سخنان او گوش می دادند.

بشارت و زندگی فیلیپ در نزد دیگران می‌‌درخشید.

در مورد بشارت باید دو نکته را بپذیریم.

اول این که، ما نمی توانیم خدا را فریب دهیم.

اگر قلب و سیرت ما با خواست خدا یکی نیست، نمی توانیم او را متقاعد کنیم که برای بشارت کلام او مناسب هستیم.

دوم این که، ما نمی توانیم مردم را برای مدتی طولانی فریب دهیم.

اگر نیتی نا پاک داریم، یا که قلبی پر گناه و کینه نسبت به دیگران، به هیچ وجه نمی توانیم شاهدی پر ثمر برای مسیح باشیم.

یک زندگی مرموز و پر گناه نمی تواند دیگران را به سوی خدای قدوس و پر محبت جذب نماید.

اما یک ایماندار فروتن، با کمک روح القدس و فرمان برداری از وی قادره، تا نور محبت و فیض مسیح را بر دیگران باز تابند.

پایان