آیاتِ کلیدی: ۲تیموتائوس ۴: ۹ – ۱۸
۹ سعی کن که هر چه زودتر پیش من بیایی، ۱۰ زیرا «دیماس» به خاطر عشقی که به این دنیا دارد مرا ترک کرده و به تسالونیکی رفته و «کریسکیس» به غلاطیه و «تیطُس» به دلماطیه رفته است. ۱۱ تنها «لوقا» با من است. «مرقس» را بردار و با خود بیاور، چون برای
کارم مفید است. ۱۲ «تیخیکاس» را به افسس فرستادم. ۱۳ در موقع آمدن عبای مرا که در شهر ترواس پیش «کرپس» جا گذاشتم و همچنین کتابها و از همه مهمتر نسخه‌های پوستی را بیاور. ۱۴ «اسکندر مسگر» لطمهً بزرگی به من زد. خداوند مطابق اعمالش به او سزا خواهد داد. ۱۵ تو نیز از او بر حذر باش، زیرا شدیداً با پیام ما مخالف بود. ۱۶ در اولین محاکمهً من هیچ کس جانب مرا نگرفت، همه مرا ترک کردند. خدا این عمل را به حسابشان نگذارد. ۱۷ اما خداوند یار من بود و قدرتی به من عطا کرد که توانستم تمام پیام را اعلام کنم و آن را به گوش تمام ملل برسانم و به این وسیله از دهان شیر رهایی یافتم. ۱۸ خداوند مرا از همهً بدی‌ها خواهد رهانید و مرا به سلامت به پادشاهی خود خواهد رسانید. بر او تا ابد جلال باد، آمین.
عزیزان، گاهی دوستی با دیگران، عالی‌ترین لذتها را به زندگی ما می‌‌آورد.
گاهی هم دوستی با دیگران، بزرگترین دردها و دشواری‌ها را به زندگی ما می‌‌آورد.
شما به احتمالِ زیاد، نیشِ دردناکِ “طرد شدگی” از طرفِ دیگران؛ یا، به قول ما فارسی زبانان، “قال گذاشته شدن” از طرفِ دیگران را، به انواع گوناگون تجربه کرده اید.
بعضی اوقات، ما نیشِ دردناکِ طرد شدگی و یا قال گذاشته شدن خودمان را؛ از کسانی می‌‌چشیم که، در طولِ آشنأیی مان با آنها، همیشه نسبتِ به آنها وفادار بوده ایم.
همیشه سعی کرده ایم تا، موجبِ تشویق و موفقیت بیشتر آنها باشیم، در عوض- آن اشخاص، ما را طرد نموده و یا قالمان گذاشته اند.
نیشِ دردناکِ طردشدگی یا قال گذاشته شدن، می‌‌تواند از طرفِ هر کسی به ما ضربه بزند.
نیشِ دردناکِ طردشدگی یا قال گذاشته شدن، می‌‌تواند از سوی، دوستان نزدیکمان، یا همکارانمان، یا افراد فامیلمان، یا فرزندانمان و یا حتی همسرانمان به ما ضربه بزند.
در این برنامه تحتِ عنوانِ ؛ “واکنشِ صحیحِ یک ایماندارِ به عیسی مسیح در مقابلِ بی وفأیی دیگران” با استفاده از آموزه‌های کلامِ خدا، واکنش صحیحِ مسیحی را در مقابل بی وفأیی دیگران نسبت به خود؛ موردِ مطالعه و بررسی قرار می‌‌دهیم.
عزیزان برای یاد گیری، و شناختِ “بهترین واکنشِ صحیحِ مسیحی، در مقابلِ بی وفأیی دیگران”؛ مطالعهٔ زندگی پولس رسول در کلامِ خدا؛ نمونهٔ بسیار مناسبی است!
مطالعهٔ زندگی پولس رسول در کلامِ خدا، به ما می‌‌آموزد که- وی، چگونه با طردشدگی‌ها – دلشکستگی‌ها – قال گذاشته شدن‌ها و بی وفأیی‌ها از سوی کسانی که بسیار دوستشان می‌‌داشت و همیشه به آنها کمک نموده بود، برخورد می‌‌نمود و واکنشِ صحیح خدا پسندانه نشان می‌‌داد.
پولس رسول، کاملاً معنا و مفهومِ برخورداری از رابطهٔ قوی و سالم با دیگران را می‌‌دانست و درک می‌‌کرد.
در عین حال، پولس رسول دردِ خیانت از دیگران را نیز در روابطِ خود با آنها چشیده بود.
با هم به کلامِ خدا مراجعه می‌‌کنیم، تا بیاموزیم پولس رسول – چگونه قادر شده بود تا در مقابل خیانت‌ها و بی وفأیی‌های دیگران به خود، واکنشِ صحیحِ خدا پسندانه نشان بدهد.
***************************************************************************
گاهی دوستانمان نسبت به ما بی وفأیی میکنند!
عزیزان، پولس رسول، توسطِ بی وفأیی دوستانِ خود، دردهأی عاطفی و روحی شدیدی را متحمّل گردیده بود.
او از این تجربهٔ تلخ و دردناکِ خود، در نامهٔ خودش به تیموتائوس که یکی از شاگردان و همکارانِ صادق و وفادارش بود، اشاره میکند.
در ۲تیموتائوس ۴: ۱۴ – ۱۶ پولس می‌‌گوید: . ۱۴ «اسکندر مسگر» لطمهً بزرگی به من زد. خداوند مطابق اعمالش به او سزا خواهد داد. ۱۵ تو نیز از او بر حذر باش، زیرا شدیداً با پیام ما مخالف بود. ۱۶ در اولین محاکمهً من هیچ کس جانب مرا نگرفت، همه مرا ترک کردند. خدا این عمل را به حسابشان نگذارد.
او همچنین در ۲تیموتائوس ۱: ۱۵ می‌‌گوید: ۱۵ خبر داری که در استان آسیا همه از جمله «فیجلس» و «هرموجنس» مرا ترک کردند.
عزیزان، پولس رسول این قسمت‌ها را، در اواخر عمر خود بر روی این زمین به نگارش در آورد.
پولس رسول سالهای بسیاری از عمر خود را، در راهِ بنیاد نهادنِ کلیسا‌های بسیاری، منجمله کلیسای تسالونیکی – کلیسای فیلیپی و کلیسای قورنت، صرف نموده و زحماتِ بسیاری کشیده بود.
پولس رسول در طولِ سالهای خدمتِ خود در راهِ بشارتِ انجیل، و بنیاد نهادنِ کلیسا‌های متعدد، بارها به شدت کتک خورده بود – سنگسار شده بود و به کرات به زندان افکنده شده بود.
او در جهتِ خدمتِ وفادارانهٔ خود به خداوند، برای اطاعت از امر او و جلال نامش در میان ملت‌های مختلف جهان، همواره با اخلاص، صداقت و زندگی پاک و خدا پسندانه‌اش در تلاش بود.
اما با این وجود، زمانی که پولس رسول به دوست و یاوری نیاز شدید پیدا می‌‌کرد، همهٔ دوستانِ دور و بر او، وی را از خود “طرد می‌‌نمودند” و در میان سختی‌ها و مشکلاتش، او را قآل می‌‌گذاشتند.
***************************************************************************
در اینجا به شناختِ چند دلیلی که؛ چرا گاهی دوستانمان ما را در زمان‌های دشوارِ زندگی ترک میکنند می‌‌پردازم.
۱ – بعضی اوقات دوستانمان ما را در زمان‌های دشوارِ زندگیمان ترک میکنند؛ “چون که آنها خود را کافی و یا شایستهٔ کمک به ما نمی دانند.”
۲ – بعضی اوقات دوستانمان ما را در زمان‌های دشوارِ زندگیمان ترک میکنند؛ “چون که آنها نمی خواهند با شخصِ مشکل دار و شکست خورده در ارتباط باشند، و در جامعه اینگونه شناخته بشوند.”
۳ – بعضی اوقات دوستانمان ما را در زمان‌های دشوارِ زندگیمان ترک میکنند؛ “چون که متاسفانه آنها حسود و بد نیت بوده و براستی خواستارِ دیدنِ شکست خوردنِ ما می‌‌باشند.”
۴ – بعضی اوقات دوستانمان ما را در زمان‌های دشوارِ زندگیمان ترک میکنند؛ “چون که آنها بسیار خود خواه بوده و راضی به صرفِ وقتِ خودشان با ما و هیچ گونه کمکی نیستند.”
۵ – بعضی اوقات دوستانمان ما را در زمان‌های دشوارِ زندگیمان ترک میکنند؛ “چون که آنها ما را به غلط قضاوت نموده و مقصرِ شرایط دشوارمان می‌‌شناسند.”
بله عزیزان، متاسفانه، بعضی اوقات به جای آن که دوستانِ ما دوستانِ با وفأیی بوده – در زمان‌های دشوار در کنارمان مانده و عصای دستمان باشند، خودشان را به دلایلی که خدمتتان عرض کردم از ما دور نگاه می‌‌دارند و در مقابله با مشکلاتمان، قالمان می‌‌گذارند.
اما خدا را شکر برای کلامش و حضور روح القدس با ما ایمانداران به عیسی مسیح.
کلام خدا؛ واکنشِ صحیح نسبت به بی وفأیی دیگران را به ما می‌‌آموزد، و روح القدس، به ما کمک میکند، تا قادر به نشان دادنِ آن واکنش صحیح و خدا پسندانه بشویم.
***************************************************************************
تصمیمِ ما برای بخششِ دیگران باید پیروز شود!
عزیزان، دوستان پولس رسول، در دشوار‌ترین شرایطِ زندگیش، همگی او را تنها گذاشتند.
اما نکتهٔ بسیار حائز اهمیت؛ این است که ببینیم، در مقابلِ این بی وفأیی و دردِ احساسِ طرد شدگی خود از طرفِ دوستانش، پولس رسول چگونه واکنشی از خود نشان داد.
دقت بفرمأیید؛ پولس رسول، همهٔ دوستانِ بی وفای خود را، از صمیمِ قلب بخشید!
او در ۲تیموتائوس ۴: ۱۶ بزرگوارانه می‌‌فرماید: . ۱۶ در اولین محاکمهً من هیچ کس جانب مرا نگرفت، همه مرا ترک کردند. خدا این عمل را به حسابشان نگذارد.
عزیزان، پولس رسول اینگونه واکنش نشان دادن را در مقابلِ بی وفأیی و جفای دیگران نسبت به خود، از استاد، خداوند و منجی خود عیسی مسیح آموخته بود!
خداوند و منجی ما عیسی مسیح، زمانی که برای پرداختِ تاوانِ تمامی گناهان بشر، یکبار برای همیشه، بر روی صلیب جلجتا داوطلبانه جان خود را هدیه می‌‌نمود و همه او را ترک نموده و تنها گذاشته بودند فرمود؛
” ۳۴ عیسی گفت: «ای پدر، اینان را ببخش زیرا نمی‌دانند چه میکنند.» لباس‌های او را به قید قرعه بین خود تقسیم کردند. “انجیل لوقا ۲۳: ۳۴
پولس رسول همچنین گفتار استیفان، اولین شهید در راهِ بشارتِ انجیل را به یاد داشت.
استیفان، زمانی که او را بی گناه سنگسار کرده بودند، لحظاتی قبل از جان دادن گفت: ۵۹ وقتی استیفان را سنگسار می‌کردند او با فریاد گفت: «ای عیسی، ای خداوند، روح مرا بپذیر.» ۶۰ سپس به زانو افتاد و با صدای بلند گفت: «خداوندا این گناه را به حساب ایشان نگذار.» این را گفت و جان سپرد.
اعمال رسولان ۷: ۵۹ – ۶۰
بله عزیزان، پولس رسول، دقیقا همان واکنشی را از خود نشان داد که؛ آن را به دیگران تعلیم می‌‌داد.
بیأیید تا ما نیز در پیروی از واکنشِ استیفان، پولس رسول و عیسی مسیح، با بخشیدنِ کامل هر کس که نسبت به ما بی وفا بوده، زمانی که به آنها احتیاج داشتیم ترکمان نموده، دلمان را شکسته یا حتی جفا رسانیده اند واکنشِ صحیح و خدا پسندانه نشان دهیم!
***************************************************************************
ایمان و اطمینان از حضور دأیمی خداوند با ما، به ما قوتِ قلب می‌‌دهد!
حال بیاموزیم، به چه دلایلی پولس رسول، توانست دوستان بی وفای خودش را کاملاً ببخشد.
۱ – اولین دلیلی که چگونه پولس توانست دوستانِ بی وفای خود را ببخشد این بود که؛ ” پولس ایمان و اطمینان داشت که خداوند، همیشه با اوست و هرگز او را ترک نمی کند! “
او در ۲تیموتائوس ۴: ۱۷ می‌‌فرماید: ۱۷ اما خداوند یار من بود و قدرتی به من عطا کرد که توانستم تمام پیام را اعلام کنم و آن را به گوش تمام ملل برسانم و به این وسیله از دهان شیر رهایی یافتم.
اگر چه هیچ کدام از دوستانِ پولس در زمانی که وی به آنها احتیاج داشت در کنارش نماندند و ترکش نمودند، ولی او ایمان و اطمینان داشت که خداوند با اوست.
در کلام خدا عبرانیان ۱۳: ۵ می‌‌خوانیم که: ۵ نگذارید عشق به پول حاکم زندگی شما باشد، بلکه به آنچه دارید قانع باشید، زیرا خدا فرموده است: «من هرگز شما را تنها نخواهم گذاشت و ترک نخواهم کرد.»
دوستِ من، اگر شما به عیسی مسیح به عنوانِ منجی و خداوندِ زندگی خود ایمان دارید؛ حال روح القدس در شماست تا شما را آرامش داده و هدایت فرماید.
در انجیلِ یوحنا ۱۴: ۱۶ – ۱۸ می‌‌خوانیم که: ۱۶ و من از پدر درخواست خواهم کرد و او پشتیبان دیگری به شما خواهد داد که همیشه با شما بماند ۱۷ یعنی همان روح راستی که جهان نمی‌تواند بپذیرد زیرا او را نمی‌بیند و نمی‌شناسد ولی شما او را میشناسید، چون او پیش شما می‌ماند و در شما خواهد بود. ۱۸ شما را تنها نمی‌گذارم، پیش شما بر می‌گردم.
بله عزیزان، با وفاترین، دانا‌ترین و قدرتمند‌ترین دوستِ شما، خداوند روح القدس – همیشه با شماست؛ حتی اگر تمامی مردمی که میشناسید شما را ترک نمایند.
۲ – دوّمین دلیلی که چگونه پولس توانست دوستانِ بی وفای خود را ببخشد این بود که؛ “پولس ایمان و اطمینان داشت که، خداوند او را قادر به بخشیدنِ دوستانش می‌‌گرداند!”
عزیزان پولس رسول در ۲تیموتائوس ۴: ۱۷ می‌‌فرماید: ۱۷ اما خداوند یار من بود و قدرتی به من عطا کرد که توانستم تمام پیام را اعلام کنم و آن را به گوش تمام ملل برسانم و به این وسیله از دهان شیر رهایی یافتم.
پولس با اطمینان از حضور خداوند با خود و تکیه به کمک و هدایت وی؛ توانست ارادهٔ مقدسِ او را در زندگی خود که بشارتِ انجیل به جهانیان بود، با موفقیت به انجام رساند.
پولس به خوبی می‌‌دانست که خداوند روح القدس؛ در وجودِ تمامی ایماندارانِ به عیسی مسیح، همواره به آنها کمک میکند تا قادر به زیستن در ارادهٔ مقدسش بگردند.
او با علمِ به این نکتهٔ حیاتی بود که در فیلیپیان ۲: ۱۳ می‌‌فرماید: ۱۳ زیرا خداست که از لطف خود، هم اراده و هم قدرت هر کاری را در شما ایجاد میکند.
آری، با بر خورداری از این اطمینانِ کامل بود که پولس، علی رغمِ تمامی مخالفت‌های دوست و دشمن – شکنجه‌های بدنی شدن – به زندان افکنده شدن‌های خود، هرگز وظیفه خود را که، “بشارتِ انجیلِ عیسی مسیح به جهانیان بود، ترک ننمود!”
دوستِ من، اگر شما بخواهید وفادارانه در ایمانِ خود به عیسی مسیح؛ امر الهی او را که، بشارتِ انجیل به جهانیان است اطاعت کنید، مردمِ زیادی حتماً از شما متنفر و رویگردان خواهند شد.
شاید حتی بعضی از دوستانِ نزدیک و افرادِ خانواده تان نیز شما را ترک کرده و مورد تحقیر قرار بدهند.
اما آسوده خاطر باشید، چرا که این نا ملایمات بالاخره روزی به پایان خواهند رسید!
پولس خیلی جالب این نکته را در ۱پطرس ۵: ۱۰ یاد آور می‌‌شود.
او می‌‌فرماید: ۱۰ اما، پس از اینکه اندک زمانی رنج و زحمت دیدید، خدا که بخشندهً تمام برکات روحانی است و شما را در مسیح دعوت کرده است که در جلال جاودانی او شریک شوید، شما را کامل و ثابت قدم و قوی و استوار خواهد ساخت.
بله – اگر من و شما هم کاملاً؛ “به حضور دائمِ خدا با خود” و “کمک و هدایتِ او” تکیه داشته باشیم، حتماً زندگیمان در راستای انجامِ خواستِ مقدّس او نیز تداوم خواهد داشت.
تنها در این صورت است که ما، قادر خواهیم شد ارادهٔ خداوند را، در مصاف با هر کمبود و مشکلی به کمال رسانیم.
چرا که در واقع، این حضورِ قدرت، دانش و حکمتِ خودِ اوست که اراده‌اش را، “در” و “توسطِ ” ما به پایان می‌‌رساند.
***************************************************************************
خلاصه:
دوستِ عزیز، شما خودتان را چگونه دوستی میشناسید؟
آیا شما در حقِ کسانی که دوستشان دارید، فداکار و از خود گذشته هستید؟
یا که شما اغلب دوستانِ خودتان را، دلسرد می‌‌کنید – توی ذوقشان می‌‌زنید – تحقیر می‌‌کنید و یا خیطشون می‌‌کنید؟
شاید شما دوستِ خوب، با وفا و صادقی بوده اید، ولی در عوض، دوستانتان هر گاه به آنها محتاج شده اید، به شما بی توجه بوده اند.
شاید دوستانِ شما تا وقتی همه چیز خوب و بر وفقِ مرادشان است با شما هستند؛ ولی به محضِ بوجود آمدنِ مشکلی برای شما، غیبشان می‌‌زند و ترکتان میکنند.
امیدوارم که مطالعهٔ امروزِ ما در کلامِ خدا در موردِ ؛ “واکنشِ صحیحِ یک ایماندار به عیسی مسیح در مقابلِ بی وفأیی دیگران”، با قلب شما صحبت کرده باشد.
امیدوارم از کلامِ خدا و نمونهٔ زندگی پولسِ رسول آموخته باشیم که؛ نباید از کسانی که نسبت به ما بی وفا بوده اند و یا حتی تحقیرمان نموده و جفا رسانیده اند، کینه، خشم و نفرت داشته باشیم!
حقیقت این است که، دلشکستگی و طرد شدن از طرفِ دیگران، قسمتی از زندگی تمامی ما هستند و راه فراری از آنها نداریم.
ما نمی توانیم همه را مجبور کنیم که همیشه دوستمان داشته باشند و یا در زمان‌های نیازِ ما به آنها، در کنارمان بمانند.
اما ما می‌‌توانیم با کمک و هدایتِ روح القدسِ در خود – و تکیه به او، همه را صمیمانه ببخشیم!
ما بدون بخششِ کاملِ دیگران، از آرامش و شفای روحی خداوند برخوردار نخواهیم شد!
اگر ما مایل به بخششِ دیگران نباشیم، هرگز نمی توانیم دوستی‌های گرم و صمیمی و پایداری داشته باشیم!
بیأیید با تکیه به کمک و هدایتِ روح القدس، دوستانی بی غل و غش – واقعی – قابلِ اعتماد – و وفاداری بشویم که؛ می‌‌تواند همه را در صورتِ بی وفأیی‌شان از صمیمِ قلب ببخشد!
تنها روح القدس می‌‌تواند به من و شما کمک کند؛ تا قادر به نشان دادنِ واکنشِ صحیح در مقابلِ بی وفأیی دیگران بشویم!
آمین.
کوروش باقری