آیاتِ کلیدی این تعلیم، در کتابِ خروج فصلِ دو و آیاتِ یازده تا بیست و پنج هستند.
ابتدا با هم این آیات را مرور می کنیم و سپس، به شناختِ درسهایی که این قسمت از کلامِ خدا برای ما داره می‌‌پردازم.

عزیزان در این قسمت از کتابِ مقدس،درخروج ۲: ۱۱ – ۲۵می‌‌خوانیم که؛ فرار موسی
۱۱ سالها گذشت و موسی بزرگ شد. روزی او به دیدن قوم خود یعنی عبرانی‌ها رفت. هنگامی که چشم بر کارهای سخت عبرانیها دوخته بود، یک مصری را دید که یکی از عبرانیها را می‌زند. ۱۲ آنگاه به اطراف خود نگاه کرد و چون کسی را ندید، مرد مصری را کشت و جسدش را زیر شنها پنهان نمود. ۱۳ روز بعد، باز موسی به دیدن همنژادانش رفت. این بار دو نفر عبرانی را دید که با هم گلاویز شده‌اند. جلو رفت و به مردی که دیگری را می‌زد، گفت: «چرا برادر خود را می‌زنی؟»
۱۴ آن مرد گفت: «تو که هستی که بر ما داوری می‌کنی؟ آیا می‌خواهی مرا هم بکشی، همانطور که آن مصری را کشتی؟» وقتی موسی فهمید که کشته شدن آن مصری بدست او برملا شده، ترسید. ۱۵ هنگامی که خبر کشته شدن آن مصری به گوش فرعون رسید، دستور داد موسی را بگیرند و بکشند. اما موسی به سرزمین مدیان فرار کرد. روزی در آنجا سر چاهی نشسته بود. ۱۶ هفت دختر یترون، کاهن مدیان آمدند تا از چاه، آب بکشند و آبشخورها را پر کنند تا گله پدرشان را سیراب نمایند. ۱۷ ولی چوپانان، دختران یترون را از سر چاه کنار زدند تا گله‌های خود را سیراب کنند. اما موسی جلو رفت و چوپانان را عقب راند و به دختران کمک کرد تا گوسفندانشان را آب دهند.
۱۸ هنگامی که دختران به خانه باز گشتند، پدرشان پرسید: «چطور شد که امروز اینقدر زود برگشتید؟» ۱۹ گفتند: «یک مرد مصری به ما کمک کرد و چوپانان را کنار زد و برایمان از چاه آب کشید و گله را سیراب کرد.» ۲۰ پدرشان پرسید: «آن مرد حالا کجاست؟ چرا او را با خود نیاوردید؟ بروید و او را دعوت کنید تا با ما غذا بخورد.» ۲۱ موسی دعوت او را قبول کرد و از آن پس در خانه آنها ماند. یترون هم دختر خود صفوره را به عقد موسی درآورد. ۲۲ صفوره برای موسی پسری زایید و موسی که در آن دیار غریب بود، به همین مناسبت او را جرشون (یعنی «غریب») نامید.
۲۳و۲۴ سالها گذشت و پادشاه مصر مرد. اما بنی اسرائیل همچنان در بردگی بسر می‌بردند و از ظلمی که به آنان می‌شد، می‌نالیدند و از خدا کمک می‌خواستند. خدا ناله ایشان را شنید و عهد خود را با اجدادشان یعنی ابراهیم و اسحاق و یعقوب به یاد آورد. ۲۵ پس خدا از روی لطف بر ایشان نظر کرد و تصمیم گرفت آنها را از اسارت و بردگی نجات دهد .آمین!
با هم دعا کنیم – خداوند پدرِ آسمانی مهربانِ؛ در نامِ عیسی مسیح از تو درخواست می‌‌کنیم، تادر درکِ صحیح از آنچه که تو امروز می‌‌خواهی به ما یاد بدهی کمکمان کنی. آمین!
دوستِ خوبِ من، در موقعیت‌های سختِ زندگی، ما اغلب وسوسه میشیم که به منطق و قدرتِ انسانی خودمون تکیه کنیم، اما راهِ خدا همیشه بهترینه!
در موقعیت‌های سخت و چالش بر انگیزی که، ما اغلب در طولِ روز‌های زندگیمون با آنها روبرو میشیم؛ دو راه برای واکنش نشان دادن وجود داره.
ما می‌‌تونیم با راهِ شخصی انسانی خودمون با آن چالش برخورد کنیم، و یا با راهِ خدا.
در آیاتِ کلیدی مطالعهٔ امروزمان در کتابِ مقدس که چند لحظه پیش با هم خواندیم، ما دیدیم که چه اتفاقی افتاد بعد از آنکه موسی در موقعیتی چالش انگیز، امور را به دستِ خود گرفت.
در آیهٔ ۱۲خواندیم که موسی؛۱۲ آنگاه به اطراف خود نگاه کرد و چون کسی را ندید، مرد مصری را کشت و جسدش را زیر شنها پنهان نمود.
در اینجا می‌‌بینیم که موسی، نتونست خشمِ انسانی و غیرتِ نژادی خودش را که برای قومش عبرانی‌ها داشت کنترل کنه.
موسی در آن موقعیتِ خاص، آنقدر عجول، خودخواه و حتی عصبانی بود که، به خودش اجازه نداد خواستِ خداوند را بشناسه.
موسی خودش دست به اقدام زد و مردِ مصری را کشت و جسدِ او را زیرِ شنها پنهان نمود.
به عبارتی ساده، موسی خواست تا با راهِ خودش در زندگی عبرانیها خدأیی کنه.
البته شکی نیست که انگیزهٔ موسی خالص بود.
انگیزهٔ موسی این بود تا به مردمِ خودش کمک کنه و آنها را از درد و رنجِ ناشی از آزارِ مصری‌ها تسکین بده.
اما روشی که او برای کمک به قومش انتخاب نمود اشتباه بود.
عزیزان، با در نظر داشتنِ آیاتِ کلیدی مطالعهٔ امروز، که واکنشِ موسی را در موقعیتی چالش بر انگیز برای ما بیان فرموده، به شناختِ سه اشتباهی که موسی مرتکب شد می‌‌پردازم.
۱ – اولین اشتباهی که موسی مرتکب شد این بود که؛ او به جای تمرکز حواسش بر حضور، توانأیی و حکمتِ الهی خداوند، در روبرویی با موقعیتِ چالش بر انگیزِ خاصی که با آن روبرو شده بود، تمرکز حواسش بر روی چالش متمرکز بود و این که خودِ او چطور باید عمل کنه.
چالشی که موسی با آن روبرو شده بود این بود که؛ یک مردِ مصری، داشت یکی از هم نژادان عبرانی او را کتکمی‌‌زد.
موسی هم پیشِ خودش فکر کرد، حالا “من” باید چکار کنم؟
دوستِ خوبِ من، اگه با خودمون رو راست باشیم، باید این حقیقت را بپذیریم که من و شما هم بارها و بارها همین اشتباهِ موسی را مرتکب شده ایم.
اگر چه ما کسی را نکشته ایم، ولی‌ شده که بارها و بارها بدونِ مشورت با خداوند و منتظرِ عملکردِ وی شدن، در روبرویی با موقعیتِ سختی، خودمون دست بکار شده و سعی در حلِ آن موقعیتِ سخت نموده ایم.
دوستِ خوبِ من، لطفا دقت بفرمأیید.
اگه ناعدالتی یا درد و عذابِ موقعیتی، توجه ما را به خودش متمرکز نگه داره، در اینصورت می‌‌تونیم حضورِ خداوند قادرِ مطلق، پدرِ آسمانی مهربانمان را در کنارمان فراموش کنیم.
توجهِ بیش از حد فقط بر روی موقعیتِ بغرنج و پر چالشی که در زندگیمون بوجود اومده، مانع میشه تا ما بتونیم صدای خداوند را بشنویم و یا به او اجازهٔ عملکردی برای حلِ آن موقعیت بدیم.
۲ – دومین اشتباهی که موسی مرتکب شد این بود که؛ او برای حلِ مشکلی که با آن روبرو شده بود، به توان و درکِ انسانی خودش تکیه کرد.
عزیزان، بیشترِ ما این عادت را داریم که، وقتی با موقعیتِ سختی روبرو می‌‌شیم، خیلی سریع هر کاری که در توان و درکِ انسانی ماست برای حلِ آن موقعیتِ سخت انجام بدیم.
اما باید خیلی مراقب باشیم و این عادتِ ناپسند را از خودمون دور کنیم.
اما چرا؟
چون که راه و اقدامِ شخصی ما، بدونِ مشورت با خداوند و یا اجازهٔ عملکردِ به وی دادن برای حلِ موقعیتِ سختی در زندگیمون، ممکنه در آن زمانِ خاص صحیح و منطقی به نظر برسه، اما شاید مقصودِ خداوند را به انجام نرسونه.
دقت بفرمأیید؛
خداوند در حکمتِ الهی خودش، هر از گاهی اجازهٔ ورودِ مشکلات یا روبرو شدن با موقعیتی سخت را به زندگی ما میده، تا هدفِ خاصی را به کمال برسونه.
ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، ما فرزندانِ خانوادهٔ الهی او، باید همیشه این نکتهٔ بسیار مهم را به یاد داشته باشیم.
در روبرویی با هر چالش یا موقعیتِ سختی که خداوند پدرِ آسمانیمان اجازه داده تا ما فرزندِ عزیزِ او با آنها روبرو بشیم، باید بیاد بیاریم که او داره توسطِ اون چالش یا موقعیتِ سخت، هدفی خاص و مقدس و سازنده را در زندگی ما دنبال می‌‌کنه.
پس شایسته هست تا ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، با خداوند پدرِ آسمانیمان مشورت نموده و برای حلِ آن موقعیتِ سخت، هر چقدر هم که دشوار و طولانی، با اوهمکار وهمگام باشیم.
۳ – سومین اشتباهی که موسی مرتکب شد این بود که؛ به جای صبر برای عملکردِ خداوند در چالشِ خاصی که وی با آن روبرو بود (کمکِ بههمنژادِ عبرانی خودش) خودش سریعا دست به اقدامی زد.
عزیزان، سعی در دست بکار شدن در حلِ موقعیت‌های سختِ زندگیمون، بدونِ مشورت با خداوند و منتظرِ عملکردِ او شدن، اگه تکراری بشه، ممکنه بصورتِ عادتِ بد و حتی خطرناکی در روشِ رفتاری ما باقی بمونه.
در این صورت، شاید ما هم مانندِ موسی مجبور بشیم تا تاوانِ عجله ها، خودخواهی‌ها و تکیه بر توان و درکِ خودمون داشتن در حلِ چالش هامون بدونِ دریافتِ هدایت و کمک از پدرِ آسمانیمان را، برای سالهای درازی پرداخت کنیم.
دوستِ خوبِ من، لطفا دقت بفرما.
در برخی از موقعیت‌های زندگیمون در گذشته، من و شما هم مانندِ موسی رفتار نموده و به نوعی، نتیجهٔ خودسری و اتکا به خود داشتن در حلِ چالش هامون را تجربه نموده ایم.
اما خدا موسی را پس از ارتکابِ آن اشتباهِ بزرگش برای همیشه رد نکرد!
خدا به خاطرِ اشتباهِ موسی، اهداف و برنامه‌های خاصی را که برای زندگی او داشت لغو نکرد.
در عوض، خدا شخصیتِ موسی را از طریقِ چالش‌های بسیارِ دیگری که اجازه داد تا او با آنها روبرو بشه، اصلاح نمود و به موسی فرصتِ دیگری برای خدمت به خود داد.
دوستِ خوبِ من، آیا فکر نمی کنید که خداوند پدرِ آسمانی مهربانِ ما هم، همین کار را برای ما انجام خواهد داد؟
بله، خداوند ما را به خاطرِ اشتباهاتمان در گذشته، برای همیشه رد نمی کنه.
عزیزان، چنانچه شما فروتن شده، گناهانِ خودتون را به عیسی مسیح اعتراف و از او درخواستِ بخشش کنید،
چنانچه به عیسی مسیح به عنوانِ خداوند و منجی خودتون ایمان بیارید،
چنانچه تمامی جوانبِ زندگی خودتون را کاملا به او تسلیم کنید،
چنانچه هر روزه کلامِ او را مطالعه نموده و با او وقتِ شخصی داشته باشید، آنگاه قادر خواهید شد تا ارادهٔ خداوند را برای زندگیتون بشناسید.
در صورتِ تمایلِ قلبی شما در زندگی در آن ارادهٔ خاصی که خداوند براتون داره، او حتما به شما کمک می‌‌کنه.
و در طولِ این زندگی با خداوند و برای او، چنانچه او اجازهٔورودِ موقعیتی سخت را به زندگی شما داد، خودِ او هم حتما برای غلبه بر آنها به شما کمک می‌ کنه.
در صورتِ زندگی هر روزه با خداوند و در ارادهٔ وی، در موقعیت‌های سختِ زندگی، او یا در زمان و به روشِ الهی خودش اون موقعیتِ سخت را از زندگی ما دور می‌‌کنه، و یا تونلی ایجاد می‌‌کنه و ما را از میان آن سختی‌ها با موفقیت عبور میده.
عزیزان، با این امید که تعلیمِ امروزموجبِ برکتِ شما بوده باشه؛تا مطالعهٔ بعدی در کلامِ خدا، فیض و آرامشِ الهی عیسی مسیح همواره با شما! آمین!
نویسنده کوروش باقری