غلاطیان ۶: ۱۴
۱۴ و اما من، خدا نکند که به چیزی جز صلیب خداوند ما عیسی مسیح ببالم که به وسیلۀ آن، دنیا برای من مصلوب شد و من برای دنیا.
دوستان، صلیب، امروزه در جامعه‌های ما، به صورت سمبلی رایج و معمولی در آمده است.
بسیاری صلیب را به عنوان قطعه‌ای جواهر زینتی، به گوش‌ها یا گردن خود می‌‌آویزند.
بسیاری دیگر، از صلیب برای دکوراسیون منازل و یا محل کار خود استفاده می‌‌کنند.
بعضی هم صلیب را در اتومبیل‌های خود آویزان کرده اند.
حتی بعضی هم صلیب را به عنوان نشانه‌ای برای شانس و بخت بهتر با خود حمل می‌‌کنند.
حقیقت تلخ این است که، بسیاری از این عزیزان که صلیب را به گونه‌هایی که خدمتتان عرض کردم مورد استفاده قرار می‌‌دهند، از اهمیّت و مفهوم واقعی آن آگاهی کافی ندارند.
عزیزان، “صلیب” معرفِ مهمترین پیامی است که این جهان تاکنون شنیده و یا خواهد شنید!
در کلام خدا در غلاطیان ۶: ۱۴پولس رسول می‌‌فرماید:
۱۴ و اما من، خدا نکند که به چیزی جز صلیب خداوند ما عیسی مسیح ببالم که به وسیلۀ آن، دنیا برای من مصلوب شد و من برای دنیا.
به عبارتی دیگر، پولس رسول می‌‌فرماید که، برای وی، هیچ چیز در تمامی این دنیا، قابل مقایسه با رابطهٔ مستقیم او با خداوند – که توسط یگانه فرزندش عیسی مسیح برای او میسر شده وجود ندارد.
تمامی دارأیی، شهرت، نفوذ و راحتی فیزیکی پولس رسول، در قبال بخشش گناهانش که توسط ایمان او به کار تمام شدهٔ عیسی مسیح بر روی صلیب به دست آورده بود، بی ارزش شدند.
بله، بدست آوردن حیاتی تازه و امید و آرامش واقعی در ایمان به عیسی مسیح، برای پولس از هر که بود و هر چه که داشت، بسیار والاتر و با ارزش تر بود.
***************************************************************************
صلیب سمبل شرمندگی، رنج و مرگ:
عزیزان، در زمانی که عیسی مسیح بر روی این کرهٔ خاکی پای نهاد، صلیب و مصلوب نمودن انسانها بر روی آن رایج و شناخته شده بود.
در جامعه‌های آن زمان، مردم بی تمدن و قصی القلب، از این روش بسیار دردناک و زجر آور، برای اعدام محکومین خاصی استفاده می‌‌نمودند.
محکوم به اعدام بر روی صلیب، اغلب در آن شرایط بسیار دردناک روزها باقی می‌‌ماند، تا بالاخره جان بدهد.
حتی امروزه هم کمتر وسیلهٔ شکنجه‌ای را می‌‌شناسیم که بتواند مانند صلیب، برای به قتل رسانیدن یک انسان، دردناکتر باشد.
این روش اعدام وحشتناک، توسط یونانیان رایج بود و سپس رومیان آن را به کار بردند.
رومیان، به دلیل این که مرگ بر روی صلیب از وحشیانه‌ترین روش‌ها بود، شهروندان رومی خود را، مگر در مواردی استثنأیی، بر روی صلیب مصلوب نمی کردند.
یهودیان زمان عیسی نیز از مصلوب نمودن مجرمین ابا داشتند.
یکی به این دلیل که، آنها بر این باور بودند که شخصی که بر روی درخت یا چوب، که بیشتر صلیب‌ها از آن مواد ساخته شده بود اعدام شود، وی شخصی ملعون شده می‌‌باشد.
تثنیه ۲۱: ۲۲ – ۲۳
۲۲ «اگر مردی به خاطر ارتکاب جنایتی اعدام شود و بدنش از دار آویزان باشد ۲۳ نباید در شب آنجا بماند، او باید در همان روز دفن شود، زیرا جسد آویزان از دار، نفرین خداوند را به آن سرزمین میآورد. جسد را دفن کنید تا سرزمینی که خداوند خدایتان به شما داده، آلوده نگردد.
با این وجود، وقتی پیلاطوس از اراذل و اوباش یهودی که خواستار نابودی عیسی بودند پرسید که؛ “پس با عیسی که مسیح شماست چه کنم؟”
آنها در نهایت بی انصافی و در قصاوت قلبشان یکصدا فریاد زدند، “مصلوبش کن!”
انجیل متی ۲۷: ۲۲
۲۲ پیلاطس پرسید: «پس با عیسای معروف به مسیح چه کنم؟» و آنان یک صدا گفتند: «مصلوبش کن.»
عزیزان، دیدن و یا شنیدن جزئیات جان دادن یک انسان بر روی صلیب چنان در روح و فکر انسان چندش آور است که نویسندگان اناجیل از نگارش آن جزئیات در مورد عیسی مسیح، خودداری کرده اند.
***************************************************************************
صلیب، سمبل نجات و حیات جاویدن:
با در نظر داشتن این که، هر کس بر روی صلیب کشته می‌‌شد، او معرفِ شرم و سر افکندگی می‌‌بود، شاید جای تعجب داشته باشد و این سوال را بوجود آورد که؛ “پس چرا صلیب، سمبل مسیحیت شده است؟”
گفته پولس رسول در ۱قرنتیان ۱: ۱۸درک این مهم را برای ما آسان می‌‌سازد.
در کلام خدا،۱قرنتیان ۱: ۱۸پولس رسول می‌‌فرماید:
۱۸ پیام صلیب برای آنانی که در راه هلاکت هستند پوچ و بی معنی است ولی برای ما که در راه نجات هستیم قدرت خداست.
دوستان، پیام صلیب و اهمیّتِ آن برای بشریت، همواره در قلبِ پیام رسولان عیسی مسیح وجود داشت!
یک نمونهٔ بارز را باز در ۱قرنتیان ۲: ۱ – ۲مطالعه می‌‌کنیم.
۱ ای دوستان من، وقتی من برای اعلام اسرار الهی به نزد شما آمدم با فصاحت و فلسفۀ انسانی نیامدم، ۲ زیرا من تصمیم گرفته بودم تا زمانی که در میان شما هستم همه چیز جز عیسی مسیح مصلوب شده را فراموش کنم.
نویسندگان اناجیل، به وضوح این مهم را به نگارش در آورده اند که، مردن بر روی صلیب، عیسی را سورپرایز نکرد و برای او هیچ جای تعجبی نداشت.
عیسی به خوبی می‌‌دانست که هدف از آمد نش به این کرهٔ خاکی به شکل انسان این بود که؛ “برای انسان گناهکار، جان خود را بر روی صلیب داوطلبانه هدیه نماید!”
همانگونه که کلام خدا در انجیل متی ۲۰: ۲۸خیلی واضح به ما می‌‌گوید:
۲۸ پسر انسان نیز نیامد تا خدمت شود بلکه تا خدمت کند و جان خود را در راه بسیاری فدا سازد.»
عیسی با اشاره به مرگ خود بر روی صلیب و قیامش بس از سه روز از مردگان، به نیقودیموس یاد آور می‌‌شود، همانگونه که مار برنجی توسط موسی برافراشته شد، او نیز بر روی صلیب بر افراشته خواهد شد.
انجیل یوحنا ۳: ۱۴
۱۴ همان طوری که موسی در بیابان مار برنجی را بر بالای تیری قرار داد، پسر انسان هم باید بالا برده شود.
در انجیل مرقس ۸: ۳۱عیسی به شاگردان خود گفت که وی چه عذاب هایی خواهد کشید، کشته خواهد شد و در روز سوم پس از مرگش، قیام خواهد نمود.
۳۱ آنگاه عیسی به تعلیم ایشان پرداخت و گفت: «لازم است پسر انسان متحمل رنجهای زیادی شده و به وسیلۀ رهبران و سران کاهنان و ملایان یهود طرد و کشته شود و پس از سه روز زنده گردد.»
عیسی به خوبی آگاه بود که خدای پدر، اجازه خواهد داد تا انسانهای گناهکار، او را که یگانه فرزند کاملاً بی گناه خداوند بود، بر روی صلیب، بدان وضع فجیع اعدام کنند.
دوستان، این نقشهٔ مرگ داوطلبانهٔ عیسی مسیح به جای انسان گناهکار بر روی صلیب، قبل از خلقتِ تمامی این هستی، در فکر خداوند بود.اعمال ۲: ۲۳
۲۳ شما این مرد را، که بر طبق نقشه و پیش دانی خدا به دست شما تسلیم شد، به وسیلۀ کفار به صلیب میخکوب کردید و کشتید.
مطالعهٔ خود در مورد موضوع “مفهوم صلیب” را با یک سوال و پاسخ به آن ادامه می‌‌دهم.
سوال این است که، “چرا صلیب اینقدر اهمیت داشت؟”
عزیزان، برای یافتن پاسخ صحیح و جامع به این سوال نیز، مانند همیشه به کلام خدا مراجعه می‌‌کنیم.
در کلام خدا در رومیان ۳: ۲۳می‌‌خوانیم که: ۲۳ همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا محرومند.
همینطور در کلام خدا می‌‌خوانیم که پی آمدِ این گناهکاری انسان، مرگ فیزیکی و روحانی او بود.
رومیان ۶: ۲۳۲۳ زیرا هر که گناه کند، تنها دستمزدی که خواهد یافت، مرگ است؛ اما هر که به خداوند ما عیسی مسیح ایمان آورد، پاداش او از خدا زندگی جاوید است.
بوسیلهٔ مصلوب شدن عیسی، خداوند توانست هم عدالت خود را به جا آورد و هم این که، هر کس را که به مرگ عیسی به جای خود ایمان آورد عادل گرداند.
عادل گردانیدن یعنی، بی گناه شمردن در عدالت خداوند خداوند.
رومیان ۳: ۲۶
۲۶ در زمان حاضر نیز خدا از همین راه گناهکاران را به حضور خود می‌پذیرد، زیرا عیسی مسیح گناهان ایشان را برداشته است. اما آیا این بی انصافی نیست که خدا گناهکاران را بی گناه بشمارد؟ نه، زیرا خدا این کار را بر اساس ایمانشان به عیسی مسیح انجام می‌دهد، یعنی ایمان به کسی که با خون خود گناهانشان را پاک کرده است.
دوستان، چون عیسی به جای ما تاوان تمامی گناهان مان را پرداخت نموده است، حال ما می‌‌توانیم در ایمان به عیسی، از خداوند بخواهیم تا گناهانمان را در نام او ببخشد.
انجیل مرقس ۱۵: ۳۴
۳۴ در ساعت سه بعد از ظهر عیسی با صدای بلند گفت: «ایلی، ایلی لماسبقتنی.» یعنی «خدای من، خدای من، چرا مرا ترک کردی؟»
قربانی عیسی مسیح برای ما، این موهبت را برای ما امکان پذیر می‌‌سازد که در گناه خود بمیریم و بتوانیم زندگی پاک و خدا پسندانه‌ای داشته باشیم.
۱پطرس ۲: ۲۴
۲۴ مسیح شخصاً بار گناهان ما را بر دوش گرفته و آنها را بر صلیب برد تا ما هم نسبت به گناه بمیریم و برای نیکی مطلق زیست کنیم، زیرا به سبب زخم‌های اوست که شما شفا یافته‌اید.
متاسفانه بسیاری پس از ایمان به عیسی مسیح به عنوان یگانه منجی، هنوز از بخشش گناهان خود و دریافت داشتنِ حیاتی ابدی اطمینان کامل ندارند.
یک دلیل اصلی برای داشتن چنین طرز فکری این است که، این عزیزان بعد از ایمان خود به عیسی مسیح به عنوان منجی، باز گاهی مرتکب خطا و گناه می‌‌شوند.
این ارتکاب گناه آنها بعد از ایمان به عیسی مسیح، این تصور اشتباه را در اذعان این عزیزان بوجود میآورد که، شاید من نجات خود را از دست داده‌ام و باز زیر غضب خداوند قرار گرفته ام.
این طرز فکر که – ما بعد از ایمان خود به عیسی مسیح، اگر مرتکب گناهی بشویم، نجات خود را از دست می‌‌دهیم، مطابق با آموزه‌های صحیح کلام خدا نیست.
کلام خدا در تیطوس ۲: ۱۴می‌‌فرماید که:۱۴ او جان خود را در راه گناهان ما فدا کرد تا ما را از آن وضع گناه آلودمان آزاد سازد، و از ما قومی خاص برای خود بوجود آورد، قومی که دلی پاک داشته، مشتاق خدمت به مردم باشند.
عزیزان، این بسادگی بدین معناست که؛ “عیسی برای تمامی گناهان ما مرد!”
بخشش عیسی برای ما، شامل گناهان گذشته، حال و آینده ما می‌‌شود.
لطفاً توجه خاصی به این نکتهٔ مهم مبذول دارید که، اعمال خوب ما، فقط معرف این هستند که ما نجات را دریافت نموده ایم.
انجام اعمال خوب ما معرف این نیستند که ما داریم سعی می‌‌کنیم، تا نجات خود و آمرزش خداوند را بدین وسیله بخریم.
تمامی اعمال خوب انسان، نمی تواند نجات را برای او به همراه داشته باشد.
کلام خدا به ما می‌‌گوید که ما نجات را فقط و فقط، توسط فیض او در ایمانمان به کار تمام شدهٔ عیسی مسیح بر روی صلیب جلجتا بدست می‌‌آوریم!
در افسسیان ۲: ۸ – ۹پولس رسول این مبحث بسیار مهم و حیاتی را به روشنی هر چه تمامتر چنین بیان می‌‌فرماید.
۸ زیرا به سبب فیض خداست که شما از راه ایمان نجات یافته‌اید و این کار شما نیست بلکه بخشش خداست. ۹ این نجات نتیجۀ اعمال شما نیست، پس هیچ دلیلی وجود ندارد که کسی به خود ببالد،
بنا بر این، به یاد داشته باشید؛ چنانچه شما به عیسی مسیح ایمان آورده و او را به عنوان منجی خود پذیرفته اید، دیگر هرگز نمی توانید نجات خود را از دست بدهید.
همچنین، باید به یاد داشته باشیم، حال که نجات و آمرزش ما تضمین شده است، نباید از آن سؤ استفاده کنیم و به زندگی در گناه ادامه دهیم.
پسندیده است تا هر روز قبل از هر کار دیگری به خداوند بگوییم؛ من توسط ایمان خود به خون پر بهای عیسی مسیح که او برای پرداخت تاوان گناهان من بر روی صلیب جلجتا ریخت، بخشیده شده ام.
حال روح القدس در من است و با کمک او، من قادر خواهم بود تا در اراده مقدس خداوند برای زندگیم زیسته و نام او را جلال دهم.
عزیزان، به هر حال، اگر بنا به هر دلیل، مرتکب گناهی شدید، بلافاصله آن را به خداوند اعتراف کنید.
اعترافِ گناه خود به خدا و طلب بخشش از آن گناه، موجب داشتن یک رابطهٔ سالم، صمیمی و صادقانهٔ پدر و فرزند گونه با پدر آسمانی را به همراه خواه داشت.
عزیزان، در اینجا به طرح سوال دیگری می‌‌پردازم.
سوال این است که، اگر شما به عیسی مسیح به عنوان منجی خود ایمان ندارید چی؟
در این صورت واکنش شما نسبت به صلیب چه خواهد بود؟
عاقلانه‌ترین واکنش این است که، از خداوند بخواهید تا گناهان شما را “در نام عیسی مسیح ببخشد.”
به یاد داشته باشید که اعمال خوب ما به هیچ وجه موجب نجات ما و بخشش گناهانمان نخواهند شد.
تنها ایمان به این که، عیسی مسیح با هدیه دادنِ جان خود به جای ما، تاوان گناهانمان را کاملاً پرداخته، موجب بخشش ما و دریافت حیات ابدی در نزد خدا در بهشت می‌‌باشد.
وقتی شما به عیسی مسیح به عنوان نجات دهندهٔ خود ایمان می‌‌آورید، روح القدس به زندگی شما وارد می‌‌شود و با شما می‌‌ماند تا شما را قادر به زیستنِ یک زندگی خدا پسندانه در چار چوب ارادهٔ مقدّس خدا برایتان سازد.
حال این زندگی جدید دریافت شده از خداوند را با هدایت، حکمت و قوت روح القدس در درونتان، صرف خدمت به خداوند نمأیید.
خدمتِ خداوند، دوست داشتن دیگران است مانند خود و معرفی عیسی مسیح به آنها.
***************************************************************************
نتیجه:
عزیزان، در اوایل روزهای بعد از مصلوب شدن عیسی مسیح، زمانی که کلیسا داشت شکل می‌‌گرفت، صلیب، نشانهٔ مرگ – زجر کشیدن و رسوأیی بود.
امروزه هم هنوز صلیب، مفهوم واقعی خودش را در اذعان افراد بیشماری از مردم پیدا نکرده است.
انسانهای بسیاری هنوز قادر نیستند این واقعیت را با محدودیتِ انسانی خود درک کنند که، چگونه مرگ دلخراش عیسی مسیح بر روی صلیب، می‌‌تواند موجب بخشش گناهان ما شده و رابطهٔ قطع شدهٔ ما با خدا را از نو بر قرار سازد.
به عقیدهٔ کسانی که این حقیقت را با درک محدود انسانی خود درک نمی کنند، ایمان و امید ما به عیسی مسیح به عنوان منجی، و مرگ داوطلبانهٔ او برای بخشش گناهان ما، احمقانه است.
اما برای ما که به مفهوم واقعی صلیب، و این که توسط عمل مسیح بر روی آن صلیب، چه هدیه‌ای به انسان گناهکار تقدیم شده، یاد آوری قوی است از این واقعیت که، ما از مرگ و جدایی ابدی از خدا نجات یافته ایم!
عزیزان، شایسته است تا ما مفهوم واقعی صلیب، این سمبل مسیحیت را به درستی بشناسیم.
بجاست که از عیسی مسیح به خاطر هدیهٔ جان خود بر روی آن به جای ما، از او سپاسگزاری کنیم.
امیدوارم که این روزهای کریسمس، فرصتی باشد برای شناخت بهتر از رحمت و محبت مسیح و این که او برای شما و بودن با شما چه بهأیی را پرداخت نموده باشد.
عیسی مسیح از شما دعوت می‌‌کند تا او را به عنوان نجات دهنده و خداوند زندگی خود بپذیرید.
حال تصمیم با شماست.
حال که با مفهوم واقعی صلیب و محبت عیسی مسیح برایتان آشنا شدید، واکنش شما چیست؟
کوروش باقری