آیهٔ کلیدی: افسسیان ۴: ۲۹

۲۹ هیچ سخن بد از دهان شما بیرون نیاید، بلکه آنچه بحسب حاجت و برای بنا نیکو باشد تا شنوندگان را فیض رساند.

عزیزان، در هر کلمه‌ای که از دهانِ ما خارج می‌‌شود، نیروی بسیاری نهفته است.

هر کلمه‌ای که از دهانِ ما خارج می‌‌شود، آنقدر نیرومند است که؛ می‌‌تواند دیگران را بنا کند، یا نابودشان سازد.

من و شما، باید بسیار مراقبِ “هر کلمه ای” که از دهانمان خارج می‌‌شود باشیم!

من و شما، نمی توانیم نسنجیده، هر چه دلمان می‌‌خواهد به دیگران بگوییم، و انتظار داشته باشیم که یک عذر خواهی مختصر از شنوندگانمان، رنجها و خساراتی را که به آنها وارد آورده جبران کند.

حتی کلماتی را که با عجله، و به گونه‌ای نپخته می‌‌گوییم، می‌‌تواند دیگران را به شدت عذاب دهد.

البته تمامِ پیام هایی که ما به دیگران می‌‌رسانیم، بوسیلهٔ کلماتِ خارج شده از دهانمان نیستند.

حالت‌های چهره، و حتی حرکت‌های خاصِ بدنی ما نیز می‌‌توانند حاملِ پیام‌های متفاوتی برای شنوندگانمان باشند.

حالت‌های خاصِ چهره و حرکت‌های بدنی ما، می‌‌توانند به دیگران بگویند؛ ما از آنها خشنود هستیم یا نه، از آنها خوشمان می‌‌آید یا نه، و همچنین، دوستشان داریم یا از آنها متنفریم.

بعضی مواقع هم، حتی حضورِ فیزیکی ما در میانِ دیگران، می‌‌تواند فرستندهٔ پیام‌های قدرتمندی به آنها باشد.

دوستِ من، شما با کلمات، حالاتِ چهره، حرکاتِ بدنی و حضورتان در میان دیگر انسانها، چه پیام هایی به آنها می‌‌رسانید؟

عزیزان، قبل از ادامهٔ مطالعه در موردِ ، “قدرتِ تأثیر کلماتِ ما”، قسمتی از کلام خدا را در یعقوب ۳: ۱ – ۱۲ با هم مرور می‌‌کنیم.

  رام کردن زبان

  ۱ ای برادران من، بسیار معلم نشوید چونکه می‌دانید که بر ما داوری سخت‌تر خواهد شد.   ۲ زیرا همگی ما بسیار می‌لغزیم. و اگر کسی در سخن گفتن نلغزد، او مرد کامل است و می‌تواند عنان تمام جسد خود را بکشد.   ۳ و اینک لگام را بر دهان اسبان می‌زنیم تا مطیع ما شوند و تمام بدن آنها را بر می‌گردانیم.   ۴ اینک کشتیها نیز چقدر بزرگ است و از بادهای سخت رانده می‌شود، لکن با سکان کوچک به هر طرفی که اراده ناخدا باشد، برگردانیده می‌شود.   ۵ همچنان زبان نیز عضوی کوچک است و سخنان کبرآمیز می‌گوید. اینک آتش کمی چه جنگل عظیمی را می‌سوزاند.   ۶ و زبان آتشی است! آن عالم ناراستی در میان اعضای ما زبان است که تمام بدن را می‌آلاید و دایره کائنات را می‌سوزاند و از جهنم سوخته می‌شود!   ۷ زیرا که هر طبیعتی از وحوش و طیور و حشرات و حیوانات بحری از طبیعت انسان رام می‌شود و رام شده است.   ۸ لکن زبان را کسی از مردمان نمی‌تواند رام کند. شرارتی سرکش و پر از زهر قاتل است!   ۹ خدا و پدر را به آن متبارک می‌خوانیم و به همان مردمان را که به صورت خدا آفریده شده‌اند، لعن می‌گوییم.   ۱۰ از یک دهان برکت و لعنت بیرون می‌آید! ای برادران، شایسته نیست که چنین شود.   ۱۱ آیا چشمه از یک شکاف آب شیرین و شور جاری می‌سازد؟   ۱۲ یا می‌شود ای برادران من که درخت انجیر، زیتون یا درخت مو، انجیر بار آورد؟ و چشمه شور نمی‌تواند آب شیرین را موجود سازد.

شایستهٔ هر ایماندار به عیسی مسیح است تا، پیام هایی که دیگران از او دریافت می‌‌کنند، موجبِ رضا مندی خداوند و جلالِ نامِ او باشند.

شایسته است تا تمامی پیام‌های ما، فرزندانِ خانوادهٔ الهی خداوند به دیگران، موجبِ بنای آنها و شناختِ بهترشان از فیض و محبتِ عیسی مسیح بگردد.

***************************************************************************

قدرتِ تاثیر کلماتِ ما

عزیزان، در کلامِ خدا، افسسیان ۴: ۲۹، پولسِ رسول به ایماندارانِ به عیسی مسیح چنین تعلیم می‌‌دهد که: ۲۹ هیچ سخن بد از دهان شما بیرون نیاید، بلکه آنچه بحسب حاجت و برای بنا نیکو باشد تا شنوندگان را فیض رساند.

این تنها بدین معنا نیست که ما باید از بدگویی به دیگران، نفرین کردن آنها و یا غیبت پشتِ سرشان خود داری کنیم.

بلکه بدین معنا نیز هست که؛ “هر چه ما می‌‌گوییم، باید موجبِ برکتِ دیگران بشود!”

بله کلمات ما، می‌‌توانند تاثیرِ فوق العاده‌ای بر روی شنوندگانِ ما داشته باشند.

همهِ ما کما بیش، محصولِ شنیده‌های خود از دیگران هستیم.

در طول زندگی، والدین، معلمین، سردمداران، دوستانمان و همچنین، اشخاصِ بسیار دیگری، “با گفتار خود به ما”، یا موجبِ بنا و تشویقمان بوده اند و یا، سرخورده گی و مایوس شدنمان.

امیدوارم که این مطالعه موجبِ شفا و آزادی شما، از اثراتِ حرف‌های زهر آلودی که تاکنون شنیده اید بگردد.

همچنین، امیدوارم که این مطالعه، بتواند به ما کمک کند، تا بیاموزیم چگونه با کلماتِ خود – موجبِ بنا و برکتِ دیگران و جلالِ نامِ خداوند باشیم.

***************************************************************************

شناختِ سه‌ عاملِ لازمه – برای بر خورداری از سلامتِ کامل وجودمان.

در این قسمت از مطالعهٔ خود تحتِ عنوانِ : “قدرتِ تاثیرِ کلماتِ ما”، مختصری در موردِ ، شناختِ سه‌ عاملِ لازمه، برای برخورداری از سلامت کاملِ وجودمان می‌‌پردازم.

عزیزان، خداوند، انسان را با سه‌ قسمتِ متفاوت، طراحی و خلق فرموده است.

این سه‌ قسمت عبارتند از؛ بدن – جان یا همان روان و روح.

این مهم را ما با مطالعهٔ کلام خدا در اولِ تسالونیکیان فصلِ پنجم و آیهٔ ۲۳ فرا می‌‌گیریم.

۲۳ اما خود خدای سلامتی، شما را بالکل مقدس گرداناد و روح و نفس و بدن شما تماما بی عیب محفوظ باشد در وقت آمدن خداوند ما عیسی مسیح.

بدنِ ما، همان قسمتِ فیزیکی، قابلِ لمس و دیدن است که، معرفِ حضورتان می‌‌باشد.

جانِ ما، شاملِ اندیشه ها، عقاید، خاطره ها، یادگیری ها، وجدان، احساسات، هوش و درایتِ ماست.

روحِ ما، آن قسمت از وجود ماست که مستقیما به خداوند، پدر آسمانی و خالقِ ما مربوط می‌‌شود.

اساسا و در درجهٔ اول – توجهِ خداوند به روحِ ماست!

حال لطفاً دقت بفرمأیید.

هر چه که “روحِ انسان” را تحتِ تاثیر قرار بدهد، “جانِ او” و نهایتاً، “بدنِ او” را نیز تحتِ تاثیر خود قرار خواهد داد!

هر سه‌ بخش سازنده ما به عنوان یک انسان، یعنی همان، بدن – جان و روحِ ما، به موازاتِ هر چه که ما؛ از “شنیده‌های خود” در طول زندگی مان؛ درک و برداشت نموده ایم، تحتِ تاثیر قرار می‌‌گیرند!

هر انسانی برای برخورداری از سلامتِ سه‌ قسمتِ سازندهٔ وجودِ خود (بدن، جان و روح) و همچنین برخورداری از موفقیت در زندگی، نیاز به بر آورده نمودن سه‌ نیاز اساسی دارد.

۱  –  هر انسانی برای برخورداری از سلامتِ بدن، روح و جانِ خود؛ باید اطمینان داشته باشد که وی؛ “به محیط و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌‌کند تعلق دارد!”

۲  –  هر انسانی برای برخورداری از سلامتِ بدن، روح و جانِ خود؛ باید اطمینان داشته باشد که وی؛ “برای محیط و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌‌کند، مفید و با ارزش است!”

۳  –  هر انسانی برای برخورداری از سلامتِ بدن، روح و جانِ خود؛ باید اطمینان داشته باشد که وی؛ “در محیط و جامعه‌ای که زندگی می‌‌کند، دارای صلاحیّت، شایستگی و لیاقت می‌‌باشد!”

عزیزان، فقط خداوند می‌‌تواند به طور واقعی، نیازِ به حس “تعلق داشتنِ ” ما را بر آورده سازد.

در کلامِ او، رومیان ۸: ۱۴ – ۱۵ می‌‌خوانیم:   ۱۴ زیرا همه کسانی که از روح خدا هدایت می‌شوند، ایشان پسران خدایند.   ۱۵ از آنرو که روح بندگی را نیافته‌اید تا باز ترسان شوید بلکه روح پسر خواندگی را یافته‌اید که به آن ابا یعنی ای پدر ندا می‌کنیم.

از لحظه‌ای که ما به عیسی مسیح به عنوانِ خداوند و منجی خود ایمان می‌‌آوریم، ما متعلق به خداوند می‌‌گردیم.

پس از آن، خداوند نه تنها احساس، بلکه درکِ “تعلق” و “ارزشمندی” کامل را به ما عطا می‌‌فرماید.

در کلامِ خدا، انجیل یوحنا ۳: ۱۶ می‌‌خوانیم:   ۱۶ زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد، هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.

بله عزیزان، خداوند، یگانه پسر خود عیسی مسیح را به این جهان فرستاد، تا برای پرداختِ تاوانِ گناهان ما یکبار برای همیشه، جانِ خود را بر روی صلیبِ فدا کند.

او این کار را به خاطر این که ما لایق و شایستهٔ دریافتِ چنین محبت و فیضی بودیم نکرد.

خداوند با ارزش‌ترین هدیهٔ خود را برای ما فدا نمود، چرا که او ما را بی‌ نهایت دوست دارد.

خواستِ خداوند برای تمامی کسانی که به عیسی مسیح ایمان می‌‌آورند، این است که آنها درک کنند که چقدر برای او عزیز و ارزشمند هستند.

خداوند همچنین، بعد از ایمانِ ما به عیسی مسیح، به ما احساس و درکِ لیاقت، کار دانی و شایستگی عطا می‌‌فرماید.

بله، وقتی ما به عیسی مسیح به عنوانِ منجی و خداوندِ خود ایمان می‌‌آوریم، روحِ مقدسِ او، روح القدس در ما سکنی گزیده و ما را قادر به زیستن در ارادهٔ مقدسِ خداوند برایمان می‌‌گرداند.

افسسیان ۳: ۲۰ می‌‌خوانیم:   ۲۰ الحال او را که قادر است که بکند بی نهایت زیادتر از هرآنچه بخواهیم یا فکر کنیم، بحسب آن قوتی که در ما عمل می‌کند،

عزیزان، سه‌ جنبه‌ ی‌‌، تعلق داشتن + با ارزش بودن + لیاقت داشتن؛ مانندِ سه پایه یک دوربین عکاسی هستند.

هر انسانی، برای برخورداری از سلامتِ کاملِ “عاطفی و احساسی”، به هر سه‌ این جوانب نیازمند است.

توسطِ احساسِ “تعلق داشتن”، ما احساس می‌‌کنیم که، “پذیرفته شده هستیم!”

توسطِ احساسِ “با ارزش بودن”، ما احساس می‌‌کنیم که، “دوست داشته شده ایم!”

توسطِ احساسِ “با لیاقتی داشتن”، ما احساس “امنیت و رضامندی خواهیم داشت!”

هر کس که یک یا دو تا از جوانبِ نامبرده را دارا نیست، از سلامتی عاطفی لازم نیز برخوردار نخواهد بود.

چنین شخصی قادر به روبرویی و غلبه بر چالش‌های زندگی خود نخواهد بود.

دوستِ خوبِ من، چنانچه شما خودتان را از نظرِ عاطفی، مجروح و ناکامل می‌‌دانید، دلیل آن به احتمال زیاد، تاثیرِ گفته‌های دیگران به شما در گذشته می‌‌باشد.

شاید کلماتِ یک معلم در گذشته به شما این بوده که، شما خرفت، کودن و تنبل هستید.

شاید والدین به شما گفته اند که شما نا خواسته بدنیا آمدید.

شاید همسر یا دوستانتان به شما گفته اند که شما بی‌ لیاقت و بی‌ عرضه هستید.

من شما را تشویق می‌‌کنم تا از همین لحظهٔ، این مشکلِ خود را جدی بگیرید و برای شفا یافتن اقدام نمأیید.

به خداوند عیسی مسیح ایمان آورید، و از او بخواهید به شما کمک کند تا دریابید، از کجا، کی، و توسطِ چه کسانی این پیام‌های زجر آور و نابود کننده به شما رسیده اند.

اگر از خداوند نخواهید تا به شما کمک نموده و از این مشکلِ مهلک نجاتتان دهد، شما تا پایانِ عمرتان از این کمبود رهأیی نخواهید یافت و در رنج بسر خواهید برد.

لطفاً دقت کنید، خداوند، پدرِ آسمانی شما در ایمانتان به عیسی مسیح، شما را به انسانی دوست داشتنی + انسانی پذیرفته شده  + انسانی با لیاقت مبدل فرموده است.

شما باید این هدیهٔ خداوند را بپذیرید و زندگی شاد، پیروز و جدیدی را همگامِ با او از امروز آغاز کنید.

***************************************************************************

خلاصه:

عزیزان، هر انسانی در زندگی خود نیازمندِ این است که بداند، وی تعلق دارد، با ارزش است و لیاقت دارد.

بلی بر آورده شدنِ این نیاز ها، تنها در داشتن یک رابطهٔ شخصی با خداوند توسطِ ایمان به یگانه فرزندش عیسی مسیح امکان پذیر می‌‌باشد.

خداوند، پدرِ آسمانی ما ایماندارانِ به عیسی مسیح، بسیار مشتاق است-  تا هر کدام از ما، به معنای واقعی درک کنیم که؛ دوست داشته شده ایم، پذیرفته شده ایم و تا ابدیت با وی در امنیتِ کامل بسر خواهیم برد.

این فرقی نمی کند که شما، چقدر در گذشته توسطِ کلماتِ دیگران موردِ تحقیر واقع شده و حال خودتان را ناخواسته، نالایق و بی‌ عرضه می‌‌پندارید.

این حقیقت را بپذیرید که خداوند، شما را – بله شما را، بی‌ نهایت دوست دارد!

او بسیار مشتاق است تا شما را از تمامی زخم‌های احساسی و عاطفی قدیمی تان شفا بدهد.

زندگی خودتان را کاملاً به خداوند عیسی مسیح تسلیم کنید، تا او بتواند از بقیهً زندگیتان فوق تصورتان، برای برکت شما و جلالِ نام خودش استفاده کند.

جلال بر نامِ عیسی مسیح و آرامشِ الهی او همواره با شما!

کوروش باقری