ومیان ۱۰: ۱۷ با اینحال، ایمان از شنیدن مژده انجیل بوجود می‌آید. آمین!

 عزیزان پولسِ رسول در نامهٔ خود به رومیان در رومیان ۱۰: ۱۴ و ۱۵ می‌‌فرماید: ۱۴ اما چگونه مردم به خداوند پناه آورند، در حالیکه به او ایمان ندارند؛ و چگونه ایمان بیاورند، در حالیکه راجع به او چیزی نشنیده‌اند؟

و چگونه بشنوند، اگر کسی مژده انجیل را به ایشان اعلام نکند؟  ۱۵ و چگونه بروند و اعلام کنند، اگر کسی ایشان را نفرستد؟ کتاب آسمانی در این باره می‌فرماید: «چه خوش قدمند آنانی که مژده «آشتی با خدا» را اعلام می‌کنند، و درباره لطف و مهربانی خدا، خبرهای خوش می‌آورند!» به عبارت دیگر به کسانی که برای اعلام مژده انجیل می‌آیند، خوشامد می‌گوید! آمین!

بنا به فرمایشِ پولس رسول، ما متوجه میشیم که یک ارتباطِ مستقیمی بینِ “ایمان” و “کلامِ خدا” وجود داره. 

برای شناختِ صحیح از رابطهٔ مستقیمی که بینِ “ایمان” و “کلامِ خدا” وجود داره، میشه فرمایش پولس رسول در رومیان ۱۰: ۱۴ و ۱۵ را، به پنج قسمت تفکیک و تجزیه و تحلیل نمود.

۱  –  این دو آیه به ما تعلیم می‌‌دند که، “اشخاصِ خاصی توسطِ خداوند انتخاب میشند، تا به تمامی نقاطِ این جهان فرستاده شده و مژدهٔ انجیلِ کلامِ خدا را به همگان اعلان کنند.” 

۲  – این اشخاصِ منتخب توسطِ خداوند، به تمامی نقاطِ این جهان رفته و مژدهٔ انجیل کلامِ خدا را به همگان اعلان می‌‌کنند.

۳  –  اشخاصی دیگر، مژدهٔ انجیل کلامِ خدا را از آن واعظینی که به سوی آنها گسیل شده می‌‌شنوند.

۴  –  برخی از شنوندگانِ آن واعظین، به مژدهٔ انجیلِ کلامِ خدا که شنیده ا‌ند ایمان می‌‌یارند.

۵  –  اشخاصی که قلبا به مژدهٔ انجیلِ کلامِ خدا ایمان می‌‌یارند، به عیسی مسیح به عنوانِ منجی و خداوند خود ایمان می‌‌آورند و نجات پیدا می‌‌کنند.

دوستِ خوبِ من، کلامی که توسطِ شخصِ خاصِ فرستاده شده توسطِ خداوند وعظ میشه؛ همان کلامِ خودِ خداونده که، به طورِ غیرِ مستقیم به نویسندگانِ آن کلام مکشوف فرموده. 

اونچه که ما امروزه به عنوان کلامِ خدا در اختیار داریم، کلامِ خود خداونده که به ۴۰ نویسنده در طولِ زمانِ ۱۵۰۰ سال به طورِ غیر مستقیم مکشوف فرموده.

عزیزان، برای اینکه یک شنوندهٔ مژدهٔ انجیلِ کلامِ خداوند – قادر به درکِ صحیحِ اون بشه، باید این سلسله مراتب در جای خودشون قرار بگیرند.

یعنی اول شخصِ خاصی باید به خواستِ خداوند انتخاب، و سپس برای وعظ به دیگران ارسال شده باشه.

سپس، شخصِ خاصِ ارسال شده، باید کلامِ خدا را که به طورِ غیرِ مستقیم توسطِ منتخبینِ او به نگارش در آمده را به دیگران وعظ نموده و تعلیم دهد.

در غیر این صورت، دیگران با رهنمود‌های حیات بخشِ کلامِ خدا، شخصیتِ واقعی خداوند و تنها راهِ رستگاری بشر که ایمان به عیسی مسیح می‌‌باشد، آشنا نخواهند شد.

با در نظر داشتنِ این واقعیتها، از آنجأیی که “مژدهٔ انجیلِ کلامِ خدا” به گونه‌ای انسانی بیان میشه؛ همیشه این احتمال وجود داره که بعضی از شنوندگان – کلامِ خدا را به عنوانِ کلامِ خدا نشناسند، درک نکنند و به همین دلیل آن را نپذیرند. 

دوستِ خوبِ من، درست اینجاست که “ایمان” به کمکِ اون شخص می‌‌یاد.

دقت کنید، “مکاشفهٔ کلامِ خدا” باید با “ایمان” در ارتباط باشه!

ایمان لازمه تا هر شخص بتونه بپذیره و باور کنه که؛ کلماتِ بیان شده توسطِ  یک انسان، یعنی همان شخصِ خاصِ منتخبِ ارسال شده توسطِ خداوند، در واقع مکاشفاتِ کلامِ خود خداوند هستند!

عزیزان، پولس رسول برای درکِ این مهم که، چگونه “ایمان” به ما کمک می‌‌کنه تا بتونیم کلماتِ شنیده شده از یک انسان را به عنوانِ مکاشفاتِ کلماتِ خودِ خداوند بپذیریم، به ما کمک می‌‌کنه.

پولس رسول در نامهٔ خود به کلیسای افسس؛ در افسسیان ۲: ۸ – ۹ می‌‌فرماید:  ۸ بنابراین، در اثر بخشش رایگان و مهربانی خدا و توسط ایمانتان به مسیح است که نجات یافته‌اید؛ و این کار شما نیست، بلکه هدیه خداست.  ۹ نجات نتیجه اعمال خوب ما نیست، از اینرو هیچکس نمی‌تواند به خود ببالد. آمین!

 دوستِ خوبِ من، بنا بر این، “ایمان” هدیهٔ فیضِ خداوند به هر شخصه!

روح القدس، روح مقدسِ خداوند، که کنترلِ کاملِ تمامی امورِ این هستی‌ و همچنین زندگی‌های ما را در اختیار داره؛ در قلبِ کسانی که مژدهٔ انجیلِ کلامِ خدا را می‌‌شنوند کار می‌‌کنه.

روح القدس به شنوندگانِ مژدهٔ انجیلِ کلامِ خدا، “ایمانِ لازمه” را عطا می‌‌کنه، تا اونها بتونند حقایقِ کلامِ خدا را به خوبی درک کنند و به آن حقایق ایمان آورند.

عزیزان، حال توجه شما را به نکتهٔ مهمِ دیگری جلب می‌‌کنم.

دقت بفرمأیید؛ این درسته که، ایمانِ اولیه‌ای که به کمکِ عملکردِ روح القدس در قلبِ ما – موجبِ درکِ صحیح از مژدهٔ انجیلِ کلامِ خدا، ایمانِ ما به آن و نجاتمان میشه؛ فقط یکبار صورت میگیره. 

ولی‌ ما باید حقیقتِ مهمِ دیگری را نیز همیشه در نظر داشته باشیم.

این حقیقت که؛ آن ایمان اولیهٔ ما که موجبِ درکِ صحیحِ ما از کلامِ خدا، ایمانِ به آن و نجاتمان گردید، باید هر روزه به آن افزوده بشه و در ما رشد کنه!

بله، ایمان ما ایماندارانِ به عیسی مسیح به وی، باید هر روزه با مطالعهٔ منظمِ کلامِ خدا و وقت گذرانیدنِ کافی با وی رو به رشدِ دائم باشه.

دوستِ خوبِ من، از شما دعوت می‌‌کنم تا برای درکِ هر چه بیشتر از کلامِ خدا و رشد در ایمانمان به خداوند، قلب‌های خودمان را با پولسِ رسول هماهنگ کنیم.

برای این منظور، به اتفاق قسمتِ دیگری از فرمایشاتِ وی را، در افسسیان ۱: ۱۶ تا ۲۳ مرور کنیم.

۱۶و۱۷ دائماً برای وجود شما خدا را سپاس می‌گویم. همچنین، برای شما دعا می‌کنم و از خدا که پدر پُر جلال خداوندمان عیسی مسیح است، درخواست می‌کنم که به شما حکمت عطا نماید تا بطور روشن و کامل درک کنید که عیسی کیست و چه فداکاریهایی در حق شما انجام داده است.  ۱۸ دعا می‌کنم که چشمان باطن شما روشن شود تا بتوانید گوشه‌ای از برکاتی را که خدا برای آینده ما در نظر گرفته است ببینید، و به این حقیقت پی ببرید که ارثی که خدا برای مومنین تدارک دیده، چقدر پُر شکوه و غنی است.  ۱۹و۲۰ همچنین، دعا می‌کنم تا درک کنید که قدرت خدا برای کمک به مؤمنین چقدر عظیم است. این همان قدرتی است که مسیح را پس از مرگ، زنده کرد و او را در برترین مقام آسمانی، در دست راست خدا قرار داد،  ۲۱ مقامی که برتر از منزلت هر پادشاه و رئیس و سلطان و رهبر این دنیاست. بلی، مقام او بسیار شکوهمندتر از هر مقام دیگری، چه در این دنیا و چه در دنیای آینده می‌باشد.  ۲۲ خدا همه چیز را زیر پایهای مسیح قرار داد، و او را مقرر کرد تا رئیس و سرپرست کلیسا باشد،  ۲۳ کلیسایی که در حکم بدن اوست و او آن را از حیات و وجود خود لبریز می‌سازد. او سرچشمه و عطا کننده همه چیز در همه جاست. آمین!

عزیزان، از شما دعوت می‌‌کنم تا در پایانِ این مطالعه در کلامِ خدا، با او گفتگو کنیم. 

خداوند از تو سپاسگزارم که امروز به من درسِ تازه‌ای یاد دادی.

از تو سپاسگزارم که به من، رابطهٔ بینِ ایمان و کلامِ الهی خودت را شناساندی.

خداوند از تو سپاسگزارم که همهٔ انسانها را بیشتر از جانِ خودت دوست داری.

خداوند از تو سپاسگزارم که مشتاقی همهٔ انسانها شخصیتِ واقعی تو را، و همچنین فیض، رحمت و محبت بی‌ مانندِ تو را بشناسند. 

خداوند از تو سپاسگزارم که تنها راهِ شناختِ صحیح از شخصیتِ خودت، نحوهٔ عملکردت در این جهان و زندگی ما را، در کلامت به ما هدیه نموده ای.

خداوند از تو سپاسگزارم که در دانش، حکمت و فیضِ الهیت، به ما ایمان به خودت و کلامت را عطا می‌‌کنی.

خداوند از تو سپاسگزارم که رو القدس را به ما هدیه نموده ای، تا در قلب‌های ما ساکن شده و به ما کمک کند تا در ایمأنمان به تو روزانه رشد کنیم.

خداوند من تمامی وجودم را به تو تقدیم می‌‌کنم.

از من برای جلالِ نام خودت، در ارادهٔ خاص و مقدست استفاده کن.

دوستت دارم خداوند، ممنونم که همیشه با من هستی‌ و به من گوش می‌‌دهی. 

در نامِ عیسی مسیح همهٔ این درخواست‌هایم را به تو تقدیم می‌‌کنم. آمین!

نویسنده کوروش باقری